مجله دانشگاه علوم پزشکی قم

زمینه و هدف: امروزه استفاده از مدل‌های آموزشی جهت تعیین علل عدم پذیرش رفتارهای مرتبط با سلامت رو به فزونی است. یکی از مدل‌هایی که در طی سالهای گذشته مورد توجه قرار گرفته است، مدل اعتقاد بهداشتی می‌باشد. لذا پژوهش حاضر با هدف سنجش سازه‌های مدل اعتقاد بهداشتی در رابطه با رفتارهای پیشگیری‌کننده از مصرف خودسرانه داروها در زنان باردار صورت گرفت. روش بررسی : پژوهش حاضر به‌صورت یک مطالعه مقطعی‌ـ‌تحلیلی بر روی 200 نفر از مادران باردار مراجعه‌کننده به مراکز بهداشتی- درمانی شهر اراک انجام شد. روش گردآوری اطلاعات، پرسشنامه تنظیم‌شده براساس مدل اعتقاد بهداشتی (حساسیت، شدت، منافع و موانع درک‌شده، راهنمای عمل) و چک‌لیست خودکارآمدی و بیان عملکرد مادران در خصوص مصرف خودسرانه داروها بود. داده‌ها با استفاده از مصاحبه سازمان‌یافته جمع‌آوری شدند. تجزیه و تحلیل آنها با استفاده از آزمون‌های آماری توصیفی و ضریب همبستگی پیرسون صورت گرفت. یافته‌ها: در این مطالعه، میانگین سنی مادران 25/4±15/28 سال و میانگین مدت بارداری 6/4±2/7 هفته برآورد شد. همچنین بین میزان موانع درک‌شده، حساسیت، شدت، منافع و خودکارآمدی درک‌شده با اقدام به خوددرمانی در مادران مورد بررسی، همبستگی معکوس و معنی‌داری وجود داشت. نتیجه‌گیری: نتایج این مطالعه نشان داد سازه‌های مدل اعتقاد بهداشتی در مادران باردار که اقدام به خوددرمانی می‌کنند، پایین می‌باشد، لذا لزوم یک برنامه آموزشی دقیق براساس مدل اعتقاد بهداشتی برای بالا بردن حساسیت و شدت درک‌شده در مادران باردار نسبت به خوددرمانی، همچنین افزایش خودکارآمدی و منافع درک‌شده به همراه از بین بردن موانع درک‌شده پیشنهاد می‌گردد. کلید واژه‌ها: فرهنگ؛ خود درمانی؛ بارداری- پیشگیری و کنترل؛ اراک، ایران.