دوره 16، شماره 10 - ( دی 1401 )
جلد 16 شماره 10 صفحات 773-768 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Research code: 970281 طرح کشوری نصر
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
Ahmari Tehran H, Adeli H, Kachoie A. Objective Structured Teaching Exercise: A Method to Improve and Evaluate the Empathy and Communication Skills of Clinical Professors. Qom Univ Med Sci J 2023; 16 (10) :768-773
URL: http://journal.muq.ac.ir/article-1-3599-fa.html
URL: http://journal.muq.ac.ir/article-1-3599-fa.html
احمری طهران هدی، عادلی حسن، کچویی احمد. آستی: یک تجربه آموزشی موفق برای ارتقا و ارزیابی مهارت همدلی و ارتباطی اساتید بالینی. مجله دانشگاه علوم پزشکی قم. 1401; 16 (10) :768-773
هدی احمری طهران* 
1، حسن عادلی2 ، احمد کچویی2
1، حسن عادلی2 ، احمد کچویی2
1- مرکز تحقیقات سلامت معنوی، دانشگاه علوم‌پزشکی قم، قم، ایران ، ahmari9929@gmail.com
2- مرکز تحقیقات سلامت معنوی، دانشگاه علوم‌پزشکی قم، قم، ایران
2- مرکز تحقیقات سلامت معنوی، دانشگاه علوم‌پزشکی قم، قم، ایران
واژه‌های کلیدی: آستی، مهارت ارتباطی، همدلی، اساتید بالینی، نظریه دونالدشون
متن کامل [PDF 1049 kb]
(308 دریافت)
| چکیده (HTML) (818 مشاهده)
متن کامل: (195 مشاهده)
سر دبیر محترم
طی چند دهه اخیر ارتقا و ارزیابی مهارت‌های تدریس اساتید بالینی مورد توجه جدی قرار گرفته است. با وجود این، در خصوص تأثیرگذاری این برنامه‌ها ارزیابی‌های جامعی وجود نداشته [1، 2] و یا تعداد کمی از برنامه‌های توانمندسازی اساتید حاوی بروندادهای قابل‌اندازه‌گیری و رسمی هستند [3]. اشتاینرت در 2 مطالعه مروری سال 2006 و 2016 خود اظهار می‌کند که متداول‌ترین شیوه توانمندسازی اساتید، کارگاه‌های آموزشی بوده و معمولاً برنامه‌های توانمندسازی از یک چارچوب تئوری پیروی نکرده و در اکثر مطالعات انجام‌گرفته ارزیابی و اثربخشی این برنامه‌های توانمندسازی نیز صرفاً به شیوه خودارزیابی بوده است [4، 5].
یکی از ابزارهای معرفی‌شده در رابطه با توانمندسازی و ارزیابی مهارت‌های تدریس اساتید، آستی یا مواجهه ساختارمند و عینی با مهارت‌های تدریس است [1، 6]. آستی علاوه‌بر ارزیابی و سنجش تأثیرگذاری برنامه‌های توانمندسازی، به اساتید در کسب مهارت‌های تدریس هم کمک می‌کند و به دلیل فراهم آوردن یک موقعیت شبیه‌سازی‌شده استاندارد تحت سناریوهایی واقع‌گرایانه و قابل‌تکرار، می‌تواند برای تمرین مهارت‌های آموزشی نیز از جایگاه خوبی در آموزش پزشکی برخوردار باشد. ایستگاه‌ها در آستی فرصتی برای مشاهده و ارائه بازخورد به دانشکده در‌مورد مهارت‌های تدریس مبتنی بر معیار قابل‌اندازه‌گیری و عناصر استاندار فراهم می‌آورند [1، 3، 7-9].
ما در یک پژوهش توسعه‌ای در 2 فاز کمی و کیفی در دانشکده پزشکی دانشگاه علوم‌پزشکی قم، اثربخشی ارتقا و ارزیابی مهارت همدلی و ارتباطی 28 استاد بالینی را بررسی کردیم.
