دوره 13، شماره 7 - ( مهر 1398 )
جلد 13 شماره 7 صفحات 9-1 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
Rostami Motamed H, Shariati M, Ahmadi R, Khatamsaz S, Mokhtari M. The Effect of Progesterone on the Viability of MCF-7 Cell Line and Evaluation of Expression of P53, BAX and BCL-2 Genes . Qom Univ Med Sci J 2019; 13 (7) :1-9
URL: http://journal.muq.ac.ir/article-1-2461-fa.html
URL: http://journal.muq.ac.ir/article-1-2461-fa.html
رستمی معتمد حدیث، شریعتی مهرداد، احمدی رحیم، خاتم ساز سعید، مختاری مختار. تأثیر پروژسترون بر زنده‌مانی رده سلولی MCF-7 و ارزیابی بیان ژن‌های P53،BAX و BCL-2. مجله دانشگاه علوم پزشکی قم. 1398; 13 (7) :1-9
حدیث رستمی معتمد1 
، مهرداد شریعتی1 ، رحیم احمدی* 2، سعید خاتم ساز1 ، مختار مختاری1
، مهرداد شریعتی1 ، رحیم احمدی* 2، سعید خاتم ساز1 ، مختار مختاری1
1- گروه زیست‌شناسی، دانشکده علوم پایه، واحد کازرون، دانشگاه آزاد اسلامی
2- گروه زیست‌شناسی، دانشکده علوم پایه، واحد همدان، دانشگاه آزاد اسلامی ،drrahahmadi@yahoo.com
2- گروه زیست‌شناسی، دانشکده علوم پایه، واحد همدان، دانشگاه آزاد اسلامی ،
چکیده: (4267 مشاهده)
زمینه و هدف: تحقیقات نشان داده‌اند پروژسترون بر زنده‌مانی سلول‌های سرطان پستان تأثیرگذار است. این مطالعه با هدف بررسی اثرات پروژسترون بر زنده‌مانی رده سلولیMCF-7 و ارزیابی بیان ژن‌های P53،BAX و BCL-2انجام شد.
روش بررسی: در این مطالعه تجربی – آزمایشگاهی، سلول‌هایMCF-7 پس از تهیه از بانک انستیتو پاستور، به دو گروه کنترل و گروه دریافت‌کننده پروژسترون در غلظت‌های 001/0، 01/0، 1/0، 1، 10 میلی‌گرم برمیلی‌لیتر تقسیم‌بندی شدند. زنده‌مانی سلول‌ها با استفاده از تست MTT اندازه‌گیری شد. سطح نسبی بیان ژن‌های P53، Bax و Bcl-2 با روش Real time PCR موردبررسی قرار گرفت. داده‌ها با استفاده از آزمون واریانس یک‌طرفه و تی تست مستقل آنالیز شدند.
یافته‌ها: در این مطالعه، مواجهه با غلظت ۱۰ میلی‌گرم برمیلی‌لیتر پروژسترون سبب کاهش زنده‌مانی سلول‌هایMCF-7 در مقایسه با گروه کنترل شد (001/0p˂). اما مواجهه با غلظت‌های 001/0، 01/0، 1/0، 1، 10 میلی‌گرم برمیلی‌لیتر پروژسترون، در زنده‌مانی سلول‌های MCF-7 در مقایسه با گروه کنترل، تغییر معنی‌داری ایجاد نکرد. بیان ژن‌های P53، Bax در سلول‌های
MCF-7 در مواجهه با غلظت 5/2 میلی‌گرم برمیلی‌لیتر پروژسترون نسبت به گروه کنترل، افزایش معنی‌داری داشت (به ترتیب 05/0 p˂،001/0p˂)، اما بیان ژن
Bcl-2 در مقایسه با گروه کنترل، دچار کاهش معنی‌داری شد (001/0p˂).
نتیجه‌گیری: نتایج این مطالعه نشان داد پروژسترون در غلظت بالا سبب کاهش زنده‌مانی سلول‌هایMCF-7 می‌شود و اثر سیتوتوکسیک پروژسترون بر سلول‌های MCF-7 از طریق القای آپوپتوز وابسته به Bax و افزایش بیان ژن ضد توموری P53 اعمال می‌گردد. براین اساس هورمون پروژسترون در درمان سرطان پستان، حایز اهمیت است.
روش بررسی: در این مطالعه تجربی – آزمایشگاهی، سلول‌هایMCF-7 پس از تهیه از بانک انستیتو پاستور، به دو گروه کنترل و گروه دریافت‌کننده پروژسترون در غلظت‌های 001/0، 01/0، 1/0، 1، 10 میلی‌گرم برمیلی‌لیتر تقسیم‌بندی شدند. زنده‌مانی سلول‌ها با استفاده از تست MTT اندازه‌گیری شد. سطح نسبی بیان ژن‌های P53، Bax و Bcl-2 با روش Real time PCR موردبررسی قرار گرفت. داده‌ها با استفاده از آزمون واریانس یک‌طرفه و تی تست مستقل آنالیز شدند.
یافته‌ها: در این مطالعه، مواجهه با غلظت ۱۰ میلی‌گرم برمیلی‌لیتر پروژسترون سبب کاهش زنده‌مانی سلول‌هایMCF-7 در مقایسه با گروه کنترل شد (001/0p˂). اما مواجهه با غلظت‌های 001/0، 01/0، 1/0، 1، 10 میلی‌گرم برمیلی‌لیتر پروژسترون، در زنده‌مانی سلول‌های MCF-7 در مقایسه با گروه کنترل، تغییر معنی‌داری ایجاد نکرد. بیان ژن‌های P53، Bax در سلول‌های
MCF-7 در مواجهه با غلظت 5/2 میلی‌گرم برمیلی‌لیتر پروژسترون نسبت به گروه کنترل، افزایش معنی‌داری داشت (به ترتیب 05/0 p˂،001/0p˂)، اما بیان ژن
Bcl-2 در مقایسه با گروه کنترل، دچار کاهش معنی‌داری شد (001/0p˂).
نتیجه‌گیری: نتایج این مطالعه نشان داد پروژسترون در غلظت بالا سبب کاهش زنده‌مانی سلول‌هایMCF-7 می‌شود و اثر سیتوتوکسیک پروژسترون بر سلول‌های MCF-7 از طریق القای آپوپتوز وابسته به Bax و افزایش بیان ژن ضد توموری P53 اعمال می‌گردد. براین اساس هورمون پروژسترون در درمان سرطان پستان، حایز اهمیت است.
نوع مطالعه: مقاله پژوهشي |
موضوع مقاله:
فیزیولوژی
دریافت: 1398/1/27 | پذیرش: 1398/5/5 | انتشار: 1398/6/24
دریافت: 1398/1/27 | پذیرش: 1398/5/5 | انتشار: 1398/6/24
ارسال پیام به نویسنده مسئول
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
حق تالیف (کپی رایت) برای مولفان محفوظ است.
صاحب امتیاز: دانشگاه علوم پزشکی قم
ناشر: انتشارات دانشگاه علوم پزشکی قم
شاپا چاپی: 7799-1375
شاپا الکترونیک: 1375-2008
ایمیل مجله: journal@muq.ac.ir
j.muq.ac@gmail.com
