مجله دانشگاه علوم پزشکی قم

چکیده توسعه یافته
مقدمه:
دستیاران پزشکی در طول دوران تحصیلی خود با موقعیت های مثبت و منفی مختلفی در زندگی شخصی و آموزشی خود مواجه می شوند که منجر به تأثیرات متنوعی بر رفاه کلی آنها می شود. روند کاری سخت، شیفت های سخت و حجم کاری بالای دستیاران پزشکی در جامعه امروزی بیش از هر زمان دیگری بر ضرورت نظارت و ارزیابی کیفیت زندگی این قشر تاکید دارد که این موضوع به اندازه کافی مورد بررسی قرار نگرفته است. در این مطالعه به بررسی رابطه بین کیفیت زندگی و تعداد ساعات سپری شده در بیمارستان در دستیاران پزشکی پرداختیم.
روش ها:
در این مطالعه مقطعی کلیه دستیاران پزشکی در بیمارستان آموزشی منتخب دانشگاه علوم پزشکی تهران به روش نمونه گیری در دسترس وارد مطالعه شدند. تعداد دستیاران پزشکی در طول مدت مطالعه 70 نفر بود که از این تعداد 10 نفر به دلیل عدم تمایل به شرکت در مطالعه و دو نفر به دلیل نداشتن ملیت ایرانی وارد مطالعه نشدند. سه شرکت کننده به دلیل عدم تکمیل فرم پرسشنامه از تجزیه و تحلیل حذف شدند. در پایان 55 دستیار پزشکی از اسفند تا پایان اریبهشت 1402 شرکت کردند. متغیر وابسته نمره کیفیت زندگی سازمان جهانی بهداشت 26 سوالی بود. پایایی ابزار با استفاده از آلفای کرونباخ 70/0 برای بعد سلامت جسمانی، 73/0 برای بعد سلامت روان، 55/0 برای بعد سلامت اجتماعی و 84/0 برای بعد بهداشت محیط بود.  تعداد ساعات سپری شده در بیمارستان به عنوان متغیر مستقل و ویژگی های جمعیت شناختی به عنوان عامل مخدوش کننده. برای متغیرهای طبقه‌بندی از آمار توصیفی شامل فراوانی و درصد، برای متغیرهای کمی از میانگین و انحراف معیار و برای متغیرهای غیرنرمال از میانه و دامنه استفاده شد. با استفاده از رگرسیون خطی چندسطحی، رشته تحصیلی به عنوان سطح اول و افراد به عنوان سطح دوم در مدل وارد شدند. تجزیه و تحلیل با استفاده از نرم افزار آماری Stata انجام شد. p-value کمتر از 0.05 در نظر گرفته شد.
نتایج:
55 شرکت‌کننده که 69 درصد آنها زن بودند، میانگین سنی 30 سال داشتند. میانگین کیفیت زندگی ساکنان 19.12 (2.56) بود. حوزه سلامت جسمانی بدترین نمره کیفیت زندگی را داشت. از آزمون تحلیل دو متغیره شامل ضریب همبستگی (اسپیرمن و پیرسون)، تی زوجی و یک روش آنوا برای بررسی ارتباط بین متغیرهای جمعیت شناختی و کیفیت زندگی برای تعدیل اثرات مخدوش کننده استفاده شد، متغیرهای جمعیت شناختی با سطوح معنی داری زیر 2/0 در درج شدند. مدل رگرسیون خطی انتخاب شده پس از تعدیل وضعیت اقامت و سابقه مصرف دخانیات در مدل رگرسیون خطی چندسطحی، شواهد کافی برای رد فرضیه صفر مبنی بر عدم ارتباط بین کیفیت زندگی و تعداد ساعات سپری شده در بیمارستان در هفته وجود نداشت (01/0B=، p = p 0.24). همچنین شواهدی مبنی بر ارتباط منفی بین کیفیت زندگی و سن وجود داشت (B=-0.19، P=0.01). 14 درصد از تغییرات کیفیت زندگی ساکنان به تفاوت در رشته های تحصیلی نسبت داده شد.
بحث:
نکته مهم این است که با وجود ارسال دوبار پرسشنامه برای تکمیل در زمان و مکان مناسب برای افرادی که در واقع بیشترین فشار را در دوران تحصیل متحمل می شوند، تمایل به شرکت در مطالعه بسیار کم بوده است. پیشنهاد می شود مطالعات آینده به طور عمیق به این موضوع توجه کنند. محدودیت اصلی پژوهش حاضر تعداد کم شرکت کنندگان به دلیل محدودیت زمانی دوره نمونه گیری و جمع آوری داده ها بود. بنابراین، هنگام تعمیم نتایج به دست آمده در این مطالعه باید احتیاط کرد. برای پرداختن به این موضوع، انجام یک سری مطالعات طولی مشابه توصیه می‌شود، زیرا انتظار می‌رود که یافته‌های این مطالعه مقطعی تکمیل شود.
 نتیجه گیری
 در بیمارستان های آموزشی منتخب، دستیاران کیفیت زندگی پایینی دارند و از سلامت جسمانی خود ناراضی هستند. ضرورت تمرکز بر سلامت جسمی و روانی برای بهبود و درمان سلامت جامعه ضروری است. مطالعات بیشتر در این زمینه برای اجرای مداخلات برای کاهش رفتارهای پرخطر مانند سیگار کشیدن و سوء مصرف مواد ضروری است. علاوه بر این، برخی از ابعاد مؤثر بر سلامت جسمانی به وضوح شناسایی نشدند. مطالعات کیفی ممکن است به کشف عمق این عوامل ناشناخته کمک کند.
 

واژه‌های کلیدی: دستیاران پزشکی، آنالیز چند سطحی، کیفیت زندگی، بیمارستان آموزشی

     

ارسال نظر درباره این مقاله : نام کاربری یا پست الکترونیک شما:

---

---