مجله دانشگاه علوم پزشکی قم

زمینه و هدف: کانابینوئیدها طیف وسیعی از رفتارها را در گونه‌های مختلف ایجاد می‌‌کنند و با سیستم‌های نروترانسمیتر مختلف در مغز برهمکنش نشان می‌دهند. در این مطالعه، اثرات سیستم هیستامینرژیک، کانابینوئیدی و برهمکنش آنها در زمینه رفتار اضطرابی در موش سوری بررسی شد. روش بررسی: در این مطالعه ابتدا موش‌های سوری با تزریق درون صفاقی کتامین هیدروکلراید همراه با زایلزین بیهوش شده و در دستگاه استریوتاکسی قرار گرفتند. سپس 2 کانول mm 1 بالاتر از ناحیه CA1 هیپوکامپ پشتی قرار داده شد. در ادامه 17 گروه حیوان برای سنجش رفتار اضطرابی با دستگاه Hole-Board تست شدند. تجزیه و تحلیل داده‌ها با استفاده از واریانس یک‌طرفه و تست دانت صورت گرفت. یافته‌ها: تزریق WIN55,212-2 µg/mice) 5/0، 1/0) درون هیپوکامپ پشتی تأثیری بر روی رفتار اضطرابی موش‌ها نداشت، اما تزریق AM251 (ng/mice 50 ،25)، هیستامین یا رانیتیدین (µg/mice 5) منجر به اضطراب‌زایی شد. همچنین به کار بردن همزمان WIN55,212-2 با هیستامین یا رانیتیدین منجر به کاهش پاسخ اضطرابی هیستامین گردید؛ ولی بر روی پاسخ رانیتیدین اثری نداشت. استفاده همزمان دوز غیرمؤثر AM251 با داروهای هیستامینی بر روی پاسخ القا شده توسط این داروها مؤثر نبود. در هیچ‌کدام از آزمایشات، فعالیت حرکتی حیوانات مورد آزمایش به‌صورت معنی‌دار تغییر نکرد. نتیجه‌گیری: یافته‌های این مطالعه نشان داد در زمینه رفتارهای اضطرابی، بین سیستم کانابینوئیدی و گیرنده‌های هیستامینی H2 هیپوکامپ پشتی برهمکنش نسبی وجود دارد.