دوره 12، شماره 2 - ( اردیبهشت 1397 )                   جلد 12 شماره 2 صفحات 34-28 | برگشت به فهرست نسخه ها

XML English Abstract Print

Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
Abolfathirad S, Sari S, Mirfakhraie R. An Association Study of rs2829803 Polymorphism in miRNA-155 with Multiple Sclerosis in Patients Referred to Farshchian Hospital of Hamadan City, (Iran). Qom Univ Med Sci J 2018; 12 (2) :28-34
URL: http://journal.muq.ac.ir/article-1-1392-fa.html
ابوالفتحی‌راد ساناز، ساری سویار، میرفخرایی رضا. بررسی همراهی پلی‌مورفیسم rs2829803 miRNA-155 و ارتباط آن با بیماری مالتیپل‌اسکلروزیس در بیماران مراجعه‌کننده به بیمارستان فرشچیان همدان. مجله دانشگاه علوم پزشکی قم. 1397; 12 (2) :28-34

URL: http://journal.muq.ac.ir/article-1-1392-fa.html

بررسی همراهی پلی‌مورفیسم rs2829803 miRNA-155 و ارتباط آن با بیماری مالتیپل‌اسکلروزیس در بیماران مراجعه‌کننده به بیمارستان فرشچیان همدان
ساناز ابوالفتحی‌راد* 1، سویار ساری1 ، رضا میرفخرایی2
1- گروه آموزشی علوم سلولی مولکولی، دانشکده علوم و فناوری‌های نوین، واحد علوم دارویی، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران
2- گروه ژنتیک پژشکی، دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی، تهران، ایران
واژه‌های کلیدی: مالتیپل‌اسکلروزیس، میکرو RNA، چند شکلی، ژنتیک.
متن کامل [PDF 494 kb]   (1276 دریافت)     |   چکیده (HTML)  (5657 مشاهده)
متن کامل:   (1276 مشاهده)
مقدمه
مالتیپل‌اسکلروزیس (MS)، یک بیماری خودایمنی است که با التهاب غلاف میلین در سیستم اعصاب مرکزی باعث از دست رفتن عملکرد نورولوژیکی می‌‌شود (۱). MS شایع‌ترین بیماری خودایمنی در سنین جوانی بوده و تعداد مبتلایان به آن حدوداً 2 میلیون نفر در سراسر جهان گزارش شده است. شیوع MS در ایران در حال افزایش است و طبق مطالعات اخیر در تهران، از هر ۱۰۰000 نفر 9/51 نفر مبتلا و در اصفهان از هر 100000 نفر 3/73 نفر مبتلا می‌باشند (۲،۳). این بیماری اتیولوژی ناشناخته‌ای دارد و عوامل ژنتیکی، محیطی و اپی‌ژنتیکی در ایجاد آن نقش به‌سزایی ایفا می‌کنند (۴). براساس ناتوانی نورولوژیکی می‌توان بیماران را به گروه‌های پیشرونده - اولیه (Primary-progressive)، پیشرونده - ثانویه (Secondary-progressive)، عود‌کننده - فروکش‌کننده (Relapsing-Remitting) و عود‌کننده - پیش‌رونده ((Progressive – Relapsing تقسیم کرد. روند بیماری MS در ۸۰% از بیماران مبتلا، به‌صورت عود‌کننده - فروکش‌کننده(RR)  و در ۲۰% مابقی پیشرونده – اولیه (PP) و پیشرونده – ثانویه SP)) می‌باشد (۵). در سال ۲۰۰۱ میکرو RNA (miRNA) به‌عنوان نوعی از RNA که در تنظیم بیان ژن نقش به‌سزایی دارد پا به عرصه مطالعات ژنتیکی نهاد. با توجه به توانایی بالقوه این مولکول‌های کوچک، پژوهش‌های بسیاری در ارتباط با نقش آنها در بیماری‌های مختلف ازجمله بیماری MS صورت گرفته است (۶). miRNAها به‌شکل تک‌رشته‌ای و غیرکد‌کننده بوده که طول بسیار کوتاهی در حدود ۲۴-19 نوکلئوتید دارند (۷) و در تنظیم بیان ژن در سطح پس از رونویسی نقش به‌سزایی ایفا می‌کنند، همچنین نقش حیاتی در فرآیندهای بیولوژیکی مانند تکثیر، تمایز، سوخت‌و‌ساز بدن، رگزایی، تنظیم سیستم ایمنی ذاتی و اکتسابی و جلوگیری از خود‌ایمنی دارند (۸). توالی ۸ نوکلئوتیدی در miRNA مکمل، قسمت خاصی از توالی mRNA هدف بوده که ناحیه seed نامیده می‌شود. درصورتی‌که اتصال به‌طور کامل اتفاق بیفتد mRNA هدف تجزیه خواهد شد و اگر این اتصال در یک یا چند نوکلئوتید از این ناحیه انجام نگیرد تنها از ترجمه mRNA هدف جلوگیری خواهد کرد. از آنجا که miRNAها واحدهای عملکردی کوچکی هستند؛ تغییرات تک‌نوکلئوتیدی و پلی‌مورفیسم در توالی آنها باعث افزایش و یا کاهش بیان و تغییر در عملکرد بیولوژیکی می‌‌شود (۹). بیماری MS ازجمله بیماری‌هایی است که نقش مهم میکروRNA ها در آن به اثبات رسیده است (۱۰). miR-155 یکی از miRNA‌هایی است که مطالعات فراوانی روی آن صورت گرفته و نقش مهمی در بسیاری از بیماری‌ها من‌جمله MS، روماتوئید آرتریت و لوپوس ایفا می‌کند (۱۱). این miRNA در پاسخ‌های التهابی ایمنی ذاتی و اکتسابی مانند رشد و تکامل سلول‌های
  B cell ،Th1)Tcell،Th2،Th17) ،Treg، دندریتیک و ماکروفاژ نقش دارد (۱۲،۱۳). ژن این میکرو RNA به‌نام miR- 155HG روی کروموزوم 21q21 واقع است که دارای ۳ اگزون بوده و pre-mRNA روی اگزون سوم قرار دارد (۱۴). در پلی‌مورفیسم miR-155 rs 2829803 تغییر آلل G به A صورت می‌گیرد که با افزایش میزان بیان miR-155 در پاسخ‌های التهابی، در بیماریزایی MS مؤثر است. پس با توجه به اهمیت نقش SNPها در ابتلا به بیماری MS، در این مطالعه پلی‌مورفیسم 155–miR در مراجعه‌کنندگان به مرکزMS  همدان بررسی گردید.
 
