مجله دانشگاه علوم پزشکی قم

زمینه و هدف: کبد اندامی کلیدی در متابولیسم و دفع مواد زاید است که وظیفه سم‌زدایی در بدن را به عهده دارد. عوامل و سموم کبدی می‌توانند اختلالات گوناگونی را در این اندام ایجاد کنند. تتراکلریدکربن سمی قوی برای کبد محسوب می‌گردد که سبب ایجاد نکروز در ناحیه لوبول مرکزی کبد شده و از آن به‌طور وسیعی در ایجاد مسمومیت کبدی در مدل‌های جانوری استفاده می‌شود. مولیبدن در تعداد محدودی از آنزیم‌های پستانداران شامل گزانتین اکسیداز، آلدئید اکسیداز و سولفیت اکسیداز به‌صورت یک کوفاکتور عمل می‌کند و به‌عنوان یک عنصر کمیاب ضروری در انسان مورد توجه است. هدف از این مطالعه، تعیین اثر محافظتی سدیم مولیبدات در آسیب کبدی القاشده با تتراکلریدکربن می‌باشد. روش بررسی: موش‌های صحرایی نر بالغ به‌صورت خوراکی با دوزهای مختلف سدیم مولیبدات (g/kg05/0، 1/0، 2/0 وزن بدن روزانه) تیمار شدند و همزمان تتراکلریدکربن (5% به نسبت 1:1 رقیق‌شده با روغن زیتون، ml/kg1 وزن بدن به‌صورت درون صفاقی) را 2 بار در هفته دریافت نمودند. مدت تیمار 28 روز متوالی بود. سپس سطوح پارامترهای بیوشیمیایی مانند آلانین آمینو ترانسفراز، آسپارتات آمینو ترانسفراز، آلکالین فسفاتاز و پروتئین تام در سرم اندازه‌گیری شد. یافته‌ها: در این مطالعه، سطح مارکرهای سرمی مانند آلانین آمینو ترانسفراز، آسپارتات آمینو ترانسفراز و آلکالین فسفاتاز در موش‌های صحرایی تیمارشده با تتراکلریدکربن به‌صورت معنی‌داری افزایش نشان داد، درحالی‌که تیمار همزمان سدیم مولیبدات در دوزهای 05/0، 1/0 و g/kg 2/0 وزن بدن، سطح آلانین آمینو ترانسفراز، آسپارتات آمینو ترانسفراز و آلکالین فسفاتاز را در یک الگوی وابسته به دوز، به نسبت معنی‌داری کاهش داد، ولی اثری بر میزان پروتئین تام سرم نداشت. نتیجه‌گیری: طبق نتایج این تحقیق، عنصر مولیبدن اثر محافظت کبدی دارد و از نظر علمی می‌توان از این عنصر کمیاب به‌منظور درمان اختلالات کبدی استفاده نمود.