مجله دانشگاه علوم پزشکی قم

مقدمه: در بحران پاندمیک، رفتار­های خودمراقبتی می تواند در پیشگیری و کنترل بیماری و بالا بردن کیفیت زندگی مبتلایان به کووید-19 موثر باشد. بنابراین، مطالعه حاضر با هدف تعیین همبستگی بین رفتارهای خود مراقبتی و کیفیت زندگی بیماران مبتلا به کوید19 انجام گرفت.
روش پژوهش: مطالعه توصیفی همبستگی حاضر در سال 1399 روی 87  بیمار مبتلا به کووید19 انجام گرفت. داده­ها با استفاده از پرسشنامه اطلاعات دموگرافیک، پرسشنامه رفتارهای خودمراقبتی و فرم کوتاه 12 سوالی کیفیت زندگی (SF12V2) گردآوری شده و از طریق WhatsApp برای نمونه­ها ارسال شد. تجزیه و تحلیل داده­ها با استفاده از آزمون T مستقل ، آنالیز واریانس یک طرفه و همبستگی پیرسون در نرم افزار 22SPSS  صورت گرفت.
یافته­ها: بر اساس نتایج، میانگین و انحراف معیار نمره رفتار خودمراقبتی و کیفیت زندگی کلی به ترتیب 1/18± 7/151 (با بیشینه و کمینه 1/1-188) و 8/4 ± 05/28 (با بیشینه و کمینه 17-38) به دست آمد که نشان دهنده رفتار خود مراقبتی در حد مطلوب و کیفیت زندگی در حد متوسط بیماران بود. بین رفتارهای خود مراقبتی با سن، شغل، کفایت درآمد و سابقه بیماری زمینه‌ای و همچنین بین کیفیت زندگی با سن و کفایت درآمد ارتباط معنی­داری مشاهده شد (05/0P <). همچنین همبستگی مثبت معنی­داری بین رفتارهای خودمراقبتی و بعد جسمانی کیفیت زندگی مشاهده شد(P<0.05، r=0.384).
نتیجه‌گیری: با توجه به وجود ارتباط معنی­دار بین رفتارهای خودمراقبتی و کیفیت زندگی بیماران مبتلا به کووید-19، توصیه می‌شود برنامه­های آموزشی به­منظور ارتقای رفتارهای خودمراقبتی بیماران مبتلا به کووید 19 طراحی شده و در دستور کار پرستاران قرار گیرد.
 واژگان کلیدی:  رفتارهای خودمراقبتی، کیفیت زندگی، کووید- 19