روش بررسی
این مطالعه به‌صورت مورد - شاهدی، بر روی ۱۳۰ بیمار مبتلا به مالتیپل‌اسکلروزیس (MS) و ۱۵۰ فرد سالم (گروه شاهد) از مراجعه‌کنندگان به مرکز MS بیمارستان فرشچیان همدان، انجام شد (قابل‌ذکر است انتخاب این تعداد نمونه، براساس امکانات و دسترسی محدود به نمونه‌ها بود.) همه بیماران در قالب RR بودند. اطلاعات بالینی لازم با پرسش از افراد شاهد و مطالعه پرونده بیماران پس از کسب رضایت از ایشان و مطلع‌سازی آنها از هدف تحقیق حاضر به دست آمد و در کمیته اخلاق (با کد  IR.UMSHA.REC.1394.402) به تصویب رسید.
پس از دادن آگاهی و کسب رضایت‌نامه، ۴ میلی‌لیتر خون محیطی از افراد مورد بررسی در لوله‌های حاوی EDTA گرفته شد. استخراج DNA ژنومی از نمونه‌های خون افراد بیمار و گروه کنترل به روش کیت MTU ) تولید گروه ژنتیک دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی) صورت گرفت. DNA استخراج‌شده تا زمان بررسی در دمای ۲۰- درجه سانتیگراد نگهداری شد.
در این روش برای طراحی پرایمر‌های مورد نیاز برای انجام واکنش PCR، توالی نواحی مجاور SNP هدف با مراجعه به بانک اطلاعاتی dbSNP واقع در پایگاه اینترنتی http://www.ncbi.nlm.nih.gov/SNP استخراج شد و پرایمر‌های مناسب با استفاده از نرم‌افزار Primer1 طراحی شدند. همچنین این پرایمر‌ها به‌وسیله سرویس BLAST موجود در سایت NCBI برای یافتن نواحی دارای همولوژی در ژنوم انسان ارزیابی شدند. SNP مورد نظر توسط پرایمر‌های اختصاصی آلل با توجه به آخرین نوکلئوتید در انتهای ´۳ پرایمر و مکمل ناحیه SNP با استفاده از تکنیک Tetra-ARMS-PCR تعیین ژنوتیپ شد. در این تکنیک به ۴ پرایمر برای تکثیر یک قطعه از DNA الگو حاوی SNP نیاز است که دو پرایمر به‌عنوان کنترل داخلی و دو پرایمر دیگر هریک از دو محصول آلل‌ها را حاصل می‌کند (جدول شماره ۱). پرایمر‌ها به‌نحوی طراحی شدند که قطعات تکثیر‌شده آللی در اندازه‌های متفاوت به دست آید و به‌وسیله ژل آگارز ۲% الکتروفورز متمایز شدند. برای تکثیر قطعات اطراف پلی‌مورفیسم مورد نظر، واکنش زنجیره‌ای پلیمراز (PCR) در حجم ۲۵ میکرو‌لیتر (حاوی ۲ میکرولیتر 100 نانوگرم DNA ژنومی، ۱۰ میکرولیتر Master Mix PCR 2x (Ampliqon)، ‍‍۱۰ پیکومول برلیتر از پرایمر‌های داخلی، ۱۰ پیکومول برلیتر از پرایمرهای خارجی و آب صورت گرفت. تکثیر در ۳۲ سیکل تحت دمای ۹۴ درجه سانتیگراد به‌مدت ۵ دقیقه (دناتوراسیون)، ۹۴ درجه به‌مدت ۱ دقیقه، ۶۰ درجه سانتیگراد به‌مدت 1 دقیقه (دمای اتصال پرایمرها)، ۷۲ درجه به‌مدت ۴۵ ثانیه و ۷۲ درجه سانتیگراد به‌مدت ۵ دقیقه (طویل‌سازی) انجام شد. محصولات PCR بر روی ژل آگارز ۲% حاوی رنگ Red safe (SMO Bio Taiwan) به‌مدت ۳۰ دقیقه با ولتاژ ۱۵۰ ولت الکتروفورز شدند که در نهایت، باندهای تفکیک‌شده به‌وسیله دستگاه ترانس ایلومیناتور مشاهده و مورد آنالیز قرار گرفتند. در ادامه، تعدادی از نمونه‌ها جهت تأیید ژنوتیپ، تعیین توالی شدند. (محصول ۲۷۸ نوکلئوتیدی، حاصل تکثیری است که با استفاده از پرایمر‌های خارجی صورت گرفته و به‌عنوان کنترل داخلی در واکنش PCR عمل می‌کند و در همه ژنوتیپ‌ها وجود دارد.) در افراد هموزیگوت AA، باندهایی با طول ۱۳۴bp و ۲۷۸bp مشاهده گردید. در افراد هموزیگوت GG، باندهایی به اندازه ۲۰۱bp و ۲۷۸bp دیده شد و در افراد هتروزیگوت AG علاوه بر باند کنترل ۲۷۸bp هر دو باند ۱۳۴bp و ۲۰۱ bp قابل‌مشاهده بود.
 
جدول شماره ۱: توالی پرایمرهای مورد استفاده جهت بررسی چندشکلی miR-155 G>A
پرایمر توالی
5'ATCTACAAGAGGACTCCTTGCTTTGAGT 3' F (outer)
TTCATCATTTTATTGATGAAGAAATTGAGG 3' 5' R (outer)
 5'ACAAAGGCACTTAAAGAAAAGCTGTGATA 3' F (inner)
 5'CAAATGCTCTTCAAATAAGGCATTTACC 3' R (inner)
 
جهت تعیین وجود ارتباط بین پلی‌مورفیسم‌مورد مطالعه و وقوع بیماری مالتیپل‌اسکلروزیس، از آزمون مربع کای و نرم‌افزار SNP – STAT استفاده شد.
 
در این مطالعه ارتباط پلی‌مورفیسم A< miR-155 Gبا بیماری مالتیپل‌اسکلروزیس یافته‌ها
در ۱۳۰ بیمار مبتلا به مالتیپل‌اسکلروزیس (۲۹% مرد، ۷۱%زن) (محدوده سنی ۶۹-17سال با میانگین سنی 2/5±4/37) و ۱۵۰ فرد سالم (۳۸% مرد، ۶۲% زن) (محدوده سنی ۶۳-19سال با میانگین سنی ۴/۶±9/36) به‌عنوان گروه شاهد بررسی گردید. بین دو گروه بیمار و سالم از نظر سن و جنس اختلاف معنی‌داری مشاهده نشد و همه بیماران در فاز Relapsing-remitting بودند، همچنین بین شدت بیماری با ژنوتیپ افراد بیمار، ارتباط معنی‌داری دیده شد. گروه‌ها از نظر سن و جنس مانند هم بودند و با توجه به آمار، بیماری در زنان و در سن 50-27 سال شایع‌تر بود که خود تأیید‌کننده ارتباط معنیداری بین جنسیت، ژنوتیپ و بیماری می‌باشد.
در شـکل نمونه‌هایی از نتـایج الکتروفـورز آگارز بـرای تعیـین ژنوتیپ در افراد مورد بررسی نشان داده شده است. فراوانی اللی و ژنوتیپی گروه‌های مورد مطالعه در جدول شماره ۲ آمده است.
 

 
شکل: نمونه‌ای از ژل آگارز جهت تعیین ژنوتیپ پلی‌مورفیسم miR-155 G>A در جمعیت مورد مطالعه.
ستون‌های ۱، ۳، ۸ افراد با ژنوتیپ AA؛ ستون‌های ۵، ۲، ۷ و ۹ افراد با ژنوتیپ GG و ستون ۶ فرد با ژنوتیپ AG است. ستون ۴، ladder 50bp می‌باشد.
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
جدول شماره ۲: فراوانی آللی چندشکلی miR-155 G>A در جمعیت مورد مطالعه
گروه‌ها
ژنوتیپ		 گروه بیمار
تعداد (درصد)		 گروه کنترل
تعداد (درصد)		 OR (95%CI) pvalue
 
MiR-155G>A(rs2829803) GG (۴۶/۱۸) ۲۴ (۳۳/۴۱) ۶۲ ۱ (refrence)  
AG ۰۷/۴۳) ۵۶ ) (۲۸) ۴۲ 92/1 (17/1-16/3) ۰۱/۰
AA (۴۷/۳۸) ۵۰ (۶۷/۳۰) ۴۶ 34/1 (85/0-29/2) ۱۹/۰
Dominant(GG vs. AG+AA)   - - ۳۳/۰ (19/1-58/0) ۰۰۱/۰
Recessive(GG+AG vs. AA)   - - 32/1 (44/0-18/1) ۱۹/۰
Allele G ۱۰۴ (۴۰) ۱۶۶ (33/55) ۵۴/۰ (38/0-75/0) ۰۰۰۳/۰
A ۱۵۶ (۶۰) (۶۷/۴۴) ۱۳۴ 86/1 (33/1-60/2) ۰۰۰۳/۰
 
