مجله دانشگاه علوم پزشکی قم

زمینه و هدف: با توجه به اینکه مطالعات نشان‌دهنده برهمکنش بین NMDA و سیستم کولینرژیک است، این مطالعه با هدف تعیین اثر گیرنده‌های NMDA در هسته آکومبنس بر روی فراموشی القاشده با اسکوپولامین انجام شد. روش بررسی: در این مطالعه ابتدا موش‌های صحرایی با تزریق درون صفاقی کتامین هیدروکلراید همراه با زایلزین بیهوش شده و سپس در دستگاه استریوتاکسی قرار گرفتند. دو کانول mm2 بالاتر از پوسته هسته آکومبنس گذاشته شد. به تمامی حیوانات قبل از شروع آزمون رفتاری، برای بهبودی یک هفته فرصت داده شد. سپس حیوانات در دستگاه یادگیری اجتنابی غیرفعال مدل Step-through آموزش دیدند. تزریق داروها بعد از آموزش موفق و قبل از آزمون انجام شد. حیوانات 24 ساعت بعد از آموزش تست شده و میزان تأخیر حیوان در ورود به خانه سیاه، به‌عنوان معیار حافظه رت‌های نر نژاد ویستار اندازه‌گیری شد. از آنالیز واریانس یک‌طرفه و تست توکی برای آنالیز داده‌ها استفاده شد. 05/0>p به‌عنوان سطح معنی‌دار در نظر گرفته شد. یافته‌ها: تزریق اسکوپولامین یا NMDA به داخل هسته آکومبنس باعث تخریب حافظه در موش‌ها شد، اگرچه تزریق همزمان دوز غیرمؤثر NMDA با دوز غیرمؤثر اسکوپولامین هیچ اثر معنی‌داری بر حافظه نداشت، اما دوزهای مؤثر NMDA مانع از اثر فراموشی‌زای اسکوپولامین بر حافظه مهاری اجتنابی شد. از طرف دیگر، تزریق آنتاگونیست رسپتور NMDA؛ یعنی MK-801 به تنهایی به داخل هسته آکومبنس، هیچ نوع تغییری در حافظه ایجاد نکرد و تزریق همزمان آن نیز با دوز مؤثر اسکوپولامین نتوانست از اثر تخریبی داروی اخیر جلوگیری کند. نتیجه‌گیری: یافته‌های این مطالعه نشان داد رسپتورهای NMDA در هسته اکومبنس در تعدیل فراموشی القاشده با اسکوپولامین دخیل هستند.