مجله دانشگاه علوم پزشکی قم

زمینه و هدف: برنامه پزشک خانواده، برنامه‌ای برای ارائه مراقبت‌های بهداشتی می‌باشد. بررسی تمایل ذی‌نفعان به مشارکت در برنامه پزشک خانواده با استفاده از الگوهای مناسب می‌تواند به برنامه‌ریزی برای اجرای بهتر آن کمک نماید. این مطالعه با هدف بررسی تمایل پزشکان بخش خصوصی نسبت به مشارکت در برنامه پزشک خانوده با استفاده از مدل انتشار نوآوری صورت گرفت. روش بررسی: این پژوهش به روش توصیفی - تحلیلی روی 89 نفر از پزشکان عمومی دارای مطب و شاغل بخش خصوصی در استان قم انجام شد. نمونه‌ها به‌صورت تصادفی ساده انتخاب و داده‌ها توسط پرسشنامه گردآوری شدند. اطلاعات با استفاده از آزمون‌های تی و ضریب همبستگی پیرسون مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته‌ها: به‌طورکلی در این مطالعه میزان تمایل به مشارکت در برنامه پزشک خانواده، 3/53 گزارش شد (نمره تمایل از100 محاسبه شده است)، که این میزان در رابطه با ویژگی مزیت نسبی برنامه پزشک خانواده برای نمونه‌ها 48، در رابطه با ویژگی سازگاری 4/54، ویژگی پیچیدگی 9/27، آزمون‌پذیری 7/28 و قابلیت رؤیت 60 گزارش شد. نتیجه‌گیری: با توجه به نتایج پژوهش به‌نظر می‌رسد پزشکان عمومی به‌عنوان بدنه اصلی اجرای برنامه پزشک خانواده تمایل متوسطی برای مشارکت در این برنامه دارند. لذا ضروریست برای رفع ابهامات و انطباق بیشتر این برنامه با نیازها و مطالبات پزشکان عمومی برنامه‌ریزی صورت گیرد تا موفقیت اجرای آن تضمین گردد.