مجله دانشگاه علوم پزشکی قم

زمینه و هدف: التهاب، پاسخ محافظتی میزبان در برابر عوامل مهاجم خارجی و بافت نکروزی است که می‏تواند باعث آسیب‏های بافتی شود. در تحقیق حاضر اثر ضدالتهابی پماد مرهم مفاصل]شامل گیاهان بابونه و ابوخلسا (هواچوبه)[، مورد بررسی قرار گرفت.

روش بررسی: در این مطالعه 72 سر موش صحرایی نر به سه گروه شامل: کنترل،التهاب، التهاب- درمان تقسیم شدند. برای ایجاد التهاب، از تزریق فرمالین به کف پای حیوان، تزریق گزیلن به گوش و اسید استیکبه داخل صفاق استفاده شد.برای ارزیابی میزان التهاب؛ میزان نشت ایوانس‏بلوبعد از تزریقاز طریق قلببه داخل قطعات پا، گوش و مایع صفاق اندازه‏گیری شد. در مورد ارزیابی میزان التهاب پا، از روش اندازه‏گیری قطر پا استفاده گردید. تجزیه و تحلیل داده‌ها با استفاده از آزمون آنالیز واریانس یک‌طرفه و تکمیلی توکی انجام گرفت. سطح معنی‌داری، 05/0p< در نظر گرفته شد.

یافته‎ها:در بررسی التهاب پا، مقایسه میانگین جذب نوری ایوانس‏بلو در گروهالتهاب - درمان (0048/0±046/0) نسبتبه گروه التهاب (0032/0±084/0)،تفاوتمعنی‏داری را نشان داد (05/0p<). علاوه بر این، مقایسه میانگین تغییرات قطر پا در گروهالتهاب- درمان (015/0±0771/0) نسبتبه گروه التهاب(017/0±1503/0)،دارای تفاوت معنی‏داری بود (05/0p<). در التهاب صفاق نیزمیانگین جذب نوری ایوانس‏بلو در گروهالتهاب - درمان (019/0±186/0) نسبتبه گروه التهاب (029/0±237/0)،به‌طور معنی‏داری کمتر بود (05/0p<). در التهاب گوش، مصرف مرهم باعث کاهش در التهاب نشد.

نتیجه‎گیری:طبق نتایج این مطالعه، استفاده موضعی مرهم مفاصل، باعث کاهش التهاب در پای موش می‏شود. علاوه بر این، جذب سیستمیک آن نیز التهاب صفاق را کاهش می‏دهد.