مجله دانشگاه علوم پزشکی قم

زمینه و هدف: برخی از مطالعات نشان داده‌اند چگونگی توزیع چربی در بدن، نسبت دور کمر به باسن (WHR) که متمایز‌کننده چاقی ژنوئید (سُرینی) و آندروئید (شکمی) است، در مقایسه با نمایه توده بدنی، نقش مهم‌تری در شناسایی خطر بیماری‌ها دارد. این مطالعه با هدف تعیین ارتباط نوع چاقی با میزان تغییر شاخص‌های چاقی متعاقب پیروی از رژیم غذایی کاهش وزن صورت گرفت.

روش بررسی: این مطالعه به‌صورت تحلیلی روی 301 زن با اضافه وزن 25BMI> و چاقی 30BMI> انجام شد که با توجه به معیار WHR سنجش چاقی شکمی، این افراد به سه گروه تقسیم شدند: 1- 102 نفر با 8/0>WHR، زنان با عدم ابتلا به چاقی شکمی و دارای چاقی سُرینی (ژنوئید)؛ 2- 105 نفر با 85/0<WHR<8/0، زنان دارای چاقی شکمی مرزی؛ 3- 95 نفر با 85/0<WHR، زنان مبتلا به چاقی شکمی شدید (آندروئید). سپس تأثیر پیروی برای مدت یک‌ماه از رژیم غذایی با نسبت ثابت درشت‌مغذی‌ها بر تغییر شاخص‌های چاقی شامل وزن، BMI و دور کمر (WC) و دور باسن (HC) مورد بررسی قرار گرفت. جهت مطالعه شاخص‌های چاقی در سه گروه از آزمون واریانس یک‌طرفه استفاده شد. سطح معنی‌داری 05/0 در نظر گرفته شد.

یافته‌ها: با پیروی از این رژیم، کاهش قابل‌توجهی در وزن (007/0>p)، کاهش BMI (005/0>p) و کاهش دور کمر (002/0>p) در افراد با چاقی شکمی مرزی و شدید (آندروئید) نسبت به افراد با چاقی سُرینی (ژنوئید) مشاهده شد.

نتیجه‌گیری: اجرای رژیم کاهش وزن با نسبت ثابت درشت‌مغذی‌ها در این مطالعه نشان داد کاهش وزن و سایز با نوع چاقی افراد ارتباط دارد؛ بدین معنی‌که هرچه چاقی شکمی بیشتر باشد، این تفاوت بیشتر است.