زمینه و هدف: طبق مطالعات انجام‌شده، 50-25% افرادی که به پزشکان عمومی مراجعه می‌کنند، دارای علائمی هستند که از لحاظ ارگانیک قابل توضیح نمی‌باشد، و اغلب پزشکان عمومی در اداره این بیماران با مشکل رو به رو می‌شوند. هومیوپاتی، یکی از روش‌های طب جایگزین است که در آن با توجه به این علائم، با انتخاب دارو سعی در درمان آن می‌‌شود. در این مطالعه به‌منظور توصیف وضعیت موجود، فراوانی تعدادی از این علائم در افراد مراجعه‌کننده به مراکز درمانی بررسی گردید. روش بررسی: این مطالعه به‌صورت توصیفی- مقطعی در سال 1387 بر روی مراجعه‌کنندگان به تعدادی از درمانگاه‌های دانشگاه علوم پزشکی اصفهان انجام گرفت. پس از تهیه چک‌لیست از منابع هومیوپاتی با نظر کارشناسی، 240 نفر به روش نمونه‌گیری آسان انتخاب و چک‌‌لیست مربوطه تکمیل گردید. داده‌ها با استفاده از آزمون مربع کای تجزیه و تحلیل شد. یافته‌ها‌: در این مطالعه، 4/65% افراد زن و 6/34% آنها مرد بودند. 4/75% از افراد در گروه سنی بین 40-20 سال قرار داشتند. 7/1% از افراد بدون علامت، 3/31%؛ 5-1 علامت، 8/40%؛ 10-6 علامت داشتند. فراوانی علائم در زنان بیشتر از مردان گزارش شد (001/0p<). 1/87 % علائم متفرقه، 3/81% علائم ذهنی، 4/80% علائم گوارشی و 1/72% علائم مربوط به خواب بود. شایع‌ترین علامت در دسته ذهنی؛ هجوم افکار مزاحم، در دسته گوارشی؛ آبریزش دهان هنگام خواب، در دسته خواب؛ بیدار شدن مکرر در طول خواب و در دسته متفرقه؛ احساس تنگی‌نفس با بستن یقه لباس گزارش شد. در مجموع، 97/10% از افراد با این علائم به پزشک مراجعه کرده بودند. نتیجه‌گیری: نتایج این مطالعه نشان داد مراجعه‌کنندگان به مراکز درمانی دارای علائمی هستند که با روش‌های طبی رایج قابل توجیه نیست و با وجود زیادی آنها تعداد کمی به پزشک مراجعه می‌کنند. از نظر هومیوپاتی این علائم نشانه شروع اختلالات درونی است و می‌توان آن اختلال را درمان نمود. علاوه بر ضرورت تحقیق بیشتر درباره این علائم، لازم است مردم درباره اهمیت آنها آموزش ببینند. همچنین پزشکان باید از روش درمانی مناسب در درمان این بیماران استفاده کنند.