نتایج حاصل از مطالعه نشانگر این بود که آستی یک شیوه آموزشی سودمند است که با فراهم‌سازی شرایط مطلوب یادگیری می‌تواند پرورش‌دهنده مهارت همدلی و ارتباطی و یک شیوه ارزیابی معتبر برای این 2 مهارت باشد. همچنین مضامین یافت‌شده در بخش کیفی نشان داد آستی فرصتی جهت مشارکت فعال استاد با دانشجوی استاندارد‌شده در یک فرایند تدریس شبیه‌سازی‌شده را فراهم می‌آورد.
این مطالعه از‌نظر طراحی بی‌نظیر بود، زیرا ما برای اولین‌بار در ایران یک آستی توانمندسازی و ارزیابی، با طراحی یک مطالعه کمی (تجربی کارآزمایی کنترل‌شده) و یک مطالعه کیفی انجام دادیم. از یک چارچوب نظری (تئوری بازاندیشی دونالدشون) استفاده کردیم و دانشجویان پزشکی و روان‌شناسی را برای اولین‌بار در ایران جهت ایفای نقش دانشجو و بیمار استاندارد‌شده در ایستگاه آستی، آموزش دادیم و روان‌سنجی کردیم. این مطالعه شامل ارزیابی‌های فوری و بلند‌مدت نیز شد. به نظر می‌رسد یافته‌های ما از اثربخشی آستی، بر‌اساس نظریه بازاندیشی دونالدشوون، برای بهبود و حفظ مهارت همدلی و ارتباطی پشتیبانی می‌کند. بنابراین طراحی برنامه‌های توانمندسازی اساتید به شیوه تعاملی و نوین، مانند آستی برای کمک به ارتقای نقش آموزشی اساتید بالینی توصیه می‌شود.
ملاحظات اخلاقی
پیروی از اصول اخلاق پژوهش
این مقاله برگرفته از طرح تحقیقاتی مؤسسه نصر با کد اخلاق 970281 است.
حامی مالی
این پژوهش با حمایت مالی مؤسسه نصر انجام شده است.
مشارکت نویسندگان
همه نویسندگان به یک اندازه در نگارش مقاله مشارکت داشته‌اند.
تعارض منافع
بنابر اظهار نویسندگان این مقاله تعارض منافع ندارد.
تشکر و قدردانی
نویسندگان مقاله از مؤسسه تحقیقاتی نصر برای حمایت مالی این پژوهش کمال تشکر و قدردانی را دارند.سر دبیر محترم
طی چند دهه اخیر ارتقا و ارزیابی مهارت‌های تدریس اساتید بالینی مورد توجه جدی قرار گرفته است. با وجود این، در خصوص تأثیرگذاری این برنامه‌ها ارزیابی‌های جامعی وجود نداشته [1، 2] و یا تعداد کمی از برنامه‌های توانمندسازی اساتید حاوی بروندادهای قابل‌اندازه‌گیری و رسمی هستند [3]. اشتاینرت در 2 مطالعه مروری سال 2006 و 2016 خود اظهار می‌کند که متداول‌ترین شیوه توانمندسازی اساتید، کارگاه‌های آموزشی بوده و معمولاً برنامه‌های توانمندسازی از یک چارچوب تئوری پیروی نکرده و در اکثر مطالعات انجام‌گرفته ارزیابی و اثربخشی این برنامه‌های توانمندسازی نیز صرفاً به شیوه خودارزیابی بوده است [4، 5].
یکی از ابزارهای معرفی‌شده در رابطه با توانمندسازی و ارزیابی مهارت‌های تدریس اساتید، آستی یا مواجهه ساختارمند و عینی با مهارت‌های تدریس است [1، 6]. آستی علاوه‌بر ارزیابی و سنجش تأثیرگذاری برنامه‌های توانمندسازی، به اساتید در کسب مهارت‌های تدریس هم کمک می‌کند و به دلیل فراهم آوردن یک موقعیت شبیه‌سازی‌شده استاندارد تحت سناریوهایی واقع‌گرایانه و قابل‌تکرار، می‌تواند برای تمرین مهارت‌های آموزشی نیز از جایگاه خوبی در آموزش پزشکی برخوردار باشد. ایستگاه‌ها در آستی فرصتی برای مشاهده و ارائه بازخورد به دانشکده در‌مورد مهارت‌های تدریس مبتنی بر معیار قابل‌اندازه‌گیری و عناصر استاندار فراهم می‌آورند [1، 3، 7-9].
