مجله دانشگاه علوم پزشکی قم

زمینه و هدف: بیشتر تحقیقات انجام‌شده در زمینه پسیکوپاتی، بین زندانیان کشورهای غربی بوده است، و اینکه آیا این نتایج نیز قابلیت کاربرد در سایر بافت‌ها را دارد، هنوز مشخص نیست. مطالعه حاضر با هدف بررسی ویژگی‌های شخصیتی و جمعیت‌شناختی زندانیان دارای اختلال شخصیتی پسیکوپات در مقایسه با زندانیان عادی در گروهی از زندانیان شهرستان تهران صورت گرفت. روش بررسی: این مطالعه به روش توصیفی انجام شد، و نمونه‌ها به تعداد 202 نفر از بین زندانیان شهر ری تهران به شیوه نمونه دردسترس انتخاب شدند. تمامی آزمودنی‌ها سیاهه سرندشده اختلال شخصیتی پسیکوپاتیک Hare (PCL-SV) و فرم کوتاه پرسشنامه پنج صفت بزرگ شخصیتی McCrae و Costa (NEO-FFI) را تکمیل کردند. داده‌ها با استفاده از آزمون‌های آماری ضریب همبستگی پیرسون، تحلیل رگرسیون و تی برای گروه‌های مستقل، تجزیه و تحلیل شدند. یافته‌ها: در این بررسی میزان شیوع پسیکوپاتی در بین این گروه از زندانیان 89/10 گزارش شد. تحلیل نتایج به‌وسیله آزمون‌های آماری ضریب همبستگی پیرسون، تحلیل رگرسیون و تی در گروه‌های مستقل، نماینگر ارتباط مثبت معنی‌دار بین پسیکوپاتی و برونگرایی (1%=p) و ارتباط منفی معنی‌دار بین پسیکوپاتی و گشودگی (5%=p)، توافق‌جویی و وظیفه‌شناسی (1%=p) بود. بین پسیکوپاتی و روان‌رنجورخویی رابطه‌ای یافت نشد. همچنین نتایج نشان داد زندانیان پسیکوپات در مقایسه با سایر زندانیان برونگراتر و روان‌رنجورخوترند و از گشودگی، توافق‌جویی و وظیفه‌شناسی کمتری برخوردار می‌باشند. نتیجه‌گیری: طبق نتایج این پژوهش، اختلال پسیکوپاتی با پنج عامل بزرگ شخصیتی رابطه دارد. لذا مطالعات بیشتر در حوزه متغیرهای بررسی‌شده می‌تواند فراهم‌کننده اطلاعات بیشتری در این زمینه باشد.