مجله دانشگاه علوم پزشکی قم

زمینه و هدف: سوختگی یکی از وخیم‌ترین وضعیت‌ها در پزشکی به ‌شمار می‌رود. زخم‌های ناشی از سوختگی، محیط مناسبی برای رشد گونه‌های مختلف باکتریایی از جمله سودوموناس آئروژینوزا می‌باشد. این مطالعه با هدف بررسی خاصیت ضدباکتریایی نانوذرات اکسیدروی بر مهار رشد سودوموناس آئروژینوزا انجام شد. روش بررسی: در این مطالعه تجربی، 25 نمونه از زخم‌های سوختگی بیماران بستری‌شده در بیمارستان سوانح سوختگی امام موسی کاظم (ع) اصفهان در سال 1391 جمع‌آوری شد. پس از کشت و انجام تست‌های تشخیصی، سودوموناس آئروژینوزا شناسایی گردید. الگوی مقاومت دارویی نسبت به آنتی‌بیوتیک‌های آمیکامایسین، سیپروفلوکساسین، سفتریاکسون، سفی‌پنم، سفوتاکسیم، توبرامایسین، ایمی‌پنم، پیپراسیلین، جنتامایسین و سفتی‌زوکسیم به روش دیسک دیفیوژن و با روش استاندارد کربی بائر انجام شد. فعالیت ضدباکتریایی نانوذرات اکسید روی در اندازه‌های 5 و 100 نانومتر با روش انتشار چاهک در غلظت‌های 00/100، 00/50، 00/25، 5/12، 25/6، 13/3 میلی‌گرم بر میلی‌لیتر بررسی گردید. داده‌ها با استفاده از آزمون آنالیز واریانس و کای‌‌مربع تجزیه و تحلیل شدند. سطح معنی‌داری، 001/0>p در نظر گرفته شد. یافته‌ها: در این بررسی سودوموناس آئروژینوزا به آنتی‌بیوتیک‌های پیپراسیلین، توبرامایسین، جنتامایسین حساسیت نشان داد. نانوذرات اکسیدروی 5 نانومتری در غلظت 25، 50، 100 میلی‌گرم برمیلی‌لیتر و اندازه 100 نانومتر در غلظت 100 میلی‌‌گرم بر میلی‌‌لیتر دارای فعالیت ضدباکتریایی علیه سودوموناس آئروژینوزا جداشده از زخم سوختگی بود. نتیجه‌گیری: نتایج این مطالعه نشان داد نانوذرات اکسیدروی، اثر مهاری بر سودوموناس آئروژینوزا دارد. همچنین فعالیت ضدباکتریایی نانوذرات اکسیدروی با افزایش غلظت و کاهش اندازه نانوذرات افزایش می‌‌یابد. کلید واژه‌‌ها: سوختگی‌ها؛ سودوموناس آئروژینوزا ؛ عوامل ضدباکتریایی؛ نانوذرات اکسیدروی .