مجله دانشگاه علوم پزشکی قم

زمینه و هدف: نقش اصلی انواع مختلف آنزیم‌های DNA پلیمراز، تکثیر ژنوم است. با این حال، DNA پلیمرازها برای ایجاد دقت، کارآیی همانندسازی، فرآیند ترمیم و در نتیجه کاهش جهش‌های ناشی از مواد آسیب‌رسان به DNA که می‌تواند منجر به سرطان‌زایی شود، نیز حیاتی هستند. شروع سرطان معمولاً با القای جهش در انکوژن‌های خاص و یا ژن‌های سرکوب‌گر تومور توسط عوامل ژن و توکسیک اندوژنیا اگزوژن همراه است. بسیاری از جهش‌های نقطه‌ای که در سلول‌های سرطانی رخ می‌دهد نتیجه خطاهای ایجادشده بر اثر فعالیت DNA پلیمراز‌ها می‌باشد. اطلاعات منتشرشده نشان می‌دهد کاهش صحت DNA پلیمرازها بدون اینکه روی فعالیت آنها تأثیر بگذارد، می‌تواند از عوامل ایجادکننده تومورها باشد. همچنین در مطالعات گزارش شده است بیان DNA پلیمرازها در سرطان‌های انسانی در مقایسه با بافت سالم تغییر می‌کند. در این مطالعه مروری، شواهدی از تأثیر DNA پلیمرازهای مختلف در پیشرفت سرطان مورد بحث قرار گرفته است. نتایج این مطالعه نشان داد عدم فعالیت صحیح DNA پلیمرازها به‌وسیله افزایش میزان جهش‌های تولیدشده در ژنوم می‌تواند باعث ایجاد تومور گردد. نگرش به عملکرد این آنزیم‌ها نیز می‌تواند دستاوردهای جدیدی برای پیشگیری از سرطان، تشخیص و درمان ایجاد کند.