دوره 14، شماره 9 - ( آذر 1399 )                   جلد 14 شماره 9 صفحات 68-59 | برگشت به فهرست نسخه ها

XML English Abstract Print

Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
Zerehsaz J, Najar Peerayeh S. Prevalence of mecA, tsst1, and pvl, as Well as agr Specific Groups in Clinical Isolates of Staphylococcus aureus from Patients Admitted to Hospitals in Tehran, Iran. Qom Univ Med Sci J 2020; 14 (9) :59-68
URL: http://journal.muq.ac.ir/article-1-2533-fa.html
زره ساز جواد، نجارپیرایه شهین. بررسی فراوانی ژنهای mecA ، tsst1، pvl و گروههای اختصاصی agr در ایزولههای بالینی استافیلوکوکوس اورئوس جدا شده از بیماران بستری در برخی از بیمارستانهای شهر تهران. مجله دانشگاه علوم پزشکی قم. 1399; 14 (9) :59-68

URL: http://journal.muq.ac.ir/article-1-2533-fa.html

بررسی فراوانی ژنهای mecA ، tsst1، pvl و گروههای اختصاصی agr در ایزولههای بالینی استافیلوکوکوس اورئوس جدا شده از بیماران بستری در برخی از بیمارستانهای شهر تهران
جواد زره ساز* 1، شهین نجارپیرایه2
1- گروه باکتریشناسی، دانشکده پزشکی، دانشگاه تربیت مدرس ، javad.molm@yahoo.com
2- گروه باکتریشناسی، دانشکده پزشکی، دانشگاه تربیت مدرس
واژه‌های کلیدی: استافیلوکوکوس اورئوس، استافیلوکوکوس اورئوس مقاوم به متیسیلین، پنتون- ولنتاین لکوسیدین، سندرم شوک توکسیک 1، متیسیلین
متن کامل [PDF 1091 kb]   (678 دریافت)     |   چکیده (HTML)  (2061 مشاهده)
متن کامل:   (775 مشاهده)

مقدمه

امروزه استافیلوکوکوس اورئوس یک پاتوژن عمده انسانی محسوب می‌شود؛ به طوری که هر فرد در طول حیات خود به برخی از عفونت‌های استافیلوکوکی نظیر عفونت‌های خفیف پوستی تا عفونت‌های شدید و مسمومیت غذایی که زندگی فرد را تهدید می‌کند، مبتلا می‌شود (1). استافیلوکوکوس اورئوس به واسطه تولید توکسین و یا تهاجم مستقیم و تخریب بافت‌ها، ایجاد بیماری می‌کند. به دلیل افزایش میزان مقاومت در بین سویه‌های استافیلوکوکوس اورئوس، آمار عفونت‌های بیمارستانی ناشی از این باکتری در سال‌های اخیر در مقایسه با گذشته، افزایش چشمگیری داشته است (2). مقاومت به متی‌سیلین یکی از مهم‌ترین و شایع‌ترین الگوهای مقاومت در بین سویه‌های استافیلوکوکوس اورئوس می‌باشد که ناشی از حضور ژن mecA است که به صورت کروموزومی کد می‌شود (3).

این باکتری دارای فاکتورهای ویرولانس متعددی بوده که تولید آن‌ها به وسیله سیستم تنظیم هماهنگ (Quorum –sensing) استافیلوکوکوس اورئوس به نام agr کنترل می‌شود. ﺳﻮیه‌ﻫﺎی ﻣﺨﺘﻠﻒ اﺳﺘﺎﻓﯿﻠﻮﮐﻮﮐﻮس اورﺋﻮس را می‌توان براساس چند شکلی agrD و agrC به چهار گروه اصلی agr (agr I-IV) تقسیم نمود (4). از میان فاکتورهای ویرولانس متعدد این باکتری، توکسین TSST1 و  توکسین پنتون والنتین لکوسیدین (PVL) از اهمیت ویژه‌ای برخوردار هستند. توکسین TSST1 یکی از سوپر آنتی‌ژن‌های توکسین پیروژنیک (PTSAgs: Pyrogenic Toxin Superantigens) است. توکسین TSST1 یک پروتئین با وزن مولکولی حدود 24000 دالتون بوده و دارای سه تیپ A، B و C می‌باشد (5). این توکسین عامل اصلی سندروم شوک توکسیک است که نخستین بار توسط Todd و همکاران معرفی گردید (6). همچنین 75 درصد از تمام موارد سندروم شوک توکسیک را ایجاد می‌کند. این توکسین در ایزوله‌های جدا شده از افراد سالم نیز مشاهده شده است. ژن tsst کروموزومی بوده و از نظر بالینی با گروه توکسین‌های انتروتوکسین ارتباط دارد؛ اما از نظر ایمونولوژیک و ساختاری، دارای شباهت کمی با آن‌ها می‌باشد (7).

