مجله دانشگاه علوم پزشکی قم

زمینه و هدف: یکی از نگرانی‌های عمومی، پیدایش انتروکوک‌های مقاوم در برابر ونکوماسیناست. ژن‌های vanA و vanBمسئول پیدایش مقاومت به غلظت بالایی از ونکومایسین هستند.در این مطالعه، وجود ژن‌های مقاوم به vanAوvanBدر سویه‌هایانتروکوکوس فکالیس و انتروکوکوس فاسیوم جداشده از بیماران بستری در بیمارستان دکتر شریعتی و تعیین حساسیت دارویی آنهابررسی شد.

روش بررسی: تعداد 228 نمونه شامل ادرار، خون، زخم و مدفوع از بیماران بستری در بیمارستان دکتر شریعتی به دست آمد. کلنی‌های مشکوک به انتروکوک با استفاده از تست‌های استاندارد شناسایی شدند، سپس حساسیت آنتی‌بیوتیکی با استفاده از روش انتشار از دیسک و برطبق استانداردهای مؤسسه آزمایشگاهی و بالینی (CLSI) به دست آمد. برای تعیین کمترین غلظت مهارکنندگی سویه‌های مقاوم به ونکومایسین، E.Test انجام شد. توزیع ژن‌های vanA و vanBبااستفادهازروش  PCRتعیین گردید.

یافته‌ها:در این مطالعه از 113 انتروکوکوس به دست آمده، بیشترین و کمترین تعداد (درصد) مربوط به انتروکوکوس فکالیس، 103 سویه (1/91%) بود و کمترین تعداد به انتروکوکوس فاسیوم، 10 سویه (9/8%) تعلق داشت. در روش انتشار از دیسک، تعداد 11 سویه (7/9%)، مقاومت به ونکومایسین از خود نشان دادند. تمامی‌ایزوله‌های مقاوم به ونکومایسینحاوی ژن vanA بوده و هیچ موردی از ژن vanB مشاهده نشد.

نتیجه‌گیری: افزایش سویه‌های مقاوم به ونکومایسین، یک تهدید جدی در دنیا و کشور محسوب می‌شود. به‌علاوه، افزایش این سویه‌ها، موجب محدودیت در گزینه‌های درمانی برای بیماران مبتلا به عفونت‌های انتروکوکی، افزایش هزینه و انتشار ژن‌های مقاومتی به سایر باکتری‌ها شده است.