مجله دانشگاه علوم پزشکی قم

زمینه وهدف: بی‌دندانی کامل، یک پدیده شایع در میان افراد مسن بوده که شیوع آن از شاخص‌های سلامت جامعه است. از دست دادن دندان‌ها منجر به بیماری‌های دستگاه گوارش، لطمه به زیبایی و کاهش توانایی‌های سایکولوژیک و اجتماعی افراد می‌‌شود. این پژوهش با هدف بررسی شیوع بی‌دندانی کامل در بیماران سنین 35 و بالای 35 سال، مراجعه‌کننده به کلینیک‌‌های منتخب دندانپزشکی شهر قم انجام شد.

روش بررسی: دراین مطالعه مقطعی، تعداد 394 نفر از بیماران (در سنین 35 و بالای 35 سال)، مراجعه‌کننده به کلینیک‌های منتخب دندانپزشکی شهر قم در سال 1393، به‌صورت تصادفی انتخاب شدند. قبل از انجام معاینات دهانی برای هر فرد در پرسشنامه‌ای مشخصات دموگرافیک شامل: سن، جنس، شغل، وضعیت تأهل، وضعیت اقتصادی، همچنین سابقه سیگارکشیدن، خشکی دهان، بیماری سیستمیک، رعایت بهداشت دهان و علل ازدست رفتن دندان‌ها ثبت گردید. داده‌ها با استفاده ازآمار توصیفی و آزمون کای‌اسکوئر تحلیل شدند. سطح معنی‌داری، 05/0p< در نظر گرفته شد.

یافته‌ها: شیوع بی‌دندانی کامل در شهر قم، 9/23% بود که با جنسیت رابطه معنی‌داری داشت و در جنس مذکر بیشتر بود. نتایج آزمون تی مستقل نشان داد میانگین سنی در افراد بی‌دندان کامل، بالاتر و برابر 6/56 می‌باشد. بیشترین علت از دست دادن دندان‌ها (75% ) پوسیدگی بود. از بین افراد بی‌دندان کامل، 84% تحصیلات زیردیپلم و 6/52% وضعیت اقتصادی متوسط داشتند. همچنین 9/71% از آنها به‌ندرت مسواک می‌زدند.

نتیجه‌گیری: طبق نتایج، شیوع بی‌دندانی کامل در شهر قم بالا می‌باشد. همچنین بین شیوع بی‌دندانی کامل با سطح تحصیلات، کشیدن سیگار، پوسیدگی، بیماری‌های پریودنتال، وضعیت اقتصادی، شغل، خشکی دهان، رعایت بهداشت و بیماری‌های سیستمیک، رابطه معنی‌داری وجود دارد.