 پنتون والنتین لکوسیدین (PVL) که توسط ژن pvl کد می‌شود، یکی از مهم‌ترین فاکتورهای ویرولانس این باکتری است. این Beta Pore Forming Cytotoxin با نکروز بافت در ارتباط بوده و باعث فروپاشی غشای لکوسیت‌ها می‌شود. سویه‌های استافیلوکوکوس اورئوس دارای PVL نسبت به سویه‌های فاقد PVL دارای خاصیت ویرولانس بیشتری هستند و قدرت انتقال بیشتری دارند (8). پنتون والنتین لکوسیدین که یک توکسین سایتولیزین است، دارای دو جزء پروتئینی S (33kDa) و F (34kDa) تحت کنترل ژن‌های - pv luk f و - pv luk s می‌باشد. هر دو جزء لکوسیدین، آنتی‌ژنیک بوده و قابل تبدیل به توکسوئید می‌باشد. این توکسین با مقاومتی که در مقابل فاگوسیتوز ایجاد می‌کند، باعث افزایش قدرت تهاجمی استافیلوکوک می‌شود (8،9). پنتون والنتین لکوسیدین با منافذی که در نوتروفیل‌ها ایجاد می‌کند باعث ورود کاتیون‌ها به درون نوتروفیل‌ها و تخریب آن‌ها می‌شود. این توکسین منحصراً روی لکوسیت‌ها تأثیر دارد. لکوسیدین با تخریب لکوسیت‌ها و در نهایت کاهش دادن تعداد آن‌ها در بدن میزبان می‌تواند به عنوان یک عامل ویرولانس عمل کند (10). با توجه به مطالب بیان شده، ﻣﻄﺎﻟﻌـﻪ حاضر با هدف بررسی فراوانی ژن‌هایmecA ، tsst1، pvl و گروه‌های اختصاصی agr در ایزوله‌های بالینی استافیلوکوکوس اورئوس جدا شده از بیماران بستری در برخی از بیمارستان‌های شهر تهران انجام شد.

 

روش بررسی

جمع‌آوری نمونه

۲۱۵ ایزوله استافیلوکوکوس اورئوس ایجادکننده عفونت از بیماران بستری در چهار بیمارستان درمانی استان تهران (مرکز طبی کودکان بیمارستان میلاد، بیمارستان مهر و بیمارستان لقمان) جمع‌آوری گردید. این ایزوله‌ها از نمونه‌های مختلف بالینی نظیر تراشه (۱/۴۱ درصد)، ادرار (7/16 درصد)، زخم (3/16 درصد)، اگزودا (9/7 درصد)، بافت (1/6 درصد)، خون (6 درصد) و چشم (6/5 درصد) جداسازی شده بودند. نمونه‌ها در کوتاه‌ترین
زمان ممکن و در عرض کمتر از چهار ساعت به آزمایشگاه میکروب‌شناسی دانشگاه تربیت مدرس منتقل شدند. برای شناسایی فنوتیپی سویه‌های استافیلوکوکوس اورئوس از روش‌های استاندارد میکروب‌شناسی شامل: رنگ‌آمیزی گرم، کشت در محیط مانیتول سالت آگار (Germany، Merck، MSA)‌، آزمون کوآگولاز، آزمون کاتالاز و آزمون Dnase استفاده شد (11). سویه‌های تأیید شده به عنوان استافیلوکوکوس در محیط تریپتیکیس سوی براث (Germany، Merck، TSB) حاوی ۲۰ درصد گلیسرول در دمای ۷۰- درجه سانتی‌گراد برای انجام سایر آزمایشات و آزمون‌های مولکولی ذخیره شدند.

 

تعیین الگوی مقاومت آنتی‌بیوتیکی   

حساسیت هر نمونه نسبت به آنتی‌بیوتیک‌های اگزاسیلین (5 میکروگرم)، ونکومایسین (30 میکروگرم)، تتراسایکلین (30 میکروگرم)، اریترومایسین (15 میکروگرم)، جنتامایسین (15 میکروگرم)، سیپروفلوکساسین (5 میکروگرم)، کوتریموکسازول (25 میکروگرم) و کلیندامایسین (2 میکروگرم) (UK، Mast Co) با استفاده از روش استاندارد دیسک دیفیوژن (12) بررسی گردید. برای اطمینان از صحت انجام کار و همچنین بررسی کنترل کیفی دیسک‌ها و پودرهای آنتی‌بیوتیک از سویه استاندارد استافیلوکوکوس اورئوس ATCC25923 به عنوان سویه استاندارد در هر بار انجام آزمایش استفاده شد. حداقل غلظت مهارکنندگی (MIC: Minimum Inhibitory Concentration) برای آنتی‌بیوتیک اگزاسیلین با استفاده از روش Broth Microdilution تا غلظت آنتی‌بیوتیکی 256 میکروگرم بر میلی‌لیتر انجام شد (13).

