زمینه و هدف: ازآنجاکه ناحیه کمری در ستون مهره‌ها از نظر کلینیکی از اهمیت بسیاری برخوردار بوده و تغییرات در قوس و بافت‌های نرم اطراف آن نیز یکی از عوامل مهم درد‌های کمری است، لذا وجود یک شاخص مناسب دارای روایی و پایایی برای ثبت این تغییرات، قبل از هرگونه مداخله درمانی اهمیت زیادی دارد. این پژوهش به‌منظور طراحی و معرفی شاخص بالینی‌ با روایی و پایایی مناسب برایاستفاده درمان‌گران انجام گرفت.

روش بررسی: این مطالعه به روش توصیفی– همبستگی روی 36 نفر {28 زن (7/77%) و 8 مرد (3/22%)}درمحدودهسنی 84-16 سالوبامیانگینسنی 9/14±42 سال انجام شد.با استفاده از خط‌کش منعطف، قوس کمری - خاجی از روی بدن به دست آمد و مقایسه به‌وسیله رایانه و دستی محاسبه گردید که زاویه معرفی‌شده به‌عنوان روش جدید با زاویه خاجیاندازه‌گیری‌شده در تصویر رادیوگرافی همان فرد مقایسه گردید. سپس داده‌ها با استفاده از آزمون همبستگی پیرسون تجزیه و تحلیل شدند.

یافته‌ها: ضریب همبستگی (r) بین روش کامپیوتری با روش رادیوگرافی و دستی به ترتیب برابر 99/0 و 68/0، بین روش دستی و رادیوگرافی برابر 70/0 به دست آمد، که در همه موارد معنی‌دار بود (001/0p<). همبستگی میان درمانگر، درون درمانگر در محاسبه دستی، بالا و معنی‌دار بود.

نتیجه‌گیری: روش پیشنهادی در مطالعه حاضر می‌تواند با کاستن از زمان، هزینه و خطرات ناشی از قرار گرفتن در معرض اشعه X؛ شاخص مناسب و دقیق برای ثبت تغییرات قوس کمری باشد.