مجله دانشگاه علوم پزشکی قم

زمینه و هدف: بررسی آمادگی بیمار جهت جداسازی از دستگاه تهویه مکانیکی، فاز مهمی از فرآیند جداسازی است. این مطالعه با هدف تعیین تأثیر ارزیابی آمادگی جداسازی بیمار با هدایت پرستار بر طول مدت تهویه مکانیکی بیماران بستری در بخش‌مراقبت‌های ویژه انجام گرفت.

روش بررسی: در این مطالعه کارآزمایی بالینی، 50 بیمار بخش مراقبت‌های ویژه که به تهویه مکانیکی بیشتر از 48 ساعت نیاز داشتند به روش نمونه‌گیری آسان انتخاب شدند و به‌طور تصادفی در دو گروه 25 نفره قرار گرفتند. برای گروه مداخله از پرسشنامه بررسی آمادگی جداسازی Burn استفاده شد و گروه کنترل طبق روال معمول بخش از دستگاه جدا شدند. یافته‌ها با کمک روش‌های آماری توصیفی و آزمون‎‌های تی مستقل، کای اسکوئر و همبستگی پیرسون تجزیه و تحلیل شدند. سطح معنی‌داری برابر با 05/0 در نظر گرفته شد.

یافته‌ها: میانگین طول مدت تهویه مکانیکی در گروه مداخله، به‌طور معنی‌داری کمتر از گروه کنترل بود (03/0>p). همچنین بین نمرات چک‌لیست Burn و طول مدت تهویه مکانیکی، ارتباط معکوس و معنی‌داری وجود داشت (04/0>p، 263/0-r=).

نتیجه‌گیری: نتایج این مطالعه نشان داد سنجش آمادگی بیمار جهت جداسازی از دستگاه تهویه مکانیکی توسط پرستار در طول روز یک روش ایمن بوده و نسبت به روش‌های معمول اجرا‌شده در بخش‌ مراقبت‌های ویژه باعث کوتاه‌تر‌شدن طول مدت تهویه مکانیکی می‌‌شود.