 

استخراج DNA و انجام PCR

استخراج DNA ژنومیک با استفاده از کیت استخراج DNA (Republic of Korea، Bioneer) صورت گرفت. وجود ژن‌‌هایmecA ، tsst1، pvl و agr توسط پرایمرهای اختصاصی که از مقالات استخراج شده بوده و یا با استفاده از نرم‌افزارهای Oligo 7 و Primer 3 طراحی گردیده بودند (14) (جدول 1)، مورد بررسی قرار گرفت. واکنش PCR در حجم نهایی 25
میکرولیتر (مخلوط واکنش 20 میکرولیتر مستر میکس (Biorad)، 1 میکرولیتر از هر پرایمر و 2 میکرولیتر DNA باکتری) طی 35 سیکل ﺷﺎﻣﻞ: ﻣﺮﺣﻠﻪ اوﻟﯿﻪ ﺑــﺎز ﺷــﺪن دو رشته DNA به مدت 5 دقیقه در دمای 95 درﺟﻪ ﺳﺎﻧﺘﯽﮔﺮاد، مرحله باز شدن دو رشته DNA 1 دقیقه در 94 درجه سانتی‌گراد، ﻣﺮﺣﻠﻪ اﺗﺼﺎل پرایمرها مطابق با جدول 1، مرحله ﻃﻮیﻞ ﺷﺪن رﺷﺘﻪ ﻫﺪف ﺑــﻪ ﻣــﺪت 1 دقیقه در 72 درجه سانتی‌گراد و مرحله طویل شدن نهایی به مدت 5 دقیقه در 72 درجه سانتی‌گراد انجام شد. محصول PCR پس از الکتروفورز روی ژل آگارز 1درصد مورد ارزیﺎﺑﯽ ﻗﺮار ﮔﺮﻓﺖ.

لازم به ذکر است که در مورد ژن agr، از آنجایی که PCR برای چهار ژن به صورت دو واکنش دوبلکس انجام شد (19)، تهیه مخلوط پرایمرها به صورت جدول 2 بود:

از DNA استافیلوکوکوس اورئوس استاندارد شامل: RN6607، RN6390، RN846، RN 4550 و RN6911 به عنوان کنترل مثبت

 

جدول شماره 1: لیست پرایمرهای استفاده شده جهت بررسی حضور ژن‌های مورد بررسی در ایزوله‌های استافیلوکوکوس اورئوس

منابع

اندازه،  bp

ترتیب پرایمرها

دمای annealing (سانتی‌گراد)

ژن

(15)

147

F: GTG AAG ATA TAC CAA GTG ATT

R: ATG CGC TAT AGA TTG AAA GGAT

49

mecA

(16)

326

F: ACCCCTGTTCCCTTATCATC

R: TTTTCAGTATTTGTAACGCC

51

tsst1

(17)

420

F: ATCATTAGGTAAAATGTCTGGACATGATCCA

R: GCATCAAGTGTATTGGATAGCAAAAGC

55

pvl

(18)

440

F pan: ATGCACATGGTGCACATGC

55

agr

R agrI: GTCACATGTACTATAATCTGCGAT

مطالعه حاضر

572

R agrII: GTATTACTAACTGAATAGTGGCATAGC

55

406

R agrIII: CTGTTCAAACAGTGAACTAAACGCTC

588

R agrIV: CGTTAATCCCGTATTACCCG

 F: forward; R: reverse

 

 

 

 

 

جدول شماره 2: مقادیر mix primer به کار رفته برای انجام PCR ژن‌های agr

10λ pan forward agr+ +10 λ reverse agr4+10 λ reverse agr 1 +40 λ DW

agr 1,4 mix primer

10λ reverse agr3+ 10λ reverse agr 2 +10 λ pan forward agr primer +40 λ DW

agr 2,3 mix primer

 

 

برای تعیین گروه‌های اختصاصی agr استفاده شد.  

 

