زمینه و هدف: جسمانیکردن، یک اختلال شبهجسمی است که معاینات پزشکی قادر به توضیح علت آن نمیباشد. پژوهش حاضر با هدف روشنساختن نقش ویژگیهای شخصیت و ناگویی هیجانی در اختلال جسمانی کردن انجام گرفت. روش بررسی: پژوهش حاضر به روش توصیفی از نوع همبستگی انجام گرفت. در این بررسی، 350 نفربه روش نمونهگیری تصادفی طبقهای انتخاب شدند. در پژوهش حاضر از پرسشنامههای شخصیتی ویرایششده (NEOPI-R)NEO و پرسشنامه جسمانیکردن PHQ-15 و مقیاس ناگویی هیجانی تورنتو-20 استفاده گردید. دادهها با کمک آزمون تحلیل رگرسیون همزمان تجزیه وتحلیل شدند. یافتهها: در این مطالعه بین مؤلفههای پنج عامل شخصیت برونگرایی با جسمانیکردن، رابطه منفی معنیداری وجود داشت. همچنین بین روانرنجوری و ناگویی هیجانی با جسمانیکردن، رابطه مثبت معنیداری مشاهده گردید. بین انعطافپذیری در مقابل تجربه و مؤلفههای شخصیت نیز رابطه معنیداری وجود نداشت. نتیجهگیری: نتایج تحقیق حاضر نشان داد با تقویت روابط اجتماعی افراد و آموزش شیوههای بیان احساسات، میتوان گام مفیدی در پیشگیری از ابتلا به جسمانیکردن برداشت.
بازنشر اطلاعات | |
![]() |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |