مجله دانشگاه علوم پزشکی قم

زمینه و هدف: افسردگی یک بیماری خلقی است که با احساس غم، فقدان، ناداری، خشم و احساس ناکامی بروز می‌کند. از نظر کلینیکی افسردگی یک بیماری پایدار است که بر فعالیت‌های روزمره تأثیر‌گذار است. در این مطالعه میزان افسردگی در دو قشر دانشجو و طلبه علوم دینی بررسی شده است.

روش بررسی: پژوهش حاضر به‌صورت توصیفی- تحلیلی بر روی 300 دانشجوی علوم پزشکی و 300 نفر از طلاب در حال تحصیل حوزه‌های علمیه قم و با استفاده از آزمون هامیلتون در‌ دسترس انجام شد. داده‌ها با استفاده از آزمون‌های آماری کای‌دو، کروسکال والیس، ضریب همبستگی اسپیرمن در سطح معنی‌داری 05/0>p تجزیه و تحلیل شدند.

یافته‌ها: میانگین و انحراف معیار سن در گروه دانشجویان رشته پزشکی 156/2±61/22 سال و در گروه طلاب 103/2±72/23 سال بود. فراوانی افسردگی بین دو گروه دانشجویان پزشکی و طلاب اختلاف معنی‌دار‌ی نداشت. همچنین افراد نیازمند به مشاوره در مجردین، طیف سنی کمتر از 25 سال و غیربومی، بیشتر مشاهده گردید (05/0>p).

نتیجه‌گیری: در این مطالعه، اگرچه فراوانی افسردگی در دانشجویان دانشگاه‌های علوم پزشکی و طلاب حوزه علمیه قم اختلاف معنی‌داری نداشت؛ اما در گروه دانشجویان کمتر از 25 سال، مجرد و غیربومی میزان افسردگی بیشتر بود. لذا این نتیجه می‌تواند رهنمودی برای برنامه‌ریزان و مسئولین آموزشی کشور باشد، تا در برنامه‌ریزی خود جهت این افراد دقت بیشتری را مبذول نمایند.