یافته‌ها

ﺗﻌﯿﯿﻦ ﺣﺴﺎﺳﯿﺖ ﺑﻪ روش دیﺴﮏ دیﻔﯿﻮژن

ﺑﯿﺸﺘﺮیﻦ ﻣﯿﺰان ﻣﻘﺎوﻣـﺖ در برابر تتراسایکلین معادل ۳/۴۹ درصد مشاهده شد. هیچ‌کدام از سویه‌ها به وﻧﮑﻮﻣﺎیﺴﯿﻦ مقاوم نبودند. ﻓﺮاواﻧﯽ ﻣﻘﺎومت‌های آﻧﺘﯽ‌ﺑﯿﻮﺗﯿﮑﯽ ﺳﻮیﻪ‌ﻫﺎ در ﻧﻤﻮﻧﻪ‌ﻫﺎی ﻣﺨﺘﻠﻒ در جدول 3 نشان داده شده است. بیشترین مقاومت همزمان دارویی در میان سویه‌های بررسی شده به ترتیب شامل: مقاومت همزمان به یک آنتی‌بیوتیک (04/26 درصد)، پنج آنتی‌بیوتیک (37/8 درصد)، شش آنتی‌بیوتیک (9/7 درصد)، هفت آنتی‎بیوتیک (51/6 درصد)، دو آنتی‌بیوتیک (51/6 درصد)، چهار آنتی‌بیوتیک (11/5 درصد) و سه آنتی‌بیوتیک (6/5 درصد) بود. نتایج آزمونMIC  برای اگزاسیلین نشان دادند که ۲۵/۲۳ درصد از سویه‌ها دارایMIC  کمتر از ۲۵ میکروگرم بر میلی‌لیتر، 81/15 درصد از سویه‌ها دارای MIC معادل 25/0-5/0 میکروگرم بر میلی‌لیتر، 88/14 درصد از سویه‌ها MIC معادل 2-1 میکروگرم بر میلی‌لیتر، 90/27 درصد از سویه‌ها MIC معادل 8-4 میکروگرم بر میلی‌لیتر، 37/8 درصد از سویه‌ها MIC معادل 32-16 میکروگرم بر میلی‌لیتر، 37/8 درصد از سویه‌ها MIC معادل
128-64 میکروگرم بر میلی‌لیتر و 39/1 درصد دارای MIC معادل 256 میکروگرم بر میلی‌لیتر بودند. از سوی دیگر، طبق استانداردهای CLSI (Clinical & Laboratory Standards Institute) در مورد اگزاسیلین، مقادیر 4 میکروگرم بر میلی‌لیتر MIC ≥ مقاوم و مقادیر 2 میکروگرم بر میلی‌لیتر MIC ≤ حساس در نظر گرفته می‌شوند. بر این اساس، نتایج آزمون MIC برای اگزاسیلین حاکی از آن است که 94/53 درصد از سویه‌ها حساس و 06/46 درصد از آن‌ها در برابر اگزاسیلین مقاوم بوده‌اند.

 

نتایج حاصل از PCR

درصد فراوانی ژن‌هایmecA ، tsst1 و pvl در ایزوله‌های بالینی استافیلوکوکوس اورئوس به ترتیب 04/46 درصد (99 سویه)، 32/2 درصد (پنج سویه) و 4/1 درصد (سه سویه) بود. همچنین 20/57 درصد (123 سویه) دارای ژن agr1، 41/14 درصد (31 سویه) دارای ژن agr2، 74/16 درصد (36 سویه) دارای ژن agr3 و 62/11 درصد (25 سویه) دارای ژن agr4 بودند (شکل 1).

 

ارتباط ژن‌های مورد بررسی با عفونت

تمامی سویه‌های دارای ژن tsst1 از زخم جدا شده بودند. سه سویه دارای ژن pvl بودند که دو سویه از تراشه و یک سویه از بافت جدا گردیدند. همچنین 99 سویه دارای ژن mecA بودند که 50 سویه از زخم، 39 سویه از تراشه، چهار سویه از خون، سه سویه از بافت و سه سویه از ادرار جدا گردید. همان‌گونه که در نمودار 1 مشاهده می‌شود، تقریباً در تمام نمونه‌های مورد بررسی،

 

 

جدول شماره 3: ﻓﺮاواﻧﯽ مقاومت‌های آنتی‌ﺑﯿﻮﺗﯿﮑﯽ ﺳﻮیه‌ﻫﺎ در ﻧﻤﻮﻧه‌ﻫﺎی ﻣﺨﺘﻠﻒ

آنتی‌بیوتیک

تراشه (درصد)

ادرار (درصد)

زخم (درصد)

خون (درصد)

چشم (درصد)

بافت (درصد)

اگزودا (درصد)

اگزاسیلین

31/48

44/44

71/45

76/30

33/33

48/53

75/43

تتراسایکلین

43/49

11/61

11/44

59

7/41

07/23

60

اریترومایسین

18/32

66/41

41/29

66/66

54/54

76/30

40

جنتامایسین

38/21

7/41

41/29

50

27/27

38/15

33/33

کلیندامایسین

1/19

11/36

35/32

15/46

25

07/23

66/26

سیپروفلوکسازین

58/32

66/6

85/42

1/46

66/41

23

66/6

کوتریموکسازول

47/22

44/19

58/20

33/58

2/18

8/30

20

وﻧﮑﻮﻣﺎیﺴﯿﻦ

0

0

0

0

0

0

0

شکل شماره 1: تصویر ژل الکتروفورز محصول PCR؛ چاهک شماره 1: کنترل مثبت برای ژن‌های مورد بررسی و سایر چاهک‌های مربوط به نمونه‌های بالینی مورد بررسی می‌باشد.

 

 

agr1 از بیشترین فراوانی برخوردار است.

