مجله دانشگاه علوم پزشکی قم

زمینه و هدف: مطالعات نشان داده‌اند سطح سرمی تومور مارکرها تحت تأثیر فاکتورهای متعددی تغییر می‌کند. این مطالعه با هدف بررسی تأثیر دود قلیان و استرس بی‌حرکتی بر سطح سرمی تومور مارکر CEA در موش‌های صحرایی ماده بالغ انجام شد. روش بررسی: در این مطالعه تجربی، 20 موش صحرایی ماده نژاد ویستار به 4 گروه 5 رأسی شامل: 1- گروه شاهد؛ 2- گروه دریافت‌کننده دود قلیان؛ 3- گروه تحت بی‌حرکتی؛ 4- گروه دریافت‌کننده دود قلیان و تحت بی‌حرکتی تقسیم شدند. دود تنباکو روزانه 10 بار طی دوره‌های 10 دقیقه‌ای با 5 دقیقه استراحت و بی‌حرکتی مزمن طی 2 دوره 2 ساعته روزانه همراه با 2 ساعت زمان استراحت میان دوره‌ای انجام شد. پس از 7 هفته، نمونه‌های خونی طی خونگیری از قلب تهیه شد، سپس سطح سرمی CEA به روش رادیو ایمیونواسی اندازه‌گیری شد. داده‌ها توسط آنالیز واریانس یک‌طرفه بین گروه‌ها در سطح معنی‌داری 001/0=p مورد مقایسه قرار گرفت. یافته‌ها: سطح سرمی CEA در موش‌های تحت بی‌حرکتی مزمن، دریافت‌کننده دود قلیان و نیز موش‌های تحت هر دو تیمار نسبت به گروه شاهد، افزایش معنی‌داری نشان داد (001/0>p). همچنین اختلاف میزانCEA  سرمی حیوانات تحت بی‌حرکتی مزمن با گروه دریافت‌کننده دود قلیان، معنی‌دار بود (001/0>p). از طرفی، سطح CEA سرمی موش‌های تحت هر دو تیمار نسبت به دو گروه اخیر، تفاوت معنی‌داری داشت (001/0>p). نتیجه‌گیری: نتایج این تحقیق نشان داد دود قلیان و بی‌حرکتی در موش‌ها باعث افزایش شدید سطح سرمی تومور مارکر CEA می‌شود. کلید واژه‌ها: CEA؛ قلیان؛ بی‌حرکتی؛ موش صحرایی.