مجله دانشگاه علوم پزشکی قم

زمینه و هدف: با توجه به اهمیت استفاده از صوت به‌عنوان یکی از روش‌های حمایتی در نوزادان نارس و محدودیت بررسی‌‌های انجام‌شده در این زمینه، مطالعه حاضر با هدف بررسی عوامل مؤثر بر پاسخ فیزیولوژیک نوزادان نارس به آوای قرآن کریم صورت گرفت.

روش بررسی: در این کارآزمایی بالینی برای 60 نوزاد نارس بستری در بخش مراقبت‌های ویژه، آیات 23-7 سوره یوسف با صدای استاد شحات محمد انور به‌مدت 20 دقیقه با بلندی صدای 60-50 دسی‌بل با استفاده از گوشی پخش ‌گردید، سپس نوزادان از نظر 3 متغیر وابسته (تعداد ضربان قلب، تنفس و درصد اشباع اکسیژن شریانی) بررسی شدند. تجزیه و تحلیل داده‌ها با استفاده از آزمون‌های آماری تی‌ مستقل، آنالیز واریانس با تکرار و رگرسیون خطی صورت گرفت.

یافته‌ها: براساس آزمون آنالیز واریانس با تکرار در گروه آوای قرآن کریم در طول مداخله و 10 دقیقه بعد از پایان آن، درصد اشباع اکسیژن روند افزایشی و تعداد ضربان قلب و تنفس روند کاهشی داشت (0001/0>p). هیچ‌‌یک از عوامل زمینه‌ای مورد بررسی، بر اشباع اکسیژن ‌شریانی تأثیر معنی‌داری نداشت. با افزایش سن جنینی (015/0=p، 31/0-=β)، وزن نوزاد در بدو تولد (025/0=p، 28/0-=β) و حین مداخله (018/0=p، 30/0-=β)؛ تعداد تنفس نوزادان در دقیقه 30 (10 دقیقه پس از پایان مداخله) کاهش آماری معنی‌داری یافت. تعداد تنفس و ضربان قلب در پایان مداخله و تعداد تنفس 10 دقیقه پس از اتمام مداخله در نوزادان پسر نسبت به نوزادان دختر کمتر بود (01/0p=، 04/0p=، 01/0p=). عواملی مانند سن تقویمی نوزاد، نمره آپگار و نوع زایمان بر پاسخ نوزادان به آوای قرآن کریم تأثیرآماری معنی‌داری نداشت.

نتیجه‌گیری: نتایج حاصل بیانگر تأثیر مداوم و پایدار آوای قرآن کریم بر درصد اشباع اکسیژن، تعداد تنفس و ضربان قلب نوزادان نارس می‌باشد که با در نظر گرفتن عواملی از جمله سن جنینی و وزن نوزاد، دست یافتن به بیشترین تأثیر حاصل از مداخله با این آوای عرفانی امکان‌پذیر است.