 

ارتباط ژن‌های مورد بررسی با مقاومت آنتی‌بیوتیکی

از پنج سویه دارای ژن tsst1، چهار ﺳﻮیﻪ ﺑﻪ اﮔﺰاﺳﯿﻠﯿن و یک سویه
به اگزاسیلین مقاوم بود. سویه مقاوم به صورت همزمان دارای ژن mecA و tsst1 بود. همچنین هر سه سویه دارای ژن pvl در برابر اگزاسیلین مقاوم بودند. مقاومت آنتی‌بیوتیکی در گروه‌های agr در جدول 4 نشان داده شده است.

 

 

نمودار شماره 1: ارتباط گروه‌های اختصاصی agr با عفونت

جدول شماره 4: مقاومت‌های آنتی‌بیوتیکی در سویه‌های گروه‌های agr

ژن

سیپروفلوکسازین (درصد)

کلیندامایسین (درصد)

وﻧﮑﻮﻣﺎیﺴﯿﻦ (درصد)

جنتامایسین (درصد)

کوتریموکسازول (درصد)

تتراسایکلین (درصد)

اریترومایسین (درصد)

اگزاسیلین (درصد)

agr1

4/24

01/26

0

4/24

32/20

34/46

8/32

50

agr2

87/46

50

0

87/46

37/34

5/62

37/59

6/49

agr3

73/44

05/21

0

84/36

31/26

78/65

24/43

10/42

agr4

63/13

2/18

0

63/13

72/22

27/27

72/22

36/36

 

 

بحث

عفونت‌های ناشی از استافیلوکوکوس اورئوس تحت تأثیر حضور مقاومت آنتی‌بیوتیکی و عوامل مؤثر در بیماری‌زایی قرار دارند. کسب مقاومت آنتی‌بیوتیکی در این باکتری باعث ایجاد یک سری تغییرات در ترشح و بیان عوامل مؤثر در بیماری‌زایی از جمله سموم باکتریایی می‌شود. تاکنون روش‌های متعددی برای شناسایی توکسین‌های استافیلوکوکوس اورئوس مورد استفاده قرار گرفته است. روش PCR ابزار مناسبی برای تشخیص سریع بوده و حساسیت و ویژگی قابل توجهی نسبت به سایر روش‌ها برای ژن‎های توکسین استافیلوکوکوس اورئوس دارد (20).

ﺗﻨﻈﯿﻢ ﻫﻤﺎﻫﻨﮓ ﺑﺴﯿﺎری از این ﻓﺎﮐﺘﻮرﻫـﺎی ویرولانس، ﻋﺎﻣـﻞ مهمی در ﺑﯿﻤـﺎری‌زایی استافیلوکوکوس اورئوس می‌باشد. این سیستم تنظیمی، "Quorum–sensing" نامیده می‌شود که البته در استافیلوکوکوس اورئوس، سیستم agr (Accessory Gene Regulator) نیز نامیده می‌شود. اﺳـﺘﺎﻓﯿﻠﻮﮐﻮک‌ﻫـﺎی ﻣﻨـﺎﻃﻖ ﻣﺨﺘﻠـﻒ دارای اﻟﮕﻮﻫـﺎی ﻣﺘفاوت agr هستند. در ایــﻦ ﺑــﺎﮐﺘﺮی، مقاومت رو به گسترشی در برابر انواع آنتی‌بیوتیک‌های مرسوم مشاهده می‌شود و احتمال وجود ناحیه agr با مقاومت‌های آنتی‌بیوتیکی مطرح شده است. با توجه به ضرورت به دست آوردن اطلاعات بیشتر در مورد این باکتری و اینکه الگوی گروه‌های agr اﺳﺘﺎﻓﯿﻠﻮﮐﻮﮐﻮس اورﺋﻮس در مناطق مختلف دنیا ﻣﺸﺨﺺ ﺷﺪه است، بر آن شدیم تا این الگوها را در ایران و در بیمارستان‌های شهر تهران مورد بررسی قرار دهیم. ﺑﺮای ﺑﺮرﺳﯽ وﺿﻌﯿﺖ ﻣﻘﺎومت‌های آنتی‌ﺑﯿﻮﺗﯿﮑﯽ ایﻦ ﺑﺎﮐﺘﺮی در پژوهش حاضر، ﮔﺮوه‌ﻫﺎی اﺧﺘﺼـﺎصی agr و همچنین ﻣﻘﺎومت‌های آنتی‌بیوتیکی این ﺑﺎﮐﺘﺮی ﻣﻮرد ﺑﺮرﺳﯽ ﻗﺮار ﮔﺮفت. در مورد گروه‌های agr، طبقه‌ﺑﻨﺪی ﻧﻤﻮنه‌ها ﺑﺮاﺳﺎس ﮔﺮوه، ارﺗﺒﺎط ﮔﺮوه‌ﻫﺎی agr با مقاومت آنتی‌بیوتیکی، ارتباط agr با mecA و همچنین فاکتورهای دیگر از جمله نوع عفونت صورت گرفت. همان‌گونه که در نمودار 1 مشاهده می‌شود، تقریباً در تمام نمونه‌های مورد بررسی، agr1 از بیشترین فراوانی برخوردار بود. در مطالعه صورت‌گرفته، بیشترین درصد سویه‌ها مربوط به گروه agr1 (20/57 درصد) و کمترین میزان آن مربوط به گروهagr4  (62/11 درصد) بود. در مطالعه‌ای ﮐـﻪ در ﺳـﺎل 2004 توسط Gilot در آﻣﺮیﮑـﺎ انجام شد، فراوانی گروه‌های agr بدین‌ترتیب بود: agr1 (7/61 درصد)، agr2 (5/33 درصد) و‌agr3  (8/4 درصد). agr4 نیز در هیچ‌یک از سویه‌های مورد بررسی مشاهده نشد. گروه agr1 تقریباً در تمام عفونت‌های مورد بررسی از بالاترین شیوع برخوردار بود (21).

