مجله دانشگاه علوم پزشکی قم

زمینه و هدف: مشارکت مردان استراتژی مهمی در رسیدن به اهداف توسعه هزاره سوم مانند توانمندسازی زنان و ارتقای سلامت مادران است. این مطالعه توصیفی با هدف درک ابعاد مشارکت مردان در سلامت زنان باردار صورت گرفت. روش بررسی: این مطالعه به روش توصیفی– تحلیلی روی زنان بستری در بیمارستان‌های شاهرود و سبزوار انجام شد. معیار ورود به مطالعه داشتن نوزاد زنده و سالم بود. افراد با حاملگی نا‌مشروع و در شرف طلاق، از مطالعه خارج شدند. پرسشنامه‌ها توسط 507 نفر از زنان و 420 نفر از همسران این زنان تکمیل شد. داده‌ها با استفاده از آزمون‌های آماری توصیفی، همبستگی پیرسون و آزمون تی تجزیه و تحلیل شدند. یافته‌ها: 17% مردان هنگام بستری شدن همسر خود در بیمارستان حضور نداشتند. در 25% زنان، همراهی همسر در مراقبت‌های دوران بارداری کم بود، در 33% عدم مشارکت یا مشارکت کم مردان در امور منزل گزارش گردید. 61% زنان از طرف همسر خود هیچ توصیه بهداشتی دریافت نکرده بودند و یا حداقل توصیه به آنان شده بود. میزان آگاهی مردان از مشکلات بارداری در 77% موارد پایین و در 93% موارد میزان اطلاع آنان از مشکلات و سلامت همسرشان در بارداری، بالا گزارش شد. نتیجه‌گیری: بالا بودن اطلاعات مردان از مشکلات همسرشان و همراهی آنان برای دریافت مراقبت بارداری، نشانه علاقه مردان به سلامت بارداری است، اما دانش کم مردان در مورد نیازهای زنان باردار و مشکلات بارداری، مانعی بسیار مهم برای بروز رفتارهای حمایتی مردان است. لذا طراحی و ارائه خدمات آموزش بهداشت باروری برای مردان، ضروری به‌نظر می‌رسد.