مجله دانشگاه علوم پزشکی قم

زمینه و هدف

تجربیات موجود در مورد ریفلاکس وزیکویورترال در مراکز مختلف متفاوت است. هدف از این مطالعه تعیین میزان بهبود خودبه‌خودی ریفلاکس ادراری در کودکان ایرانی و بررسی سیر بیماری در این گروه از بیماران می‌باشد.

روش بررسی

در این مطالعه توصیفی 1278 بیمار مبتلا به عفونت ادراری که از سال 1378 تا مرداد ماه 1386 به کلینیک نفرولوژی اطفال ارجاع داده شده بودند؛ مورد بررسی قرار گرفتند. 533 نفر دچار ریفلاکس وزیکویورترال اولیه بودند. بیماران بعد از تشخیص، روی پروفیلاکسی قرار گرفتند و پی‌گیری سالیانه ریفلاکس توسط RNC انجام شد. در موارد شکست درمان طبی و تشکیل اسکار جدید، درمان جراحی آنتی‌ریفلاکس صورت گرفت.

یافته‌ها

در این پژوهش ۵۳۳ بیمار مبتلا به ریفلاکس وزیکویورترال اولیه بررسی شدند. میانگین سنی مبتلایان به ریفلاکــس 4/2±7/3 سال بود. میانگین زمان پی‌گیری مبتلایان به ریفلاکس 2/2±3/3 سال، طی این مدت از ۲۷۹ بیمار، بهبودی خودبه‌خودی در ۱۱۱ مورد (۴۰٪) مشاهده گردید. میانگین زمان بهبود از زمان تشخیص 1±5/1 سال (از ۲ ماه تا ۶ سال) بود. میزان بهبودی با افزایش شدت ریفلاکس کمتر می‌شد، به طوری‌که برای درجاتI  تا V به ترتیب بهبودی در ۶۳%، ۵۷%، ٢٧%، ٢٢% و ۱۰% موارد دیده شد. در طول پی‌گیری ۲۷ بیمار (۱۰%) تحت جراحی آنتی‌ریفلاکس قرار گرفتند.

نتیجه‌گیری

با توجه به نتایج خوب بالینی درمان طبی، به ویژه در مورد ریفلاکس‌های درجه 1 تا 4، درمان با آنتی‌بیوتیک خوراکی همراه با پی‌گیری دقیق توصیه می‌گردد.