مجله دانشگاه علوم پزشکی قم

زمینه و هدف: درد پرینه پس از زایمان یکی از شایع‌ترین مشکلات دوران نفاس، به‌ویژه در زنان نخست‌زا می‌باشد. این مطالعه با هدف مقایسه تأثیر بادکش‌درمانی خشک و طب فشاری در نقطه BL23، بر شدت درد پرینه پس از زایمان براساس مقیاس سنجش دیداری در زنان نخست‌زای مرکز منتخب دانشگاه علوم پزشکی شیراز (حافظ) صورت گرفت. روش بررسی: این مطالعه به‌صورت کارآزمایی بالینی تصادفی، با حجم نمونه 150 نفر در سال 1391 انجام شد. بادکش‌درمانی به‌صورت یک روز در میان تا 4 بار متوالی به مدت 20-15 دقیقه و طب فشاری، ظرف مدت 20 دقیقه طبق مدل چرخشی اعمال شد. هر دو مداخله حداکثر پس از 8 ساعت از زمان زایمان صورت گرفت. مقیاس سنجش دیداری درد تکمیل گردید. داده‌ها با استفاده از آزمون آماری کای‌مربع و آنالیز واریانس تجزیه و تحلیل شدند. سطح معنی‌داری، 05/0 در نظر گرفته شد. یافته‌ها: اختلاف میانگین شدت درد پرینه، در گروه بادکش‌درمانی از مقدار 4/1±0/9 در قبل از مداخله، به 6/1±8/4 بلافاصله پس از مداخله، در 24 ساعت بعد به 6/1±4/2 و در 2 هفته پس از مداخله به 28/1±35/1رسید که با استفاده از آزمون آنالیز واریانس به‌طور معنی‌داری در مراحل متوالی پیگیری متفاوت بود (01/0=p). در گروه طب فشاری میانگین شدت درد پرینه به ترتیب 8/1±5/8، 6/1±6/6، 8/1±6/4 و 4/1±1/3 برآورد شد، اما کاهش معنی‌دار نبود. نتیجه‌گیری: نتایج این مطالعه نشان داد این روش‌ها موجب تسکین درد می‌شوند. بنابراین، با توجه به کاهش معنی‌دار درد در گروه بادکش‌درمانی، می‌توان از این مداخله به‌عنوان درمان مؤثری در کاهش درد پرینه استفاده کرد. کلید واژه‌ها: بادکش‌درمانی خشک؛ طب فشاری؛ نقطه بی ال 23؛ نورالژی؛ دوره پس از زایمان؛ کارآزمایی بالینی تصادفی‌شده..