مجله دانشگاه علوم پزشکی قم

زمینه و هدف: در سال‌های اخیر‏‏‏‏ مطالعات زیادی‏‏‏‏‏‏ در زمینه استفاده از سلول‌های بنیادی جنینی برای درمان بیماری پارکینسون به‌عنوان یک درمان جایگزین صورت گرفته است. با توجه به این واقعیت که سلول‌های اپی‌تلیال آمنیونی دارای توانایی تمایز به بسیاری از سلول‌ها هستند، همچنین به‌علت عدم ایجاد کارسینوما و نداشتن مشکل اخلاقی مربوط به سلول‌های بنیادی جنینی، می‏توان از آنها به‌عنوان یک منبع جایگزین در سلول‌درمانی استفاده نمود. این مطالعه با هدف بررسی اثر فاکتور رشد فیبروبلاست- 8 و خارپشت صوتی (Sonic Hedgehog) بر بیان نشانگرهای دوپامینی در سلول‌های اپی‌تلیال آمنیون انسانی انجام شد.

روش بررسی: در این مطالعه، تمایز سلول‌های اپی‌تلیال آمنیونی به سلول‌های عصبی دوپامینرژیک به‌صورت برون‏تن به مدت 21 روز با استفاده از فاکتورهای رشد Sonic Hedgehog)) Shh و فاکتور رشد فیبروبلاست-8 (FGF8) بررسی گردید و مارکرهای  &beta;-tubulin III، TH،DAT و D&beta;H با روش ایمونوسیتوشیمی ارزیابی شدند. برای مقایسه و آنالیز بین گروه‌ها از آزمون تی تست، واریانس و پس آماری توکی استفاده گردید. تفاوت‌ها در دو سطح 01/0p< و 05/0p< ارزیابی شدند.

یافته‌ها: نتایج این مطالعه نشان داد ترکیبی از فاکتورهای رشد Shh و FGF8 سطح بالاتری از TH را در مقایسه با گروه بدون آنها یا هر کدام از آنها به تنهایی بیان می‌کند. به‌علاوه، Shh بر میزان بیان DAT در مقایسه با D&beta;H مؤثرتر از FGF8 می‌باشد.

نتیجه‌گیری: این نتایج بیانگر آن است که سلول‌های اپی‌تلیال آمنیونی توانایی تمایز به سلول‌های عصبی دوپامینی را دارند و این توانایی تحت تأثیر فاکتور‌های رشد Shh و FGF8 قرار می‌گیرد.