زمینه و هدف: پرستاران جهت انجام مراقبتهای روزمره خود باید از سطح مناسبی از تکامل اخلاقی برخوردار باشند. متون پژوهشی محدودی در زمینه بررسی سطح تکامل اخلاقی پرستاران ایرانی موجود است. این مطالعه بهمنظور تعیین سطح تکامل اخلاقی پرستاران و عوامل مؤثر بر آن صورت گرفت. روش بررسی: این مطالعه به روش توصیفی- همبستگی روی 269 پرستار شاغل در 3 بیمارستان آموزشی- درمانی دانشگاه علوم پزشکی تبریز در سال 1389 انجام شد. نمونهها با روش سرشماری انتخاب شدند. جهت تعیین سطح تکامل اخلاقی پرستاران از پرسشنامه آزمون معمای پرستاری استفاده گردید. (این پرسشنامه براساس نظریه تکامل اخلاقی Kohlberg طراحی شده و تکامل اخلاقی پرستاران را در سه سطح پیشعرفی، عرفی و پسعرفی بررسی میکند. همچنین در این پرسشنامه میزان رعایت ملاحظات بالینی توسط پرستاران ارزیابی میشود). تجزیه و تحلیل دادهها با استفاده از آمار توصیفی و استنباطی صورت گرفت. یافتهها: در این مطالعه، 44 پرستار (3/16%) در سطح پیشعرفی، 86 پرستار (8/31%) در سطح عرفی و 116 پرستار (1/43%) در سطح پسعرفی و 23 پرستار (5/8%) در سطح ملاحظات بالینی قرار داشتند. همچنین بین سابقه کار با سطح تکامل اخلاقی پرستاران رابطه آماری معنیدار معکوسی وجود داشت. نتیجهگیری: نتایج این مطالعه نشان داد اگرچه حدود نیمی از پرستاران در سطح پسعرفی قرار دارند، ولی هنوز تعداد قابلتوجهی از آنان در سطوح پایینتر تکامل اخلاقی هستند. این امر نشاندهنده لزوم توجه بیشتر مسئولین پرستاری به تکامل اخلاقی پرستاران است.
بازنشر اطلاعات | |
![]() |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |