مجله دانشگاه علوم پزشکی قم

زمینه و هدف: در حال حاضر، سپسیس از علل اصلی مرگ در بیماران شدیداً بدحال بستری در بخش ICU محسوب می‌شود. حداقل بخشی از وقوع مرگ و میر بالا در سپسیس، به‌علت کمبود علائم بالینی هشداردهنده اختصاصی در تشخیص زودهنگام آن است. همچنین نبود مارکر اختصاصی عفونت جهت تشخیص این بیماری، منجر به بروز مشکلاتی در افتراق عوامل عفونی از غیرعفونی شده است. در برخی از مطالعات اخیر، افزایش سطح سرمی پروکلسیتونین نیز در این دسته از بیماران گزارش شده است، اما ارتباط آن با شدت و پیامد بیماری در بیماران دچار سپسیس بستری در ICU چندان تعیین نشده است. این مطالعه با هدف، بررسی سطح پروکلسیتونین و عوامل همراه آن در مبتلایان به سپسیس صورت گرفت. 
روش بررسی: این مطالعه به صورت توصیفی- مقطعی بر روی بیمارانی که به‌علت بیماری عفونی باکتریال در ICU بستری شده بودند، انجام شد. نمونه‌گیری در روز اول، سوم و هفتم از بستری در ICU صورت گرفت، سپس با استفاده از کیت نیمه‌کمّی پروکلسیتونین (PCT-Q)، سطح سرمی پروکلسیتونین اندازه‌گیری و با شدت سپسیس و پیامد بیماری مقایسه گردید. نتایج با آزمون کای اسکوار پیرسون مقایسه شد. 
یافته‌ها: در این تحقیق، 35 بیمار (22 مرد و 13 زن)، معیارهای ورود به مطالعه را داشتند که از این تعداد 18 نفر فوت شدند. همچنین در این بررسی، مشاهده گردید که سطح سرمی پروکلسیتونین در بیماران، با شدت بیماری ارتباط مستقیم دارد (01/0p<)، اما بالا بودن سطح سرمی پروکلسیتونین ng/ml10≤ ارتباط معنی‌داری با مورتالیتی بیماری نداشت.
نتیجه‌گیری: نتایج این مطالعه نشان داد بین شدت بیماری و سطح سرمی پروکلسیتونین ارتباط وجود دارد. لذا توصیه می‌‌گردد در کلیه بیمارانی که با تشخیص بیماری عفونی باکتریال در ICU بستری می‌شوند، جهت بررسی شدت بیماری و شاید پیامد احتمالی آن، آزمایش پروکلسیتونین انجام شود.