دوره 12، شماره 2 - ( اردیبهشت 1397 )
جلد 12 شماره 2 صفحات 27-19 |
برگشت به فهرست نسخه ها
آقاعلی قاسم نیان* 
1، عهدیه پرویزی2 ، احمد رحمانی3
1، عهدیه پرویزی2 ، احمد رحمانی3
1- گروه علوم ورزشی، دانشکده علوم انسانی، دانشگاه زنجان، زنجان، ایران ، ghasemnianznu.ac.ir
2- گروه فیزیولوژی ورزشی کاربردی، دانشکده علوم انسانی، دانشگاه زنجان، زنجان، ایران
3- گروه علوم ورزشی، دانشکده علوم انسانی، دانشگاه زنجان، زنجان، ایران
2- گروه فیزیولوژی ورزشی کاربردی، دانشکده علوم انسانی، دانشگاه زنجان، زنجان، ایران
3- گروه علوم ورزشی، دانشکده علوم انسانی، دانشگاه زنجان، زنجان، ایران
چکیده: (5761 مشاهده)
زمینه و هدف: اغلب ورزشکاران از کمبود روی و منیزیم رنج می‌برند. کمبود روی و منیزیم ضمن کاهش هورمون‌های آنابولیک، موجب افت عملکرد ورزشکاران می‌شود. هدف از پژوهش حاضر بررسی تأثیر سه ماه مصرف مکمل روی - منیزیم همراه با تمرین استقامتی فزاینده بر سطوح سوماتومدین C و عملکرد استقامتی رت‌های ماده بود.
روش بررسی:در این مطالعه تجربی، 24 سر رت ماده بالغ، به‌صورت تصادفی به سه گروه هشت‌تایی: (گروه کنترل، تمرین استقامتی فزاینده و تمرین استقامتی فزاینده+ مصرف مکمل روی - منیزیم) تقسیم شدند. پروتکل تمرینی شامل دویدن روی تردمیل به‌مدت سه ماه (5 روز در هفته) بود. علاوه بر آب و غذای استاندارد، در گروه مصرف‌کننده مکمل، به میزان 227 میلی‌گرم سولفات روی و 10 گرم سولفات منیزیم، در لیتر آب مصرفی استفاده گردید. یک‌هفته قبل از پایان دوره، عملکرد استقامتی آزمودنی‌ها سنجش و 24 ساعت پس از آخرین جلسه تمرین و پس از 8 ساعت ناشتایی شبانه، نمونه‌های خونی جمع‌آوری شدند، سپس غلظت پلاسمایی سوماتومدین C اندازه‌گیری شد. داده‌ها با استفاده از آزمون‌های تحلیل واریانس یک‌طرفه و تعقیبی توکی تحلیل شدند.
یافته‌ها: در این مطالعه، سه ماه تمرین استقامتی همراه با مصرف مکمل، تأثیری بر میزان سوماتومدین C گروه‌ها نداشت (23/0˭p)، اما عملکرد استقامتی گروه تمرینی مصرف‌کننده مکمل نسبت به گروه کنترل (00/0˭p) و تمرین بدون مکمل (00/0˭p)، افزایش یافت. همچنین عمکرد استقامتی گروه تمرین بدون مکمل نسبت به گروه کنترل، افزایش نشان داد (003/0˭p).
نتیجه‌گیری: با توجه به نتایج شاید بتوان با احتیا21ط، مکمل روی - منیزیم را عاملی در بهبود عملکرد استقامتی رت‌های ماده در نظر گرفت.:
روش بررسی:در این مطالعه تجربی، 24 سر رت ماده بالغ، به‌صورت تصادفی به سه گروه هشت‌تایی: (گروه کنترل، تمرین استقامتی فزاینده و تمرین استقامتی فزاینده+ مصرف مکمل روی - منیزیم) تقسیم شدند. پروتکل تمرینی شامل دویدن روی تردمیل به‌مدت سه ماه (5 روز در هفته) بود. علاوه بر آب و غذای استاندارد، در گروه مصرف‌کننده مکمل، به میزان 227 میلی‌گرم سولفات روی و 10 گرم سولفات منیزیم، در لیتر آب مصرفی استفاده گردید. یک‌هفته قبل از پایان دوره، عملکرد استقامتی آزمودنی‌ها سنجش و 24 ساعت پس از آخرین جلسه تمرین و پس از 8 ساعت ناشتایی شبانه، نمونه‌های خونی جمع‌آوری شدند، سپس غلظت پلاسمایی سوماتومدین C اندازه‌گیری شد. داده‌ها با استفاده از آزمون‌های تحلیل واریانس یک‌طرفه و تعقیبی توکی تحلیل شدند.
یافته‌ها: در این مطالعه، سه ماه تمرین استقامتی همراه با مصرف مکمل، تأثیری بر میزان سوماتومدین C گروه‌ها نداشت (23/0˭p)، اما عملکرد استقامتی گروه تمرینی مصرف‌کننده مکمل نسبت به گروه کنترل (00/0˭p) و تمرین بدون مکمل (00/0˭p)، افزایش یافت. همچنین عمکرد استقامتی گروه تمرین بدون مکمل نسبت به گروه کنترل، افزایش نشان داد (003/0˭p).
نتیجه‌گیری: با توجه به نتایج شاید بتوان با احتیا21ط، مکمل روی - منیزیم را عاملی در بهبود عملکرد استقامتی رت‌های ماده در نظر گرفت.:
واژه‌های کلیدی: تمرین استقامتی، تحمل فیزیکی، روی، منیزیم، فاکتور رشد شبه انسولین متصل به پروتیئن 1، موش‌ها.
نوع مطالعه: مقاله پژوهشي |
موضوع مقاله:
فیزیولوژی ورزشی
دریافت: 1395/8/30 | پذیرش: 1396/1/20 | انتشار: 1397/1/26
دریافت: 1395/8/30 | پذیرش: 1396/1/20 | انتشار: 1397/1/26
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |