مجله دانشگاه علوم پزشکی قم

زمینه و هدف: اثر میدان‌های مغناطیسی ضعیف با فرکانس بسیار کم (ELF-MFs) بر روی سیگنال‌های مغزی، توسط تعدادی از محققین مورد بررسی قرار گرفته است. تنها برخی از محققین اثر تشدیدی، یعنی افزایش در فرکانس سیگنال مغزی مطابق با فرکانس میدان تابیده‌شده را گزارش کرده‌اند. در اغلب این تحقیقات میدان مغناطیسی تولیدشده به‌صورت یکنواخت تمام نواحی سر را در برمی‌گیرد. مطالعه حاضر با هدف بررسی اثر تابش موضعی ELF-MF بر قسمت‌های مختلف مغز در سیگنال‌های مغزی و اثر تشدیدی آن صورت گرفت.

روش بررسی: این مطالعه به‌صورت کارآزمایی بالینی بر روی 19 نفر دانشجوی مرد داوطلب با سن متوسط و انحراف معیار 6/1±6/25 سال که همگی راست دست بودند، انجام گردید. در این بررسی، میدان‌های مغناطیسی موضعی با فرکانس 3، 5، 10، 17و Hz45 با شدت μT240 به ترتیب تنها بر نقاط T4، T3، F3، Cz وF4 ، نواحی سر در سیستم 20-10 تابیده شد. در پایان نیز توان نسبی در این 5 نقطه از سر در باندهای فرکانسی متداول سیگنال‌های مغزی و فرکانس مشابه با فرکانس میدان مغناطیسی تابیده‌شده، محاسبه گردید، مقادیر به دست آمده قبل و حین تابش توسط آزمون تی وابسته ارزیابی شد.

یافته‌ها: تابش ناحیه مرکزی به‌وسیله میدان مغناطیسی موضعی، تغییر معنی‌داری (05/0p<) در باند آلفای ناحیه پیشانی ایجاد کرد. کاهش در باند آلفا ناحیه مرکزی سر نیز بر اثر تابش  ELF-MFبه نواحی گیجگاهی، قابل مشاهده بود.

نتیجه‌گیری: نتایج این مطالعه نشان داد تابش میدان مغناطیسی موضعی، هیچ‌گونه اثر تشدیدی در سیگنال‌های مغزی ندارد و ممکن است تغییر توان نسبی در هر قسمت از طیف رخ دهد. همچنین تغییر در سیگنال مغزی لزوماً محدود به ناحیه تحت تابش نمی‌باشد.