بحث
امروزه، مطالعات متعددی با بررسی پروفایل بیان و پلی‌مورفیسم miRNA در سلول‌های تک‌هسته‌ای خون محیطی بیماران مبتلا به مالتیپل‌اسکلروزیس برای فهم بهتر این بیماری انجام گرفته است (۱۵). بروز پلی‌مورفیسم در توالی miRNA، عملکرد تنظیمی آنها را به ۳ حالت کلی تحت تأثیر قرار می‌دهد:
  1. با تغییرات در ناحیه seed اتصال miRNA به mRNA هدف به‌درستی صورت نمی‌گیرد و mRNA ترجمه نمی‌‌شود؛ 2- پلی‌مورفیسم‌ها در روند پردازشpre-miRNA به شکل بالغ و فرم تنظیمی آن تأثیرگذارند و ۳- پلی‌‌مورفیسم‌های miRNA تنظیمات اپی‌ژنتیک ژن‌های miRNA را تغییر می‌دهند (۱۶). Kiselev و همکاران در مطالعه‌ای تحت عنوان "ارتباط بین میکرو RNA و بیماری مالتیپل ‌سکلروزیس" با بررسی بر روی جمعیت روسیه نشان دادند همبستگی دو پلی‌مورفیسم miR-499a(rs3746444) +miR-196A2 (rs11614913)  در زنان روس با بیماری در ارتباط است (17). همچنین در مطالعه‌ای دیگر، You و همکاران با بررسی ارتباط پلی‌مورفیسم miR-146a(2910164)G>C با بیماری MS در جمعیت چین، به این نتیجه رسیدند که آلل C در این پلی‌مورفیسم باعث افزایش بیان miR-146a شده و با تشدید پاسخ ایمنی و التهابی در ابتلا به بیماری MS در زنان چینی نقش اساسی دارد) ۱۸ (.miRNA-155 یکی از miRNAهایی است که نقش آن در بیماریزایی مالتیپل‌اسکلروزیس تأیید شده است. این miRNA در تنظیم، تکوین و عملکرد ایمنی ذاتی و اکتسابی نقش به‌سزایی دارد. بیان متعادل miR-155 در cellB، cellT
Th1, Th2, Th17, Treg) )، ماکروفاژ و گرانولوسیت برای حفظ هموستازی ایمنی لازم است و با تغییر بیان این میکرو RNA به‌واسطه پلی‌مورفیسم در عملکرد پاسخ التهابی و ترشح سایتوکاین‌ها اختلال ایجاد می‌‌شود (19). miRNA-155 برای ساخت گاماگلوبولین IgG)) ضروری است؛ به‌علاوه درپی فعال شدن سلول‌های T(CD4+)، بیان miR-155 به‌طور قابل‌توجهی افزایش می‌یابد. تاکنون بسیاری از پروتئین‌های هدف
 miR-155 با پتانسیل ایمونولوژیک شناسایی شده‌اند. فاکتورهای رونویسی، از قبیل  SOCS1،c-MAF، همچنین سایتوکاین‌ها و پروتئین‌های سیگنالی ازجمله CD47، پروتئین‌های هدف miRNA-155 هستند) ۲۰). سلول‌های ماکروفاژ و میکروگلیال فعال از سلول‌های غالب در پلاک‌های فعال MS محسوب می‌شوند. مطالعات اخیر نشان می‌دهد  miR-155 با هدف قرار دادن IL13Rα1، تأثیر مستقیم در تنظیم فنوتیپ سلول‌های ماکروفاژ دارد (۲۱). بیان miR-155 تحت تأثیر سایتوکاین‌های التهابی (IL-1،TNFα) افزایش می‌یابد وموجب هدف‌گیری و مهارCD47  می‌‌شود (۲۲). پروتئین سطحی 47CD، سیگنال ضد فاگوسیت‌شدن را در سطح سلول‌ها برای جلوگیری از مرگ ایجاد می‌کند (۲۳). محققین نشان داده‌اند یکی از راه‌های آسیب در MS فعال در مقایسه با غیرفعال، افزایش بیان miR-155 بوده که میکرو RNAهای تنظیم‌نشده در آسیب‌های MS، نشانگر غشایی 47CD را در سلول‌های مستقر در مغز کاهش داده و این امر منجر به رها شدن ماکروفاژها از کنترل‌های مهاری می‌گردد (۲۴). بدین ترتیب miR-155 با کاهش بیان 47CD می‌تواند به‌طور مستقیم در فعالیت ماکروفاژها در پلاک‌های فعال MS تأثیر‌گذار باشد (۲۵). Paraboschi و همکاران در تحقیقی بر روی جمعیت ایتالیایی، ۳ مورد SNP  rs2829806)،rs2829803، rs2282471) miR-155 را به روش HRM تعیین ژنوتایپ کردند. این مطالعه بر روی ۶۶۲ نفر به‌عنوان گروه کنترل و ۳۶۰ بیمار مبتلا به MS انجام شد که در نتیجه مشخص گردید هاپلوتایپ GTT متشکل از پلی‌مورفیسم‌های rs2829803، rs2829806  و rs2282471 با افزایش خطر ابتلا به MS ارتباط  دارد (26). در مطالعه حاضر نقش miRNA-155 rs2829803G>A SNP در بیماریزایی MS مورد بررسی قرار گرفت. در این مطالعه که بر روی ۱۳۰ بیمار مبتلا به MS و ۱۵۰ نفر شاهد انجام شد، تفاوت معنی‌داری در توزیع ژنوتیپی miR-155 rs2829803 در حالت غالب و هتروزیگوت در بیماران مبتلا به مالتیپل‌اسکلروزیس در مقایسه با افراد سالم مشاهده گردید که در نهایت، فراوانی ژنوتیپ AAmiR-155 در بیماران مبتلا به مالتیپل‌اسکلروزیس و در نتیجه ارتباط پلی‌مورفیسمA < miR-155 Gبا بیماری مالتیپل‌اسکلروزیس  نشان داده شد.
 
