مجله دانشگاه علوم پزشکی قم

زمینه و هدف کانابینوئیدها که اجزای فعال ماری‌جوانا می‌باشند و اثراتی شبیه به اوپیوئیدها دارند. به‌علاوه میان این دو سیستم تداخلات عملکردی نیز وجود دارد. هدف این مطالعه بررسی اثر سیستم کانابینوئیدی بر اضطراب در آمیگدال مرکزی، و تداخل آن با سیستم اوپیوئیدی است. روش بررسی در مطالعه حاضر، اثر تزریق داخل صفاقی داروهای اوپیوئیدی بر پاسخ حاصل از تزریق داخل آمیگدال عوامل کانابینوئیدی در موش‌های صحرایی، با استفاده از Elevated Plus-Mazeمورد بررسی قرار گرفت. یافته‌ها تزریق داخل صفاقی مورفین (3، 6، 9 میلی‌گرم) موجب افزایش %OAT و %OAE شد ولی فعالیت حرکتی تغییر قابل‌ملاحظه‌ای نداشت، و بدین‌ترتیب اثر ضد اضطراب نشان داد. البته برخی از دوزهای نالوکسان، آنتاگونیست اوپیوئیدی، %OAT و فعالیت حرکتی را کاهش داد. تجویز داخل آمیگدال ACPA (آگونیست گیرنده CB1کانابینوئیدی) در دوزهای ng/rat 5 ،25/1 موجب افزایش %OAT و %OAE شد ولی فعالیت حرکتی را تغییری نداد که نشان‌دهنده یک پاسخ ضد اضطراب آن می‌باشد. این پاسخ با مورفین[6میلی‌گرم در کیلوگرم داخل صفاقی(ip)] افزایش و با نالوکسان کاهش یافت. تجویز داخل آمیگدال AM251 (آنتاگونیست گیرنده CB1 کانابینوئیدی) در دوزهای ng/rat100، 25، 5/2 تغییر قابل‌‌ملاحظه‌ای در%OAT و%OAE ایجاد نکرد ولی دوزهای بالاتر آن(ng/rat 100، 25) فعالیت حرکتی را کاهش داد. تجویز این دارو نیز به‌همراه مورفین داخل صفاقی موجب افزایش پاسخ مورفین و یا نالوکسان نیز موجب ایجاد پاسخ ضد اضطرابی در آن گردید. نتیجه‌گیری نتایج بیان‌گر آن است که گیرنده‌های CB1 اثر ضد اضطرابی ایجاد می‌کنند. هم‌چنین این نتایج نشان می‌دهند که سیستم اوپیوئیدی با گیرنده‌های کانابینوئیدی در آمیگدال مرکزی تداخل دارد.