ما در یک پژوهش توسعه‌ای در 2 فاز کمی و کیفی در دانشکده پزشکی دانشگاه علوم‌پزشکی قم، اثربخشی ارتقا و ارزیابی مهارت همدلی و ارتباطی 28 استاد بالینی را بررسی کردیم.
نتایج حاصل از مطالعه نشانگر این بود که آستی یک شیوه آموزشی سودمند است که با فراهم‌سازی شرایط مطلوب یادگیری می‌تواند پرورش‌دهنده مهارت همدلی و ارتباطی و یک شیوه ارزیابی معتبر برای این 2 مهارت باشد. همچنین مضامین یافت‌شده در بخش کیفی نشان داد آستی فرصتی جهت مشارکت فعال استاد با دانشجوی استاندارد‌شده در یک فرایند تدریس شبیه‌سازی‌شده را فراهم می‌آورد.
این مطالعه از‌نظر طراحی بی‌نظیر بود، زیرا ما برای اولین‌بار در ایران یک آستی توانمندسازی و ارزیابی، با طراحی یک مطالعه کمی (تجربی کارآزمایی کنترل‌شده) و یک مطالعه کیفی انجام دادیم. از یک چارچوب نظری (تئوری بازاندیشی دونالدشون) استفاده کردیم و دانشجویان پزشکی و روان‌شناسی را برای اولین‌بار در ایران جهت ایفای نقش دانشجو و بیمار استاندارد‌شده در ایستگاه آستی، آموزش دادیم و روان‌سنجی کردیم. این مطالعه شامل ارزیابی‌های فوری و بلند‌مدت نیز شد. به نظر می‌رسد یافته‌های ما از اثربخشی آستی، بر‌اساس نظریه بازاندیشی دونالدشوون، برای بهبود و حفظ مهارت همدلی و ارتباطی پشتیبانی می‌کند. بنابراین طراحی برنامه‌های توانمندسازی اساتید به شیوه تعاملی و نوین، مانند آستی برای کمک به ارتقای نقش آموزشی اساتید بالینی توصیه می‌شود.
ملاحظات اخلاقی
پیروی از اصول اخلاق پژوهش
این مقاله برگرفته از طرح تحقیقاتی مؤسسه نصر با کد اخلاق 970281 است.
حامی مالی
این پژوهش با حمایت مالی مؤسسه نصر انجام شده است.
مشارکت نویسندگان
همه نویسندگان به یک اندازه در نگارش مقاله مشارکت داشته‌اند.
تعارض منافع
بنابر اظهار نویسندگان این مقاله تعارض منافع ندارد.
تشکر و قدردانی
نویسندگان مقاله از مؤسسه تحقیقاتی نصر برای حمایت مالی این پژوهش کمال تشکر و قدردانی را دارند.
طی چند دهه اخیر ارتقا و ارزیابی مهارت‌های تدریس اساتید بالینی مورد توجه جدی قرار گرفته است. با وجود این، در خصوص تأثیرگذاری این برنامه‌ها ارزیابی‌های جامعی وجود نداشته [1، 2] و یا تعداد کمی از برنامه‌های توانمندسازی اساتید حاوی بروندادهای قابل‌اندازه‌گیری و رسمی هستند [3]. اشتاینرت در 2 مطالعه مروری سال 2006 و 2016 خود اظهار می‌کند که متداول‌ترین شیوه توانمندسازی اساتید، کارگاه‌های آموزشی بوده و معمولاً برنامه‌های توانمندسازی از یک چارچوب تئوری پیروی نکرده و در اکثر مطالعات انجام‌گرفته ارزیابی و اثربخشی این برنامه‌های توانمندسازی نیز صرفاً به شیوه خودارزیابی بوده است [4، 5].
یکی از ابزارهای معرفی‌شده در رابطه با توانمندسازی و ارزیابی مهارت‌های تدریس اساتید، آستی یا مواجهه ساختارمند و عینی با مهارت‌های تدریس است [1، 6]. آستی علاوه‌بر ارزیابی و سنجش تأثیرگذاری برنامه‌های توانمندسازی، به اساتید در کسب مهارت‌های تدریس هم کمک می‌کند و به دلیل فراهم آوردن یک موقعیت شبیه‌سازی‌شده استاندارد تحت سناریوهایی واقع‌گرایانه و قابل‌تکرار، می‌تواند برای تمرین مهارت‌های آموزشی نیز از جایگاه خوبی در آموزش پزشکی برخوردار باشد. ایستگاه‌ها در آستی فرصتی برای مشاهده و ارائه بازخورد به دانشکده در‌مورد مهارت‌های تدریس مبتنی بر معیار قابل‌اندازه‌گیری و عناصر استاندار فراهم می‌آورند [1، 3، 7-9].
ما در یک پژوهش توسعه‌ای در 2 فاز کمی و کیفی در دانشکده پزشکی دانشگاه علوم‌پزشکی قم، اثربخشی ارتقا و ارزیابی مهارت همدلی و ارتباطی 28 استاد بالینی را بررسی کردیم.
نتایج حاصل از مطالعه نشانگر این بود که آستی یک شیوه آموزشی سودمند است که با فراهم‌سازی شرایط مطلوب یادگیری می‌تواند پرورش‌دهنده مهارت همدلی و ارتباطی و یک شیوه ارزیابی معتبر برای این 2 مهارت باشد. همچنین مضامین یافت‌شده در بخش کیفی نشان داد آستی فرصتی جهت مشارکت فعال استاد با دانشجوی استاندارد‌شده در یک فرایند تدریس شبیه‌سازی‌شده را فراهم می‌آورد.
این مطالعه از‌نظر طراحی بی‌نظیر بود، زیرا ما برای اولین‌بار در ایران یک آستی توانمندسازی و ارزیابی، با طراحی یک مطالعه کمی (تجربی کارآزمایی کنترل‌شده) و یک مطالعه کیفی انجام دادیم. از یک چارچوب نظری (تئوری بازاندیشی دونالدشون) استفاده کردیم و دانشجویان پزشکی و روان‌شناسی را برای اولین‌بار در ایران جهت ایفای نقش دانشجو و بیمار استاندارد‌شده در ایستگاه آستی، آموزش دادیم و روان‌سنجی کردیم. این مطالعه شامل ارزیابی‌های فوری و بلند‌مدت نیز شد. به نظر می‌رسد یافته‌های ما از اثربخشی آستی، بر‌اساس نظریه بازاندیشی دونالدشوون، برای بهبود و حفظ مهارت همدلی و ارتباطی پشتیبانی می‌کند. بنابراین طراحی برنامه‌های توانمندسازی اساتید به شیوه تعاملی و نوین، مانند آستی برای کمک به ارتقای نقش آموزشی اساتید بالینی توصیه می‌شود.
ملاحظات اخلاقی
پیروی از اصول اخلاق پژوهش
این مقاله برگرفته از طرح تحقیقاتی مؤسسه نصر با کد اخلاق 970281 است.
حامی مالی
این پژوهش با حمایت مالی مؤسسه نصر انجام شده است.
مشارکت نویسندگان
همه نویسندگان به یک اندازه در نگارش مقاله مشارکت داشته‌اند.
تعارض منافع
بنابر اظهار نویسندگان این مقاله تعارض منافع ندارد.
تشکر و قدردانی
نویسندگان مقاله از مؤسسه تحقیقاتی نصر برای حمایت مالی این پژوهش کمال تشکر و قدردانی را دارند.سر دبیر محترم
طی چند دهه اخیر ارتقا و ارزیابی مهارت‌های تدریس اساتید بالینی مورد توجه جدی قرار گرفته است. با وجود این، در خصوص تأثیرگذاری این برنامه‌ها ارزیابی‌های جامعی وجود نداشته [1، 2] و یا تعداد کمی از برنامه‌های توانمندسازی اساتید حاوی بروندادهای قابل‌اندازه‌گیری و رسمی هستند [3]. اشتاینرت در 2 مطالعه مروری سال 2006 و 2016 خود اظهار می‌کند که متداول‌ترین شیوه توانمندسازی اساتید، کارگاه‌های آموزشی بوده و معمولاً برنامه‌های توانمندسازی از یک چارچوب تئوری پیروی نکرده و در اکثر مطالعات انجام‌گرفته ارزیابی و اثربخشی این برنامه‌های توانمندسازی نیز صرفاً به شیوه خودارزیابی بوده است [4، 5].