نتیجه‌گیری
نتایج مطالعه حاضرنشان داد ارتباط معنی‌داری بین پلی‌مورفیسم مورد نظر با بیماری MS در دو گروه شاهد و بیمار در حالت غالب و هتروزیگوت وجود دارد. یکی از علل انتخاب این ژن نقش گسترده آن در تنظیمات هموستازی و سیستم عصبی و مغزی است که در مطالعات بسیاری به آن پرداخته شده است. از این‌رو پیشنهاد می‌گردد در قومیت‌های مختلف و در تعداد بیشتر این تحقیق صورت گیرد.
 
تشکر و قدردانی
این تحقیق حاصل نتایج بخشی از پایان‌نامه کارشناسی ارشد رشته سلولی مولکولی بوده که در آزمایشگاه ژنتیک نیکا انجام شد. بدین وسیله از همکاری صمیمانه و ارزشمند جناب آقای دکتر نصیری و تمامی افراد شرکت‌کننده در طرح تحقیقاتی پایان‌نامه تشکر و قدردانی می‌گردد.
 
References:
 
  1. Dai R, Ahmed SA. Microrna, a new paradigm for understanding immunoregulation, inflammation, and autoimmune diseases. Transl Res 2011;157(4):163-79.
 
  1.  Sahraian MA, Khorramnia S, Ebrahim M, Moin-far Z, Lotfi J, Pakdaman H. Multiple sclerosis in Iran: a demographic study of 8,000 patients and changes over time. Eur Neurol 2012;64(6):331-6.
 
  1. Etemadifar M, Abtahi SH. Multiple sclerosis in Isfahan, Iran: past, present and future. Int J Prev Med 2012;3(5):301–2.
 
  1. He X, Yu Y, Awatramani R, Lu QR. Unwrapping myelination by microRNAs. Neuroscientist 2012;18(1):45-55.
 
  1. Stys PK, Zamponi GW, Geurts JJ, Van Minnen J. Will the real multiple sclerosis please stand up. Nat Rev Neurosci 2012;13(7):507-14.
 
  1. Bentwich I, Avniel A, Karov Y, Aharonov R, Gilad S, Barad O, et al. Identification of hundreds of conserved and nonconserved human microRNAs. Nat Genet 2005;37(7):766-70.
 
  1. Carissimi C, Fulci V, Macino G. MicroRNAs: Novel regulators of immunity. Autoimmun Rev 2009;8(6):520-4.
 
  1. Garzon R, Calin GA, Croce CM. MicroRNAs in cancer. Annu Rev Med 2009;60:167-79.
 
  1. Bartel DP. MicroRNAs: Target recognition and regulatory functions. Cell 2009;136(2):215-33.
 
  1. Fenoglio C, Ridolfi E, Cantoni C, De Riz M, Bonsi R, Villa C, et al. Decreased circulating miRNA levels in patients with primary progressive multiple sclerosis. Mult Scler 2013;19(14):1938-42.
 
  1. Pauley KM, Cha S, Chan EK. MicroRNA in autoimmunity and autoimmune diseases. J Autoimmun 2009;32(3-4):189-94.
 
  1. Rodriguez A, Vigorito E, Clare S, Warren MV, Couttet P, Soond DR, et al. Requirement of bic/microRNA-155 for normal immune function. Science 2007;316(5824):608-11.
 
