مجله دانشگاه علوم پزشکی قم

زمینه و هدف: در سالهای اخیر استفاده از روش رسم منحنی فراخوانی رفلکس H جهت ارزیابی تحریک‌پذیری رفلکس تک‌سیناپسی آوران‌های گروه Ia رو به افزایش بوده است. هدف از انجام این مطالعه بررسی تکرارپذیری پارامترهای منحنی فراخوانی رفلکس H عضلات گاستروسولئوس برای تشخیص تحریک‌پذیری حوضچه نورون حرکتی بود.

روش بررسی: در این مطالعه توصیفی 15 فرد سالم غیرورزشکار تحت آزمایش قرار گرفتند. 40 تحریک الکتریکی با پالس‌هایی به مدت 1 میلی‌ثانیه و 3 تحریک در هر شدت بر عصب تیبیال اعمال شد، سپس منحنی فراخوانی رفلکس H در 4 مرحله ثبت گردید. همچنین هر فرد در          دو جلسه به فاصله یک هفته ارزیابی شد.

یافته‌ها: ضریب همبستگی درون‌جلسه‌ای شدت‌های لازم جهت ثبت آستانه، رفلکس H_Max و رفلکس H انتهایی، همچنین دامنه H_Max و شیب کلی بازوی صعودی و نزولی؛ 99/0-97/0 به دست آمد. ضریب همبستگی بین جلسه‌ای (آزمون - بازآزمون) این متغیرها در عضله سولئوس 95/0-91/0 بود و ضریب همبستگی بین جلسه‌ای دامنه قله به قله H_Max و شیب کلی صعودی عضله گاستروکنمیوس 65/0 و 67/0 به دست آمد. شیب سه نقطه ابتدایی و انتهایی بازوی صعودی، تکرارپذیری متفاوتی را در آزمون تکرارپذیری داخل جلسه و بین جلسات نشان داد (96/0-64/0).

نتیجه‌گیری: آزمون تکرارپذیری، ICCs داخل جلسه و بین جلسه بالایی را برای اجزای اصلی فانکشنال منحنی فراخوانی سولئوس نشان داد. همچنین پارامترهای منحنی فراخوانی همچون شدت‌های لازم جهت ثبت آستانه، رفلکس H_Max سولئوس و گاستروکنمیوس خارجی و شیب کلی بازوی صعودی و نزولی، دامنه قله به قله رفلکس H_Max در عضله سولئوس؛ تکرارپذیری بسیار بالایی داشتند.