مجله دانشگاه علوم پزشکی قم

زمینه و هدف: استافیلوکوک اورئوس، یکی از 5 عامل ایجاد‌کننده عفونت‌های بیمارستانی است. وجود این باکتری در اتاق‌های عمل، از مهم‌ترین عوامل ایجاد عفونت‌های بیمارستانی می‌باشد. این مطالعه با هدف بررسی میزان آلودگی حاصل از استافیلوکوک اورئوس موجود در بینی کارکنان اتاق‌های عمل و میزان مقاومت آنتی‌بیوتیکی مربوط به آن انجام گرفت.

روش بررسی: در این مطالعه، نمونه‌گیری با استفاد از سواپ استریل از مدخل قدامی بینی کارکنان روی محیط مولر هینتون آگار انجام شد، سپس نمونه‌های به‌دست‌آمده به محیط مانیتول ‌سالت آگار، منتقل و استافیلوکوک‌های کاتالاز مثبت و کوآگولاز مثبت جدا شدند. برای تعیین حساسیت آنتی‌بیوتیکی از روش دیسک دیفیوژن آگار استفاده گردید. دیسک‌ها براساس جدول CLSI انتخاب شدند. تجزیه و تحلیل داده‌ها با استفاده از آزمون کای‌اسکوئر و تی‌تست صورت گرفت.

یافته‌ها: در این پژوهش، 47 نفر (25/60%)، مرد و 31 نفر (75/39%)، زن بودند. 22 نفر (20/28%) {9 نفر (90/40%)، زن و 13 نفر (09/59%)، مرد} حامل استافیلو‌کوک اورئوس در بینی خود بودند. پنج گروه مورد آزمایش حامل باکتری شامل: 3 نفر جراح (63/13%)، 7 نفر اسکراب (31/83%)، 4 نفر سیرکولر (18/18%)، 4 نفر بیهوشی (18/18%) و 4 نفر خدمات شاغل در اتاق ‌عمل (18/18%) بود. بیشترین مقاومت آنتی‌بیوتیکی در بینی مربوط به پنی‌سیلین و پیپراسیلین با مقاومت 20 نمونه (90%) و کمترین مقاومت مربوط به ونکومایسین با مقاومت 4 نمونه (18/18%) و سفوتاکسیم، 5 نمونه (72/22%) بود. از میان 5 رسته شغلی؛ نیروی اسکراب، بیشترین و جراحان، کمترین (به ترتیب 83/31% و 63/13%) تعداد حاملین باکتری بینی را به خود اختصاص دادند. بین رسته شغلی و استافیلوکوک در بینی، رابطه معنی‌داری وجود داشت.

نتیجه‌گیری: طبق نتایج این مطالعه، تعداد محدودی از کارکنان اتاق عمل نسبت به آنتی‌بیوتیک سفوتاکسیم و ونکومایسین مقاومت نشان دادند، لذا اتخاذ روش‌های درمانی و بعضاً پیشگیرانه توسط این دو آنتی‌بیوتیک می‌تواند بیشتر مورد توجه قرار گیرد، همچنین جلوگیری از تجویز بی‌رویه‌ی آنتی‌بیوتیک‌ها پیشنهاد می‌‎شود.