مجله دانشگاه علوم پزشکی قم

زمینه و هدف: افزایش توانمند‌سازی بیماران مبتلا به بیماری عروق کرونر در جهت ارتقای رفتارهای بهداشتی آنان، نقشی اساسی دارد. یکی از راههای افزایش این مهارت، ارتقای خودکارآمدی بیماران است که می‌تواند در بهبود وضعیت‌ بیماری‌، پیشگیری‌ از عوارض‌ و بستری‌شدن‌ مجدد تأثیر به‌سزایی‌ داشته‌ باشد. هدف‌ از این‌ مطالعه‌ تعیین‌ عوامل ‌پیش‌بینی‌کننده‌ خودکارآمدی‌ عمومی‌، فعالیت‌ جسمانی‌ و رفتار تغذیه‌ای‌ بیماران‌ مبتلا به‌ بیماری‌ عروق ‌کرونر بوده‌ است‌.

روش بررسی: در این مطالعه‌ توصیفی - مقطعی،‌‌ 195 بیمار مبتلا به‌ بیماری‌ عروق‌ کرونر مراجعه‌کننده‌ به‌ درمانگاه‌ مرکز آموزشی، درمانی‌ قلب‌ دکتر حشمت‌ رشت‌ به‌ شیوه‌ نمونه‌گیری‌ در دسترس‌ انتخاب‌ و با استفاده‌ از پرسشنامه‌های‌ درک‌ از بیماری‌، خودکارآمدی‌ عمومی‌، خودکارآمدی ‌فعالیت‌ جسمانی‌ و رفتار تغذیه‌ای‌ بررسی شدند. جهت‌ تعیین‌ روابط‌ بین‌ متغیرها از آزمون‌ کای‌‌دو و تعیین‌ پیش‌بینی‌کننده‌ها از رگرسیون‌ لجستیک‌ استفاده‌ شد. سطح معنی‌داری مساوی یا کمتر از 05/0 در نظر گرفته شد.

یافته‌ها: در این مطالعه 9/74% واحدها دارای‌ خودکارآمدی‌ عمومی‌ مطلوب‌، 2/86% دارای‌ خودکارآمدی‌ رفتار تغذیه‌ای‌ مطلوب‌ و 2/28% دارای‌ خودکارآمدی‌ جسمانی‌ مطلوب ‌بودند. به‌علاوه‌ متغیرهای‌ سن‌، جنس‌، تشخیص‌ بیماری‌ قلبی‌ و درک‌ از بیماری‌ بیش‌ از سایر عوامل‌، پیش‌بینی‌کننده‌ خودکارآمدی‌ عمومی‌ بود. متغیرهای‌ وضعیت‌ اشتغال‌ و درک‌ از بیماری؛‌ پیش‌بینی‌کننده‌ خودکارآمدی‌ فعالیت‌ جسمانی‌ و متغیر درک‌ از بیماری؛ پیش‌بینی‌کننده‌ خودکارآمدی‌ رفتارهای تغذیه‌ای‌ را تشکیل می‌داد.

نتیجه‌گیری: با توجه به نتایج این تحقیق به‌نظر می‌رسد برنامه‌ریزی‌های دقیق‌تری جهت ارتقای خودکارآمدی فعالیت‌ جسمانی‌ بیماران مبتلا به بیماری عروق کرونر مورد نیاز است.