مجله دانشگاه علوم پزشکی قم

زمینه و هدف: در این مطالعه، تأثیر مکمل‌سازی گلوکز و گلوتامین طی 4 هفته تمرین تناوبی- استقامتی وامانده‌ساز که باعث تخلیه گلیکوژنی عضلات می‌شود، بر روی دو عامل رشدی GH (Growth Hormone) و IGF-I (Insuline Like Growth Factor) سرم مردان غیرورزشکار بررسی گردید.

روش بررسی: در این مطالعه تجربی، 20 نفر مرد سالم (بدون سابقه فعالیت بدنی منظم)، انتخاب و به‌طور تصادفی در چهار گروه 1- مکمل‌سازی گلوکز به همراه تمرین تخلیه گلیکوژنی، 2- مکمل‌سازی گلوتامین به همراه تمرین تخلیه گلیکوژنی، 3- تمرین تخلیه گلیکوژنی، و 4- گروه کنترل تقسیم شدند. نمونه‌های خونی در ابتدای دوره پروتکل تمرینی و 48 ساعت پس از آخرین جلسه تمرینی از سیاهرگ زند اعلی جمع‌آوری و غلظت GH و IGF-I سرم آنها به‌وسیله تکنیک Elisa اندازه‌گیری شد. اثرات اصلی و متقابل متغیرها با استفاده از آزمون آماری واریانس دو‌طرفه اندازه‌گیری و به‌وسیله آزمون تعقیبی توکی کامل گردید. سطح معنی‌داری 05/0= αدر نظر گرفته شد.

یافته‌ها: در این تحقیق، متغیر مستقل تمرین باعث اثر معنی‌داری در IGF-I سرم گردید (01/0>p). نتایج آزمون تعقیبی توکی بین گروه‌های اول با کنترل (01/0>p) و گروه‌های دارونما با کنترل (05/0>p) اختلاف معنی‌داری نشان داد. اثر متغیر تمرینی برای غلظت GH سرم و نیز اثر متغیر مکمل‌سازی برای غلظت‌های GH, IGF-I سرم معنی‌دار نبود. همچنین بین دو متغیر مستقل اثر متقابل معنی‌داری مشاهده نشد.

نتیجه‌گیری: نتایج این مطالعه نشان داد مصرف گلوکز یا گلوتامین پس از یک دوره 4 هفته‌ای اثر معنی‌داری بر میزان GH وIGF-I  سرم ندارد، اما 4 هفته تمرین تخلیه گلیکوژنی باعث افزایشIGF-I  سرم می‌شود.