مجله دانشگاه علوم پزشکی قم

زمینه وهدف عوامل خطر مختلفی که شناخته‌شده‌ترین آن‌ها نقص سیستم ایمنی است، در ابتلا به عفونت‌های باکتریال نقش دارند. طبق مطالعات جدید، کم‌خونی به عنوان یک عامل زمینه‌ساز عفونت‌های باکتریال، مورد بررسی قرار گرفته است. این مطالعه با هدف تعیین میزان شیوع آنمی در بیماران بستری با عفونت باکتریال حاد و تعیین رابطه احتمالی کم‌خونی به عنوان عامل مستعدکننده‌ای برای ابتلا به عفونت باکتریال حاد، انجام گرفت.   روش بررسی این مطالعه به صورت توصیفی- مقطعی می‌باشد که طی آن 311 بیماری که ابتلای آن‌ها به عفونت باکتریال حاد، با توجه به بررسی مدارک موجود در بیمارستان‌های کامکار- عرب نیا و کودکان فاطمی- سهامیه در سال 1386 محرز شده بود؛ بررسی شدند. اطلاعات جمع‌آوری شده شامل: سن، جنس، هموگلوبین روز اول بستری، روز سوم و روز ترخیص، هماتوکریت روز اول بستری، روز سوم و روز ترخیص،  MCV،MCH ، MCHC، WBCروز اول بستری و روز چهارم، Diff روز اول بستری و روز چهارم، ESR،CPR، حداکثر میزان تب، نوع بیماری و وجود بیماری مزمن یا سیگاری بودن بیمار بود. از آمار توصیفی به منظور توصیف اطلاعات از طریق درصد، میانگین، انحراف معیار و از آمار استنباطی (ضریب همبستگی پیرسون و اسپیرمن) جهت تعیین عوامل مورد پرسش و رابطه آن با کم‌خونی استفاده شد. 05/0P< حد معنی‌داری اختلاف‌ها تلقی گردید.   یافته‌ها بر اساس هموگلوبین، 134 نفر از بیماران (9/43%) مبتلا به آنمی همراه بودند که این تعداد را 36 نفر مرد (9/26%) و 98 نفر زن (1/73%) تشکیل می‌داد. در بین نوزادان هیچ مورد آنمیک مشاهده نگردید. 57% شیرخواران آنمیک بودند. بیماران مبتلا به لنفادنیت چرکی بیشترین میزان آنمی (75%) را به خود اختصاص دادند.   نتیجه‌گیری به طور متوسط درصد آنمی در بیماران مطالعه حاضر 1/2 برابر بیشتر از جمعیت عادی جامعه قم و به تفکیک در هریک از گروه‌های سنی مختلف است. این اختلاف مؤید آن است که شیوع آنمی در بیماران بستری با عفونت باکتریال حاد بسیار شایع‌تر از جمعیت عادی جامعه می‌باشد. از طرفی بررسی این موضوع که، آیا وجود آنمی عامل مستعدکننده‌ای برای ابتلا به عفونت باکتریال حاد است، احتیاج به مطالعات بیشتری دارد. اما آن‌طور که به نظر می‌رسد سطح هموگلوبین و شدت بیماری با یکدیگر در تقابل هستند و بر روی یکدیگر اثر مستقیم دارند.