در مطالعه حاضر 46 درصد از ایزوله‌های اﺳﺘﺎﻓﯿﻠﻮﮐﻮﮐﻮس اورﺋﻮس ﺟﺪا ﺷﺪه از ﻧﻤﻮنه‌های بالینی دارای ژن mecA بودند (MRSA) که این مهم با نتایج مطالعه صورت‌گرفته توسط Alfatemi و همکاران که شیوع آن را 3/42 درصد گزارش کرده بودند، مطابقت دارد (22). شیوع MRSA در مطالعه حاضر به ترتیب در نمونه‌های زخم و تراشه، 50 و 39 درصد و در نمونه‌های خون، بافت و ادرار به ترتیب معادل 4، 3 و 3 درصد بود. در مطالعه وحدانی و همکاران نیز بیشترین موارد MRSA از خلط (41 درصد) و کمترین آن از سینوس (2 درصد) به دست آمد (23). تفاوت در شیوع مقاومت به متی‌سیلین در سویه‌های استافیلوکوکوس اورئوس در نمونه‌های مختلف ممکن است به واسطه درمان طولانی مدت آنتی‌بیوتیکی بیماران با صدمات بالا باشد که دوره بستری طولانی‌تر و در نتیجه، فشار انتخابی افزایش یافته‌ای را داشته‌اند. ﻧﮑﺘﻪ دیﮕﺮی ﮐﻪ از آزﻣﺎیﺶ دیﺴﮏ دیﻔﯿﻮژن اﺳﺘﻨﺒﺎط می‌ﺷﻮد، این است ﮐﻪ آنتی‌بیوتیک ﮔﻠﯿﮑﻮﭘﭙﺘﯿﺪی (وﻧﮑﻮﻣﺎیﺴﯿﻦ) ﻣؤﺛﺮﺗﺮیﻦ دارو در درﻣﺎن ﻋﻔﻮنت‌ﻫـﺎی ﻧﺎﺷـﯽ از اﺳـﺘﺎﻓﯿﻠﻮﮐﻮﮐﻮس اورﺋـﻮس بوده است.

در مطالعه حاضر ﻣﯿﺰان ﺷﯿﻮع ژن توکسین tsst1 و pvl ﻣـﻮرد بررسی ﻗﺮار ﮔﺮﻓـﺖ. ﺑﺮاﺳﺎس ﻧﺘﺎیﺞ حاصل از این مطالعه که در ارتباط با 215 سویه استافیلوکوکوس اورئوس انجام شد، پنج سویه (32/2 درصد) دارای ژن توکسین TSST1 بودند. شایان ذکر است که تمامی این پنج سویه از نمونه زخم جدا شده بودند. همچنین چهار سویه حساس به اگزاسیلین و یک سویه مقاوم به اگزاسیلین بودند. سویه مقاوم به اگزاسیلین دارای ژن mecA نیز بود. در مطالعه اصلانی مهر و همکاران در سال 1391، 65 جدایه بالینی استافیلوکوکوس اورئوس مورد بررسی قرار گرفت که 18 جدایه (6/27 درصد) از نظر ژن tsst مثبت بودند (20). گردش ایزوله‌های دارای ژن tsst در اجتماع؛ به ویژه برای افراد در معرض خطر مانند کودکان، افراد مسن و موارد با نقص ایمنی در کشور ما که جمعیت زیادی را به خود اختصاص می‌دهند، دارای اهمیت می‌باشد.

در این راستا مبین و همکاران در سال 1390، 100 جدایه استافیلوکوکوس اورئوس را مورد بررسی قرار دادند که 18 جدایه دارای ژن pvl بودند (24). همچنین در سال 2010 در مطالعه صورت‌گرفته توسط هوایی و همکاران در ارتباط با 149 سویه MRSA، بیش از 94 درصد از سویه‌های pvl مثبت از عفونت‌های پوستی، تراشه، خون و ادرار جدا شده بودند (25). در مطالعه حاضر در بررسی‌های صورت‌گرفته برای ژن pvl، سه سویه (4/1 درصد) مثبت بودند. در این مطالعه دو سویه از تراشه و یک سویه از بافت جدا گردید. به طور کلی، تفاوت در نتایج این مطالعات می‌تواند به دلیل اختلاف در منطقه جغرافیایی و نوع نمونه اخذ شده باشد.

