مجله دانشگاه علوم پزشکی قم

زمینه و هدف: نقش مذهب در رابطه با بهداشت و شفا از قرون بسیار دور شناخته شده است. برخی پژوهش‌ها اثرات مثبت و برخی دیگر اثرات منفی باورهای مذهبی را روی سلامت روان گزارش کرده‌اند. با توجه به نتایج متفاوت تحقیقات در این خصوص، این مطالعه بر آن شد تا رابطه بین جهت‌گیری مذهبی با سلامت روان گروهی از دانشجویان را مورد بررسی قرار دهد.

روش بررسی‌: این مطالعه به‌صورت توصیفی از نوع همبستگی انجام شد. جامعه آماری را کلیه دانشجویان دانشگاه علوم پزشکی شهر کرد تشکیل می‌دادند. در این بررسی 200 نفر از دانشجویان به‌عنوان نمونه پژوهش به شیوه نمونه‌گیری تصادفی در دسترس انتخاب شدند و ابزارهای پژوهشی روی آنها اجرا گردید. جهت گردآوری داده‌های پژوهشی از پرسشنامه‌های سلامت عمومی (GHQ-28) و نگرش‌سنج مذهب (گلریز و براهنی) استفاده شد. تجزیه و تحلیل داده‌های پژوهشی از طریق آمار توصیفی و همبستگی صورت گرفت.

یافته‌ها: نتایج پژوهش نشان داد بین جهت‌گیری مذهبی و سلامت روان همبستگی معنی‌داری وجود دارد. همچنین طبق نتایج، هرچه میزان جهت‌گیری مذهبی بالاتر می‌رود، همبستگی آن با سلامت روان در آزمودنی‌ها بیشتر می‌شود، اما این همبستگی تا سطح معینی (75/3-51/2) پایدار است و از این سطح به بالا (76/3-) نتیجه معکوس می‌شود که نشان از عدم همبستگی بین نگرش مذهبی و سلامت روان دارد.

نتیجه‌گیری: در مجموع می‌توان گفت تنها مذهب با بعد درونی، سلامت روانی را بهبود می‌بخشد، و افراطی‌گری بیشتر در افرادی مشاهده می‌شود که جهت‌گیری مذهبی آنها بیرونی است و شاید این مسئله بتواند آخرین نتیجه پژوهش حاضر و سایر تحقیقاتی که به‌نوعی اثرات منفی جهت‌گیری مذهبی و سلامتی روان را گزارش کرده‌اند، توجیه نماید.