مجله دانشگاه علوم پزشکی قم

زمینه و هدف: فعالیت‌های زندگی روزانه از اساسی‌ترین اجزای زندگی و بازگوکننده جنبه مهمی از استقلال کارکردی در سالمندان است که با افزایش سن دچار افت می‌شود. این تحقیق با هدف پیش‌بینی فعالیت‌های زندگی روزانه سالمندان شهر قم براساس عوامل روان‌شناختی مرتبط با افتادن انجام شد.
روش بررسی:در این مطالعه توصیفی- همبستگی،340 سالمند از مناطق شهری قم به‌صورت در دسترس انتخاب شدند.جهت گردآوری داده‌ها از پرسشنامه‌های مشخصات فردی، مقیاس فعالیت‌های زندگی روزانهKhajavi&Parsa، مقیاس کارآمدی در افتادن، فرم بین‌المللیYardleyو همکاران، اعتماد به تعادل، ویژه فعالیت‌های M‏yersو همکاران و مقیاس کارآمدی راه رفتن اصلاح‌شده Newellو همکاران استفاده شد. داده‌ها با کمک آمار توصیفی، ضریب همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون، تجزیه و تحلیل شدند. سطح معنی‌داری، 05/0≥pدر نظر گرفته شد.
یافته‌ها:در این مطالعه،میانگین سنی آزمودنی‌ها، 80/70 سال بود. بین فعالیت‌های زندگی روزانه سالمندان با متغیرهای روان‌شناختی مرتبط با افتادن در سالمندان شهر قم، رابطه معنی‌داری مشاهده گردید(05/0≥p). فعالیت‌های زندگی روزانه سالمندان با استفاده از متغیرهای کارآمدی راه‌رفتن، ترس از افتادن و اعتماد به تعادل، به‌طور معنی‌داری ‌پیش‌بینی شد. این متغیرهای پیش‌بین، 93% تغییرپذیری در فعالیت‌های زندگی روزانه را تبیین کردند(000/0≥p،307/681=f،93/0r2=). 
نتیجه‌گیری:طبق نتایج این مطالعه، عوامل روان‌شناختی مرتبط با افتادن، با تأثیر برخودادارکی سالمندان می‌تواند باعث افت خودکارآمدی در انجام فعالیت‌های زندگی روزانه شود. همچنین این عوامل می‌توانند در مداخله‌های مرتبط با بهبود فعالیت‌های زندگی روزانه مورد توجه قرار گیرند. لذاانجام مطالعاتی در زمینه بررسیپیش‌بینی عملکرد کارکردی سالمندان براساس عوامل روان‌شناختی مرتبط با افتادن، در آینده ضروری است.