 

نتیجه‌گیری

به طور کلی، نظارت بر جدایه‌های واجد ژن‌های ویرولانس مقاوم به دارو در بیمارستان‌ها می‌تواند در کنترل موارد خطرساز در افراد دارای نقص سیستم ایمنی و بیماران حساس مؤثر باشد؛ چه بسا که تا به امروز تدابیر و چاره‌اندیشی در این حیطه، محدود به کشورهایی بوده است که در این زمینه نسبت به گزارشات گذشته و حال، خودآگاهی دارند.

 

تشکر و قدردانی

در نگارش این مقاله از راهنمایی ارزنده و راه‌گشای استاد محترم سرکار خانم دکتر پیرایه و از زحمات اساتید و تمامی دوستانی که مرا در این امر یاری نمودند، تشکر و قدردانی می‌نمایم.

نوع مطالعه: مقاله پژوهشي | موضوع مقاله: میکروب شناسی
دریافت: 1398/4/7 | پذیرش: 1399/10/2 | انتشار: 1399/9/10
فهرست منابع
1. Tong SY, Davis JS, Eichenberger E, Holland TL, Fowler VG. Staphylococcus aureus infections: epidemiology, pathophysiology, clinical manifestations, and management. Clin Microbiol Rev 2015;28(3):603-61. DOI: 10.1128/CMR.00134-14 [DOI:10.1128/CMR.00134-14]
2. Stapleton PD, Taylor PW. Methicillin resistance in Staphylococcus aureus: mechanisms and modulation. Sci Prog 2002;85(1):57-72. DOI: 10.3184/003685002783238870 [DOI:10.3184/003685002783238870]
3. Wielders CL, Fluit AC, Brisse S, Verhoef J, Schmitz FJ. mecA gene is widely disseminated in Staphylococcus aureus population. J Clin Microbiol 2002;40(11):3970-5. DOI: 10.1128/jcm.40.11.3970-3975.2002 [DOI:10.1128/JCM.40.11.3970-3975.2002]
4. Murray EJ, Williams P. Detection of agr-type autoinducing peptides produced by Staphylococcus aureus. Methods Mol Biol 2018;1673:89-96. DOI: 10.1007/978-1-4939-7309-5_7 [DOI:10.1007/978-1-4939-7309-5_7]
5. Arabestani MR, Rastiany S, Mousavi SF, Ghafel S, Alikhani MY. Identification of toxic shock syndrom and exfoliative toxin genes of Staphylococcus aureus in carrier persons, resistant and susceptible methicillin. Tehran Univ Med J 2015;73(8):554-60. Link
6. Todd J, Fishaut M, Kapral F, Welch T. Toxic-shock syndrome associated with phage-group-I Staphylococci. Lancet 1978;312(8100):1116-8. DOI: 10.1016/s0140-6736(78)92274-2 [DOI:10.1016/S0140-6736(78)92274-2]
7. Sindhu N, Sharma A, Jain V. Coagulase gene based molecular detection of Staphylococcus aureus directly from mastitic milk samples of Murrah buffalo. Buffalo Bull 2010;29(1):52-9. Link
8. Karmakar A, Jana D, Dutta K, Dua P, Ghosh C. Prevalence of panton-valentine leukocidin gene among community acquired Staphylococcus aureus: a Real-Time PCR study. J Pathog 2018;2018:4518541. DOI: 10.1155/2018/4518541 [DOI:10.1155/2018/4518541]
9. Rossney AS, Shore AC, Morgan PM, Fitzgibbon MM, O'Connell B, Coleman DC. The emergence and importation of diverse genotypes of methicillin-resistant Staphylococcus aureus (MRSA) harboring the Panton-Valentine leukocidin gene (pvl) reveal that pvl is a poor marker for community-acquired MRSA strains in Ireland. J Clin Microbiol 2007;45(8):2554-63. DOI: 10.1128/JCM.00245-07 [DOI:10.1128/JCM.00245-07]
10. Cihanoglu N, Adaleti R, Nakipoglu Y. Investigation of fibronectin binding protein (FBP) and panton valentine leukocidin (PVL) viulance factors in clinical methicillin sensitive and resistant Staphylococcus aureus strains. Clin Lab 2019;65(1):180625. DOI: 10.7754/Clin.Lab.2018.180625 [DOI:10.7754/Clin.Lab.2018.180625]
11. Rajabi S, Shivaee A, Khosravi MA, Eshaghi M, Shahbazi S, Hosseini F. Evaluation of multidrug efflux
12. pump expression in clinical isolates of Staphylococcus aureus. Gene Rep 2020;18:100537. DOI: 10.1016/j.genrep.2019.100537 [DOI:10.1016/j.genrep.2019.100537]
13. Reller LB, Weinstein M, Jorgensen JH, Ferraro MJ. Antimicrobial susceptibility testing: a review of general principles and contemporary practices. Clin Infect Dis 2009;49(11):1749-55. DOI: 10.1086/647952 [DOI:10.1086/647952]