یکی از ابزارهای معرفی‌شده در رابطه با توانمندسازی و ارزیابی مهارت‌های تدریس اساتید، آستی یا مواجهه ساختارمند و عینی با مهارت‌های تدریس است [1، 6]. آستی علاوه‌بر ارزیابی و سنجش تأثیرگذاری برنامه‌های توانمندسازی، به اساتید در کسب مهارت‌های تدریس هم کمک می‌کند و به دلیل فراهم آوردن یک موقعیت شبیه‌سازی‌شده استاندارد تحت سناریوهایی واقع‌گرایانه و قابل‌تکرار، می‌تواند برای تمرین مهارت‌های آموزشی نیز از جایگاه خوبی در آموزش پزشکی برخوردار باشد. ایستگاه‌ها در آستی فرصتی برای مشاهده و ارائه بازخورد به دانشکده در‌مورد مهارت‌های تدریس مبتنی بر معیار قابل‌اندازه‌گیری و عناصر استاندار فراهم می‌آورند [1، 3، 7-9].
ما در یک پژوهش توسعه‌ای در 2 فاز کمی و کیفی در دانشکده پزشکی دانشگاه علوم‌پزشکی قم، اثربخشی ارتقا و ارزیابی مهارت همدلی و ارتباطی 28 استاد بالینی را بررسی کردیم.
نتایج حاصل از مطالعه نشانگر این بود که آستی یک شیوه آموزشی سودمند است که با فراهم‌سازی شرایط مطلوب یادگیری می‌تواند پرورش‌دهنده مهارت همدلی و ارتباطی و یک شیوه ارزیابی معتبر برای این 2 مهارت باشد. همچنین مضامین یافت‌شده در بخش کیفی نشان داد آستی فرصتی جهت مشارکت فعال استاد با دانشجوی استاندارد‌شده در یک فرایند تدریس شبیه‌سازی‌شده را فراهم می‌آورد.
این مطالعه از‌نظر طراحی بی‌نظیر بود، زیرا ما برای اولین‌بار در ایران یک آستی توانمندسازی و ارزیابی، با طراحی یک مطالعه کمی (تجربی کارآزمایی کنترل‌شده) و یک مطالعه کیفی انجام دادیم. از یک چارچوب نظری (تئوری بازاندیشی دونالدشون) استفاده کردیم و دانشجویان پزشکی و روان‌شناسی را برای اولین‌بار در ایران جهت ایفای نقش دانشجو و بیمار استاندارد‌شده در ایستگاه آستی، آموزش دادیم و روان‌سنجی کردیم. این مطالعه شامل ارزیابی‌های فوری و بلند‌مدت نیز شد. به نظر می‌رسد یافته‌های ما از اثربخشی آستی، بر‌اساس نظریه بازاندیشی دونالدشوون، برای بهبود و حفظ مهارت همدلی و ارتباطی پشتیبانی می‌کند. بنابراین طراحی برنامه‌های توانمندسازی اساتید به شیوه تعاملی و نوین، مانند آستی برای کمک به ارتقای نقش آموزشی اساتید بالینی توصیه می‌شود.
ملاحظات اخلاقی
پیروی از اصول اخلاق پژوهش
این مقاله برگرفته از طرح تحقیقاتی مؤسسه نصر با کد اخلاق 970281 است.
حامی مالی
این پژوهش با حمایت مالی مؤسسه نصر انجام شده است.
مشارکت نویسندگان
همه نویسندگان به یک اندازه در نگارش مقاله مشارکت داشته‌اند.
تعارض منافع
بنابر اظهار نویسندگان این مقاله تعارض منافع ندارد.
تشکر و قدردانی
نویسندگان مقاله از مؤسسه تحقیقاتی نصر برای حمایت مالی این پژوهش کمال تشکر و قدردانی را دارند.
