مجله دانشگاه علوم پزشکی قم

زمینه و هدف

ماتریکس متالوپروتئینازها در ترمیم زخم نقش اساسی دارند. فیبروبلاست‌ها منبع اصلی تولید این آنزیم‌ها در پوست هستند. این مطالعه جهت بررسی تغییرات احتمالی فعالیت ماتریکس متالوپروتئیناز-2 در فیبروبلاست‌های لایه درمال اطراف ضایعات درماتیت مزمن نیکلی انجام گردید.

روش بررسی

 برای مطالعه نقش ماتریکس متالوپروتئیناز-2 در درماتیت تماسی آلرژیک، فیبروبلاست‌های لایه درمال اطراف ضایعات درماتیتی بیماران مبتلا به درماتیت نیکلی و افراد طبیعی کشت داده شد و فعالیت و کینتیک تولید ماتریکس متالوپروتئیناز-2 در مایع‌رویی محیط کشت به‌روش زایموگرافی اندازه‌گیری و با استفاده از نرم افزار کامپیوتری دانسیتومتری (UVI) مورد ارزیابی کمّی مقایسه‌ای قرار گرفت. هم‌چنین از آزمونMTT  برای بررسی و مقایسه تکثیر سلول‌های فیبروبلاست ضایعات درماتیت نیکلی در مقایسه با فیبروبلاست‌های افراد طبیعی استفاده شد.

یافته‌ها

زایموگرافی اختلاف معنی‌داری بین فعالیت ماتریکس متالوپروتئیناز-2 سلول‌های بیماران درماتیت نیکلی در مقایسه با سلول‌های طبیعی به‌خصوص در فاصله روزهای ششم الی هشتم پس از کشت نشان داد که بر اساس واحد محاسبه شده دانسیتومتری، میانگین و انحراف معیار در سلول‌های بیماران و سلول‌های طبیعی به‌ترتیب (2/9±170) در مقابل (9/5±3/134) بود (05/0<  P) هم‌چنین بین روزهای ششم الی هشتم پس از کشت میزان تکثیر فیبروبلاست‌های بیماران (2816±385938) در مقایسه با فیبروبلاست‌های طبیعی (6527±270261) به‌طور معنی‌داری بیشتر بود (05/0P<).

نتیجه‌گیری

 با توجه به نقش ماتریکس متالوپروتئیناز-2 در تخریب بافت کلاژنی، یافته‌های این بررسی نشان داد که فعالیت دژنراتیو فیبروبلاست‌ها در درماتیت نیکلی به‌طور معنی‌داری افزایش می‌یابد. مطالعات ما نشان می‌دهد که افزایش فعالیت ژلاتینازی فیبروبلاست‌های درماتیت نیکلی وابسته به تعداد سلول‌ها نبوده و مستقل از آن است. احتمالاً سیگنال‌های داخل سلولی یا بین سلولی نیز تغییر یافته‌اند و فیبروبلاست‌های ناحیه درماتیت نیکلی به تحریکات میتوژنیک و فیبروژنیک پاسخ بیشتری می‌دهند.