دوره 16، شماره 12 - ( اسفند 1401 )                   جلد 16 شماره 12 صفحات 1017-1004 | برگشت به فهرست نسخه ها

Ethics code: IR.IAU.BA.REC.1401.00


XML English Abstract Print


1- گروه روانشناسی، دانشکده علوم انسانی، واحد بندرعباس، دانشگاه آزاد اسلامی، بندرعباس، ایران
2- گروه روانشناسی، دانشکده علوم انسانی، واحد بندرعباس، دانشگاه آزاد اسلامی، بندرعباس، ایران ، afakhraei۲۰۰۲@gmail.com
3- گروه روانشناسی، دانشکده علوم انسانی، دانشگاه هرمزگان، بندرعباس، ایران.
چکیده:   (438 مشاهده)
زمینه و هدف: اعتبارسنجی مقیاس کیفیت زندگی می‌تواند به حل مشکلات بیماران کرونایی کمک کند؛ بنابراین هدف از پژوهش حاضر بررسی اعتباریابی فرم الکترونیکی پرسش‌نامه کیفیت زندگی هلوبوکی و همکاران در بیماران کووید-۱۹ است.
روش بررسی: این پژوهش از نوع روان‌سنجی ابزار است. جامعه آماری شامل کلیه بیماران کووید-۱۹ شهر تهران بود که تعداد نمونه‌ها براساس معیارهای روان‌سنجی به تعداد ۱۰۰ نفر برای بخش روایی پیش‌بین و ۳۳۰ نفر برای بخش روایی همگرایی تعیین شد. نمونه‌ها به‌وسیله نمونه‌گیری خوشه‌ای انتخاب شدند. اطلاعات پژوهش از طریق 2 پرسش‌نامه کیفیت زندگی (هلوبوکی و همکاران) و کیفیت زندگی کیفیت زندگی سازمان بهداشت جهانی به‌صورت الکترونیکی با ارسال لینک پرسش‌نامه به موبایل شرکت‌کنندگان جمع‌آوری شد. برای بررسی روایی مقیاس از روش‌های روایی محتوا، همگرا و تحلیل عوامل استفاده شد. پایایی مقیاس به‌وسیله روش‌های همسانی درونی و پایایی تصنیفی بررسی شد.
یافته‌ها: نتایج تحلیل عاملی اکتشافی نشان داد پرسش‌نامه محقق‌ساخته از 2 عامل تشکیل ‌شده و از روایی و پایایی مناسبی برخوردار است. تحلیل عاملی تأییدی مرتبه دوم نیز مدل 2 عاملی را تأیید کرد. این پرسش‌نامه به همراه فرم کوتاه مقیاس کیفیت زندگی هلوبوکی و همکاران اجرا شد که با ۱۵ آیتم از پایایی و روایی مناسبی برخوردار بود.
نتیجه‌گیری: نتایح پژوهش حاکی از این است که می‌توان از پرسش‌نامه مقیاس کیفیت زندگی هلوبوکی و همکاران در بیماران کووید-۱۹ می‌توان برای ارزیابی کیفیت زندگی در بیماران کووید-۱۹ استفاده کرد.
متن کامل [PDF 4358 kb]   (163 دریافت) |   |   متن کامل (HTML)  (119 مشاهده)  
نوع مطالعه: مقاله پژوهشي | موضوع مقاله: روانشناسی
دریافت: 1401/1/27 | پذیرش: 1401/11/8 | انتشار: 1401/12/10

بازنشر اطلاعات
Creative Commons License این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است.