مجله دانشگاه علوم پزشکی قم

زمینه و هدف: گاسترینوما علتی نادر برای زخم‌های پپتیک است و در شرایطی‌که تظاهر، محل و پاسخ درمانی مطابق معمول نباشد، باید مورد شک قرار گیرد. گاسترینوماها اغلب بدخیم‌ بوده و کبد، مهم‌ترین محل متاستاز آنها می‌باشد. در بیماران گاسترینوما با متاستاز کبدی، از کموامبولیزیشن (انسداد با لخته‌کردن خون توسط مواد شیمیایی) و سرخرگ‌های تغذیه‌کننده متاستازها به‌عنوان روشی برای کاهش علائم استفاده می‌شود. پاسخ مناسب در بیش از نیمی‌ از بیماران دیده می‌شود، هرچند مدت آن کوتاه است.

معرفی مورد: بیمار آقای 42 ساله‌ای است که تا 4 سال پیش در سلامت بود تا آنکه دچار درد حاد شکمی‌ ناشی از پارگی زخم دوازدهه و دو نوبت خونریزی حاد گوارشی فوقانی به‌فاصله 2 ماه از یکدیگر شد. در آن زمان از اسهال خفیف وکاهش اشتها نیز شکایت داشت. در بررسی آزمایشگاهی بیمار، سطح سرمی‌ گاسترین افزایش یافته بود. سی‌تی‌اسکن شکم، نشان‌دهنده توده کوچک سر پانکراس و سه توده‌ کبدی با افزایش جذب ماده حاجب داخل رگی بود. در گزارش بیوپسی تحت هدایت سی‌تی‌‌اسکن؛ ضایعه سر پانکراس و سلول‌های یکنواخت به‌ظاهر خوش‌خیم مطابق با تومور سلول جزیره‌ای دیده می‌شد. در بیمار کموامبولیزیشن سرخرگ‌های متاستازهای کبدی انجام شد که پس از 6 ماه، سی‌تی‌‌اسکن پسرفت تقریباً کامل متاستازها، همچنین ضایعه‌ اولیه پانکراس را نشان داد.