مجله دانشگاه علوم پزشکی قم

زمینه وهدف آرتریت روماتوئید یک بیماری التهابی مزمن است که با تورم مفصل و التهاب بافت سینوویال مشخص می‌شود. پروتئین واکنشی‌C (CRP) و سرولوپلاسمین به عنوان بیومارکرهای مهم برای بسیاری از بیماری‌های التهابی شناخته شده است. کورکومین ترکیب بسیار فعال و مسئول رنگ زرد زردچوبه و دارای خواص ضد التهابی و آنتی‌اکسیدانی می‌باشد. در این مطالعه اثر کورکومین بر روی التهاب پنجه و میزان سرمی CRP و سرولوپلاسمین در موش‌های آرتریتی بررسی گردید. روش بررسی در این مطالعه تجربی آرتریت در موش‌های صحرایی نر با تزریق زیر جلدی اجوانت کامل فروند در کف پای راست حیوانات القا شد. گروه‌ها به ترتیب شامل: کنترل، آرتریتی دریافت‌کننده حامل، آرتریتی که 7 روز قبل از القای بیماری 30 میلی‌گرم بر کیلوگرم کورکومین دریافت کردند، آرتریتی تحت تیمار با 30 میلی‌گرم بر کیلوگرم کورکومین و آرتریتی تحت تیمار با 3 میلی‌گرم بر کیلوگرم ایندومتاسین بودند. در گروه‌های، 2، 4 و 5 درمان 7 روز بعد از القای بیماری شروع و روزانه به مدت 14 روز به حیوانات خورانده شد. ضخامت پنجه در روزهای (قبل از تزریق) 1، 5، 10، 15 و20 بعد از تزریق اجوانت اندازه‌گیری شد. در پایان دوره آزمایش موش‌ها کشته شده و نمونه خونی از آن‌‌ها جمع‌آوری گردید. نتایج با استفاده از آزمون آنالیز واریانس یک‌طرفه (ANOVA) و پس آزمونTukey تجزیه و تحلیل شدند. شرط 05/0P< اختلاف معنی‌دار منظور گردید. یافته‌ها کورکومین به طور معنی‌داری باعث کاهش تورم پنجه (05/0P<) و کاهش میزان سرولوپلاسمین و CRP افزایش یافته در موش‌های آرتریتی نسبت به موش‌های آرتریتی تحت تیمار با حامل گردید (05/0P<). نتیجه‌گیری نتایج به دست آمده اثرات ضد التهابی و احتمالاً ضد آرتریتی کورکومین را در درمان آرتریت روماتوئید تأیید می‌نماید.