مجله دانشگاه علوم پزشکی قم

زمینه و هدف: حدوداً 5% از بیماران تحت عمل جراحی، دچار عفونت محل جراحی (SSI) می‌شوند که خود باعث افزایش اقامت در بیمارستان، به مدت 7/9 روز می‌شود. این مطالعه با هدف بررسی میزان آلودگی ابزار استریل با استافیلوکوکوس اورئوس، در جراحی‌های طولانی‌مدت ارتوپدی صورت گرفت.

روش بررسی: در پژوهش حاضر به‌صورت یک مطالعه آینده‌نگر، از 245 نمونه ابزار استریل، نمونه‌برداری شد. نمونه‌های آلوده در هر ساعت، از بین نمونه‌های ساعت بعدی کنار گذاشته ‌شدند. سپس حساسیت آنتی‌بیوتیکی سویه‌های استافیلوکوکوس اورئوس به روش انتشار دیسک، توسط 14 آنتی‌بیوتیک و با رعایت اصول CLSI تعیین گردید. همچنین حداقل غلظت ممانعت‌کنندگی (MIC) سویه‌ها نسبت به آنتی‌بیوتیک متی‌سیلین به روش میکرودایلوشن بررسی و PCR برای ژن mecA انجام گرفت. دا‌ده‌ها و نتایج با استفاده از آزمون آماری مربع کای‌دو تجزیه و تحلیل شدند و سطح معنی‌داری 05/0> pدر نظر گرفته شد.

یافته‌ها: از مجموع 110 نمونه‌ای که بلافاصله پس از باز‌شدن پوشش استریل گرفته شد، 5 کشت مثبت (54/4%) به‌ دست آمد. برای 91 نمونه گرفته‌شده یک‌ساعت پس از عمل، 10 (98/10%)، برای 32 نمونه؛ 2 ساعت پس از عمل 5 (62/15%) و برای 12 نمونه؛ 3 ساعت پس از عمل، یک آلودگی (33/8%) ثبت شد. در آنتی‌بیوگرام انجام‌شده، بیشترین مقاومت سویه‌ها به سفتازیدیم (71/85%) بود، و تمامی آنها به ونکومایسین حساس بودند (100%). در آزمون MIC، 38/52% سویه‌ها نسبت به متی‌سیلین مقاوم و در روش PCR، 66/66% سویه‌ها، دارای ژن mecA بودند.

نتیجه‌گیری: با توجه به میزان بالای آلودگی با S. aureus در ابزار استریل، پیشنهاد می‌شود که پوشش سینی‌های حاوی ابزار استریل تا زمانی‌که به‌صورت اختصاصی به آنها نیاز نیست، باز نشوند.