مجله دانشگاه علوم پزشکی قم

زمینه و هدف: سلامت معنوی افراد جامعه، به‌خصوص اقشار مؤثر و سازنده آن، لازمه پویایی، بالندگی و اعتلای آن جامعه است. بنابر‌این، با توجه به نقش برجسته و منحصر به فرد دانشجویان به‌عنوان مدیران و سازندگان آینده هر جامعه، تأمین سلامت معنوی آنها و نیز شناسایی و حذف عوامل منفی مؤثر بر سلامت معنوی در این قشر ضروری است. این مطالعه با هدف تعیین ارتباط بین سلامت معنوی و پیشرفت تحصیلی دانشجویان پزشکی دانشگاه علوم پزشکی قم در سال 1390 صورت گرفت.

روش بررسی: این مطالعه به روش توصیفی - تحلیلی روی تمامی دانشجویان شاغل به تحصیل در رشته پزشکی دانشگاه علوم پزشکی قم به‌صورت سرشماری (غیر از ترم اول تحصیلی) انجام شد. ابزار مورد استفاده، پرسشنامه مشخصات فردی و میانگین معدل تحصیلی و سلامت معنوی(Spirituality Well-being Scale)  SWBS بود. داده‌ها با استفاده از آمار توصیفی و استنباطی آنالیز واریانس و تی‌تست در سطح معنی‌داری 05/0>p تجزیه و تحلیل شدند.

یافته‌ها: در این بررسی 44/50% از نمونه‌های مورد پژوهش دارای سلامت معنوی مطلوب و 55/49% نامطلوب بودند. همچنین نمره سلامت معنوی با تأهل ارتباط معنی‌داری داشت (05/0>p)، ولی با سن، جنس، تحصیلات پدر و مادر، بومی بودن ارتباط معنی‌داری نداشت (05/0<p). یافته‌ها مبین آن بود که بین سلامت معنوی و میانگین معدل تحصیلی، ارتباط آماری معنی‌داری وجود دارد (02/0=p).

نتیجه‌گیری: طبق نتایج این مطالعه، اکثریت نمونه‌های مورد پژوهش از سطح سلامت معنوی مطلوبی برخوردار بودند. لذا می‌توان گفت که احتمالاً سلامت معنوی از راه ایجاد انگیزه، منجر به پیشرفت تحصیلی می‌شود. بنابراین، پیشنهاد می‌شود جهت بهبود عملکرد تحصیلی دانشجویان در جهت ارتقای سلامت معنوی آنان برنامه‌ریزی شود.