 
  1. Lu LF, Boldin MP, Chaudhry A, Lin LL, Taganov KD, Hanada T, et al. Function of miR-146a in controlling Treg cell-mediated regulation of Th1 responses. Cell 2010;142(6):914-29.
 
  1. Hoppenbrouwers IA, Hintzen RQ. Genetics of multiple sclerosis. Biochim Biophys Acta 2011;1812(2):194-201.
 
  1. Cox MB, Cairns MJ, Gandhi KS, scott RJ, Broadley S, Moscovis S, et al. MicroRNAs miR-17 and miR-20a inhibit T cell activation genes and are under expressed in MS whole blood. PLoS One 2010;5(8):e12132.
 
  1. Mishra PJ, Bertino JR. MicroRNA polymorphisms:the future of pharmacogenomics, molecular epidemiology and individualized medicine. Pharmacogenomics 2009;10(3):399-416.
 
  1. Kiselev I, Bashinskaya V, Kulakova O, Baulina N, Boyko A, Popova E, et al. Variants of MicroRNA Genes:Gender-specific Associations with Multiple sclerosis Risk and Severity. Int J Mol Sci 2015;16(8):20067-81.
 
  1. You L, Chen D, Wei W, Guoda M, Lili C, Hua T, et al. Genetic Association of Mir-146a With Multiple sclerosis Susceptibility in the Chines Population. Cell Physiol Biochem 2015;35(1):281-91.
 
  1. He X, Yu Y, Awatramani R, Lu QR. Unwrapping myelination by microRNAs. Neuroscientist 2012;18(1):45-55.
 
  1. Honardoost MA, Mesrian TH, Etemadifari M, Rahgozar S, Salehi M, Ghaedi K. The role of miRNAs in Multiple sclerosis. Genet 3rd Millennium 2014;12(1):3448-69. [Full Text in Persian]
 
  1. Martinez-Nunez RT, Louafi F, Sanchez-Elsner T. The interleukin 13 pathway in human macrophages is modulated by micro RNA -155 via direct targeting of interleukin 13 receptor α1. J Biol Chem 2011;286(3):1786-94.
 
  1. Balak DM, Hengstman GJ, Cakmak A, Thio HB. Cutaneous adverse events associated with disease-modifying treatment in multiple sclerosis: a systematic review. Mult Scler 2012;18(12):1705-17.
 
  1. Takuji Y, Tetsuya N, Osamu T, Uichi N, Tetsuya H, Takashi K, et al. Negative regulation of platelet clearance and of the macrophage phagocytic response by the transmembrane glycol-protein SHPS-1. J Biol Chem 2002;277(42):39833-9.
 
  1. Ishikawasekigami T, Kaneko Y, Okazawa H, Tomizawa T, Okaja J, Saito Y, et al. SHPS-1 promotes the survival of circulating erythrocytes through inhibition of phagocytosis by splenic macrophages. Blood 2006;107(1):341-8.
 
  1. Junker A, Krumbholz M, Eisele S, Mohan H, Bittner R, Meini E, et al. MicroRNA profiling of multiple sclerosis lesions identifies modulators of the regulatory protein CD47. Brain 2009;132(Pt 12):3342-52.
 
  1. Paraboschi EM , Solda G, Gemmati D, Orioli E, Zeri G, Barizzone N, et al. Genetic Association and Altered gene Expression of Mir-155 in Multiple sclerosis patients. Int J Mol Sci 2011;12(12):8695-712.
 
 
 
 
 
 
 
 
 
نوع مطالعه: مقاله پژوهشي | موضوع مقاله: سلولی و مولکولی
دریافت: 1395/10/6 | پذیرش: 1395/11/19 | انتشار: 1397/1/26
ارسال نظر درباره این مقاله : نام کاربری یا پست الکترونیک شما:
CAPTCHA
بازنشر اطلاعات
Creative Commons License این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است.

کلیه حقوق این وب سایت متعلق به مجله دانشگاه علوم پزشکی قم می باشد.

طراحی و برنامه نویسی : یکتاوب افزار شرق
© 2025 CC BY-NC 4.0 | Qom University of Medical Sciences Journal

Designed & Developed by : Yektaweb