دوره 11، شماره 12 - ( اسفند 1396 )                   جلد 11 شماره 12 صفحات 111-103 | برگشت به فهرست نسخه ها

XML English Abstract Print


Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:

Bakhtiyar Nejad S, Fallah M, Maghsood A, Dastan D, Matini M. The Prevalence of Trichomoniasis in Women Referring to Health Treatment Centers in Karaj City, 2016 (Iran). Qom Univ Med Sci J 2018; 11 (12) :103-111
URL: http://journal.muq.ac.ir/article-1-1514-fa.html
بختیارنژاد سمیرا، فلاح محمد، مقصود امیرحسین، دستان دارا، متینی محمد. شیوع تریکومونیازیس در زنان مراجعه‌کننده به مراکز بهداشتی درمانی شهر کرج، سال 1395 . مجله دانشگاه علوم پزشکی قم. 1396; 11 (12) :103-111

URL: http://journal.muq.ac.ir/article-1-1514-fa.html


1- گروه انگل‌شناسی و قارچ‌شناسی، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی همدان، همدان، ایران.
2- گروه فارماکوگنوزی و بیوتکنولوژی دارویی، دانشکده داروسازی، دانشگاه علوم پزشکی همدان، همدان، ایران.
3- گروه انگل‌شناسی و قارچ‌شناسی، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی همدان، همدان، ایران. ، matini@umsha.ac.ir
چکیده:   (5411 مشاهده)
زمینه و هدف: تریکومونیازیس، یکی از عفونت‌های شایع منتقل‌شونده از طریق جنسی در سراسر جهان است، که از عوامل واژینیت در زنان نیز محسوب می‌‌شود. این تحقیق به‌عنوان اولین مطالعه تعیین شیوع تریکومونیازیس در شهر کرج صورت گرفت.
روش بررسی: این مطالعه بر روی 967 زن مراجعه‌کننده به مراکز بهداشتی‌درمانی شهر کرج در سال 1395انجام شد. به‌منظور تشخیص تریکومونیازیس در زنان، از نمونه ترشح واژن و از روش گسترش مرطوب، رنگ‌آمیزی گرم و کشت در محیط دورسه استفاده گردید. همچنین تشخیص واژینیت کاندیدیایی و باکتریایی براساس بررسی گسترش مستقیم رنگ‌آمیزی‌شده صورت گرفت.
یافته‌ها: از 967 نفر، 11 نفر (1/1%) از نظر تریکومونیازیس، مثبت تشخیص داده شدند. یک نمونه (1/0%) با روش رنگ‌آمیزی گرم، 5 نمونه (5/0%) با روش گسترش مرطوب و 11 نمونه (1/1%) با روش کشت، مثبت شدند. بیشترین درصد افراد آلوده به تریکومونیازیس (6/1%) در گروه سنی 44-35 سال و در گروه افراد با تحصیلات ابتدایی (2/3%) قرار داشتند. در این مطالعه، ارتباط بین تریکومونیازیس و میزان تحصیلات افراد شرکت‌کننده از نظر آماری معنی‌دار بود (003/0=p). بیشترین علائم بالینی مشاهده‌شده در افراد آلوده به تریکومونیازیس، ترشح و خارش واژن (90%) گزارش شد. میزان شیوع واژینیت کاندیدیایی و باکتریایی نیز به ترتیب 11% و 5/14% به‌ دست آمد.
نتیجه‌گیری: نتایج مطالعه حاضر نشان داد میزان شیوع تریکومونیازیس در جمعیت مورد بررسی، نسبتاً پایین بوده است، اما با توجه به اهمیت عفونت‌های جنسی در جامعه، به‌کارگیری راهکارهای بهداشتی مناسب جهت ارتقای سطح بهداشت عمومی، به‌منظور کنترل این گروه از عفونت‌ها ضروری است.
 
 
متن کامل [PDF 566 kb]   (1290 دریافت)    
نوع مطالعه: مقاله پژوهشي | موضوع مقاله: انگل شناسی
دریافت: 1395/12/7 | پذیرش: 1396/1/9 | انتشار: 1396/12/3

ارسال نظر درباره این مقاله : نام کاربری یا پست الکترونیک شما:
CAPTCHA

ارسال پیام به نویسنده مسئول


بازنشر اطلاعات
Creative Commons License این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است.

کلیه حقوق این وب سایت متعلق به مجله دانشگاه علوم پزشکی قم می باشد.

طراحی و برنامه نویسی : یکتاوب افزار شرق
© 2025 CC BY-NC 4.0 | Qom University of Medical Sciences Journal

Designed & Developed by : Yektaweb