14. Patel JB. Performance standards for antimicrobial susceptibility testing. Wayne, PA: Clinical and Laboratory Standards Institute; 2017. Link
15. Rychlik W. OLIGO 7 primer analysis software. Methods Mol Biol 2007;402:35-60. DOI: 10.1007/978-1-59745-528-2_2 [DOI:10.1007/978-1-59745-528-2_2]
16. Karmakar A, Dua P, Ghosh C. Biochemical and molecular analysis of Staphylococcus aureus clinical isolates from hospitalized patients. Can J Infect Dis Med Microbiol 2016;2016:9041636. DOI: 10.1155/2016/9041636 [DOI:10.1155/2016/9041636]
17. Schmidt T, Kock MM, Ehlers MM. Molecular characterization of Staphylococcus aureus isolated from bovine mastitis and close human contacts in South African dairy herds: genetic diversity and inter-species host transmission. Front Microbiol 2017;8:511. DOI: 10.3389/fmicb.2017.00511 [DOI:10.3389/fmicb.2017.00511]
18. McClure JA, Conly JM, Lau V, Elsayed S, Louie T, Hutchins W, et al. Novel multiplex PCR assay for detection of the staphylococcal virulence marker Panton-Valentine leukocidin genes and simultaneous discrimination of methicillin-susceptible from-resistant staphylococci. J Clin Microbiol 2006;44(3):1141-4. DOI: 10.1128/JCM.44.3.1141-1144.2006 [DOI:10.1128/JCM.44.3.1141-1144.2006]
19. Shopsin B, Mathema B, Alcabes P, Said-Salim B, Lina G, Matsuka A, et al. Prevalence of agr specificity groups among Staphylococcus aureus strains colonizing children and their guardians. J Clin Microbiol 2003;41(1):456-9. DOI: 10.1128/jcm.41.1.456-459.2003 [DOI:10.1128/JCM.41.1.456-459.2003]
20. Javdan S, Narimani T, Abadi MS, Gholipour A. Agr typing of Staphylococcus aureus species isolated from clinical samples in training hospitals of Isfahan and Shahrekord. BMC Res Notes 2019;12(1):363. DOI: 10.1186/s13104-019-4396-8 [DOI:10.1186/s13104-019-4396-8]
21. Aslanimehr M, Tavakoli M, Peymani A, Javadi A. Frequency of tst, entB and entC genes in clinical isolates of Staphylococcus aureus isolated from Teaching Hospitals in Qazvin, Iran. Res Med 2013;37(1):62-6. Link
22. Gilot P, van Leeuwen W. Comparative analysis of agr locus diversification and overall genetic variability among bovine and human Staphylococcus aureus isolates. J Clin Microbiol 2004;42(3):1265-9. DOI: 10.1128/jcm.42.3.1265-1269.2004 [DOI:10.1128/JCM.42.3.1265-1269.2004]
23. Hosseini Alfatemi SM, Motamedifar M, Hadi N, Sedigh Ebrahim Saraie H. Analysis of virulence genes among methicillin resistant Staphylococcus aureus (MRSA) strains. Jundishapur J Microbiol 2014;7(6):e10741. DOI: 10.5812/jjm.10741 [DOI:10.5812/jjm.10741]
24. Vahdani P, Saifi M, Aslani MM, Asarian AA, Sharafi K. Antibiotic resistant patterns in MRSA isolates from patients admitted in ICU and infectious ward. Tanaffos 2004;3(11):37-44. Link
25. Molla-abbaszadeh H, Mirzaei H. Identification of panton valentine leukocidin (pvl) Genes in Staphylococcus aureus isolated from in-patients of Emam Reza and Shohada Hospitals of Tabriz by Real-Time PCR. Iran J Med Microbiol 2013;6(4):72-80. Link
26. Havaei S, Moghadam SO, Pourmand MR, Faghri J. Prevalence of genes encoding bi-component leukocidins among clinical isolates of methicillin resistant Staphylococcus aureus. Iran J Public Health 2010;39(1):8-14. Link
ارسال نظر درباره این مقاله : نام کاربری یا پست الکترونیک شما:
CAPTCHA
ارسال پیام به نویسنده مسئول

بازنشر اطلاعات
Creative Commons License این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است.

کلیه حقوق این وب سایت متعلق به مجله دانشگاه علوم پزشکی قم می باشد.

طراحی و برنامه نویسی : یکتاوب افزار شرق
© 2025 CC BY-NC 4.0 | Qom University of Medical Sciences Journal

Designed & Developed by : Yektaweb