نوع مطالعه: نامه به سردبیر |
موضوع مقاله:
آموزش پزشکی
دریافت: 1401/8/12 | پذیرش: 1401/8/14 | انتشار: 1401/8/10
دریافت: 1401/8/12 | پذیرش: 1401/8/14 | انتشار: 1401/8/10
فهرست منابع
1. Stone S, Mazor K, Devaney-O'Neil S, Starr S, Ferguson W, Wellman S, et al. Development and implementation of an objective structured teaching exercise (OSTE) to evaluate improvement in feedback skills following a faculty development workshop. Teach Learn Med. 2003; 15(1):7-13. [DOI:10.1207/S15328015TLM1501_03] [PMID] [DOI:10.1207/S15328015TLM1501_03]
2. McCutcheon LRM, Whitcomb K, Cox CD, Klein MS, Burley H, Youngblood T, et al. Interprofessional objective structured teaching exercise (iOSTE) to train preceptors. Curr Pharm Teach Learn. 2017; 9(4):605-15. [DOI:10.1016/j.cptl.2017.03.023] [PMID] [DOI:10.1016/j.cptl.2017.03.023]
3. Voerman L, Meijer PC, Korthagen F, Simons RJ. Promoting effective teacher-feedback: From theory to practice through a multiple component trajectory for professional development. Teach Theory Pract. 2015; 21(8):990-1009. [DOI:10.1080/13540602.2015.1005868] [DOI:10.1080/13540602.2015.1005868]
4. Sturpe DA, Layson-Wolf C, Mc Pherson ML, Haines ST. An objective structured teaching examination (OSTE) for faculty development. Curr Pharm Teach Learn. 2013; 5(6):616-9. [DOI:10.1016/j.cptl.2013.07.015] [DOI:10.1016/j.cptl.2013.07.015]
5. Steinert Y, Mann K, Centeno A, Dolmans D, Spencer J, Gelula M, et al. A systematic review of faculty development initiatives designed to improve teaching effectiveness in medical education: BEME Guide No. 8. Med Teach. 2006; 28(6):497-526. [DOI:10.1080/01421590600902976] [PMID] [DOI:10.1080/01421590600902976]
6. Steinert Y, Mann K, Anderson B, Barnett BM, Centeno A, Naismith L, et al. A systematic review of faculty development initiatives designed to enhance teaching effectiveness: A 10-year update: BEME Guide No. 40. Med Teach. 2016; 38(8):769-86. [DOI:10.1080/0142159X.2016.1181851] [PMID] [DOI:10.1080/0142159X.2016.1181851]
7. Julian K, Appelle N, O'Sullivan P, Morrison EH, Wamsley M. The impact of an objective structured teaching evaluation on faculty teaching skills. Teach Learn Med. 2012; 24(1):3-7. [DOI:10.1080/10401334.2012.641476] [PMID] [DOI:10.1080/10401334.2012.641476]
8. Trowbridge RL, Snydman LK, Skolfield J, Hafler J, Bing-You RG. A systematic review of the use and effectiveness of the objective structured teaching encounter. Med Teach. 2011; 33(11):893-903. [DOI:10.3109/0142159X.2011.577463] [PMID] [DOI:10.3109/0142159X.2011.577463]
9. Fakhouri Filho SA, Nunes MDPT. Objective structured teaching examination (OSTE): An underused tool developed to assess clinical teaching skills. A narrative review of the literature. Sao Paulo Med J. 2019; 137(2):193-200. [DOI:10.1590/1516-3180.2018.0308161118] [PMID] [PMCID] [DOI:10.1590/1516-3180.2018.0308161118]
10. Boillat M, Bethune C, Ohle E, Razack S, Steinert Y. Twelve tips for using the objective structured teaching exercise for faculty development. Med Teach. 2012; 34(4):269-73. [DOI:10.3109/0142159X.2011.599891] [PMID] [DOI:10.3109/0142159X.2011.599891]
ارسال پیام به نویسنده مسئول
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
حق تالیف (کپی رایت) برای مولفان محفوظ است.
صاحب امتیاز: دانشگاه علوم پزشکی قم
ناشر: انتشارات دانشگاه علوم پزشکی قم
شاپا چاپی: 7799-1375
شاپا الکترونیک: 1375-2008
ایمیل مجله: journal@muq.ac.ir
j.muq.ac@gmail.com
