زمینه و هدف: سکته مغزی میتواند منجر به ناتواناییهای پایدار ازجمله آسیبهای حرکتی و شناختی شود. این پژوهش با هدف تعیین اثر 6 هفته تمرین تایچی بر وضعیت شناختی، تعادل پویا و کیفیت زندگی زنان با عارضه سکته مغزی انجام شد.
روش بررسی: در این پژوهش نیمه تجربی، 20 نفر از زنان شهر قم با سکته مغزی (میانگین سن 5/3±8/65 سال، وزن 14±4/68 کیلوگرم و شاخص تودهبدنی 1/5±3/26 کیلوگرم برمترمربع)، بهصورت داوطلبانه، انتخاب و بهطور تصادفی به دو گروه: تجربی (10 نفر) و کنترل (10 نفر) تقسیم شدند. جهت ارزیابی وضعیت شناختی، کیفیت زندگی و تعادل پویا؛ از پرسشنامههای معاینه مختصر وضعیت شناختی، کیفیت زندگی SF-36 و آزمون مدت زمان برخاستن و رفتن استفاده شد. گروه تجربی به مدت 6 هفته، هر هفته 3 جلسه و به مدت 60 دقیقه (10 دقیقه گرمکردن، 40 دقیقه حرکات ساده تمرینات تایچی و 10 دقیقه بازگشت به حالت اولیه) تمرین کردند. دادهها با استفاده از آزمونهای تی وابسته و تی مستقل تجزیه و تحلیل شدند (05/0p<).
یافتهها: در ابعاد سلامت روانی، عملکرد جسمانی، محدودیت ایفای نقش به دلایل جسمانی و مجموع کل کیفیت زندگی در گروه تجربی نسبت به گروه کنترل، افزایش معنیداری مشاهده گردید (05/0p<). همچنین بهبود معنیداری در تعادل پویا گروه تجربی نسبت به گروه کنترل دیده شد (05/0p<)، اما با وجود بهبود وضعیت شناختی، تفاوت معنیداری بین دو گروه مشاهده نشد (05/0p>).
نتیجهگیری: با توجه به نتایج مطالعه، میتوان گفت تمرین تایچی بهعنوان تمرین کمشدت و ساده منجر به بهبود تعادل پویا و کیفیت زندگی زنان با سکته مغزی میشود.
بازنشر اطلاعات | |
![]() |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |