مجله دانشگاه علوم پزشکی قم

  زمینه و هدف: در مطالعات پیشین به ارتباط متقابل بین سلول‌های نوتروفیل و سلول‌های بنیادی مزانشیمال اشاره شده است. از طرفی، به‌نظر می‌رسد ریزمحیطی که سلول‌های بنیادی مزانشیمال در آن قرار گرفته‌اند می‌تواند بر وضعیت سلول‌های نوتروفیل مرتبط با آنها مؤثر باشد.   تحقیق حاضر به‌منظور بررسی تأثیر سلول‌های بنیادی مزانشیمال       مشتق از مغز استخوان همجوار با 1α,25-dihydroxyvitamin D3 بر روی قابلیت‌های نوتروفیل‌ها انجام شد.   روش بررسی: در این مطالعه ابتدا پس از جداسازی سلول‌های بنیادی مزانشیمال از مغز استخوان رت‌ها، اقدام به مجاورسازی سلول‌های مزبور با ویتامین D3 در غلظت‌های 50، 100 و 200 نانومولار به مدت زمان 24، 48 و 72 ساعت شد. سپس سلول‌های مزبور با سلول‌های نوتروفیل به مدت یک‌ساعت مجاور شدند. در ادامه، قابلیت فاگوسیتوز با مخمر اپسونیزه، شدت انفجار تنفسی به کمک تست احیا (NBT) و میزان زنده‌مانی به شیوه رنگ‌آمیزی آکریدین اورنج/ پروپیدیوم یدید در نوتروفیل‌ها ارزیابی شد. داده‌‌ها با استفاده از آزمون آنالیز واریانس یک‌طرفه و تست Dunnett تجزیه و تحلیل شدند. سطح معنی‌داری، 05/0> p در نظر گرفته شد.   یافته‌ها: قابلیت فاگوسیتوز سلول‌های نوتروفیل در همه تیمارها و در غلظت حداقل 100 نانومولار معنی‌دار بود. شدت انفجار تنفسی همه تیمارها در غلظت حداقل 50 نانومولار به بعد، اختلاف معنی‌داری را نشان داد. همچنین ویتامین D3 در غلظت حداقل 50 نانومولار منجر به افزایش قابلیت سلول‌های بنیادی مزانشیمال در حفظ بقای سلول‌های نوتروفیل شد (05/0 p< ).   نتیجه‌گیری: در مجموع به‌نظر می‌رسد تیمار سلول‌های بنیادی مزانشیمال مغز استخوان با ویتامین D3 موجب تقویت عملکرد سلول‌های مزانشیمال در افزایش بقا، قابلیت فاگوسیتوز و انفجار تنفسی سلول‌های نوتروفیل می‌گردد.